Szkolne przyjaźnie! (Strona 3 z 4)

Ja tam mam przyjaciela z podstawówki i gimnazjum, widujemy się codziennie, mimo, że mieszkamy klatkę obok. Wiem, że na żadnych studiach, w żadnej pracy i tak dalej, nie znalazłbym kogoś takiego jak Andrzej. Możliwe, że to przetrwało też dzięki temu, że blisko mieszkamy, ale mamy mnóstwo wspólnych zainteresowań i nie nasza przyjaźń nie zamierz się rozpadać. Nigdy:D

To już by się rozpadło, bo podobały nam się te same dziewczyny i obaj zgodnie stwierdzaliśmy, że jesteśmy dla siebie ważniejsi od związków. Brzmi gejowsko:D

[quote=marass]To już by się rozpadło, bo podobały nam się te same dziewczyny i obaj zgodnie stwierdzaliśmy, że jesteśmy dla siebie ważniejsi od związków. Brzmi gejowsko:D[/quote]
To świadczy o prawdziwej przyjażni.

Nie musiała wybierać, po prostu kiedyś sobie powiedzieliśmy, że nigdy przez żadną dziewczynę to się nie rozpadnie. I się nie rozpada już 14 lat

[quote=marass]Nie musiała wybierać, po prostu kiedyś sobie powiedzieliśmy, że nigdy przez żadną dziewczynę to się nie rozpadnie. I się nie rozpada już 14 lat [/quote]
A moja przyjaźń się rozpadła przez chłopaka, bo podobał się też przyjaciółce, a wolał mnie No i się przyjaźń skończyła a zaczęło obgadywanie

moje szkolne przyjaźnie trwają wciąż niemal niezmiennie - bywają wzloty i upadki, ale najważniejsze, że wracamy do siebie nawet po jakiś nieporozumieniach

Miło tak po latach z kimś wymienić myśli - o ile jest o czym gadać, bo z tym różnie bywa

Rzadko zostają na całe życie.

szkolne przyjaźnie warto pielęgnować, a potem od czasu do czasu robić zjazdy.

ja mam najwięcej kontaktu z ludźmi z liceum, podstawówka jakoś się rozeszła po świecie...

Wszystko zależy od ludzi, jeżeli chcą żeby przyjaźń trwała to tak będzie. Ja mam takich przyjaciół jeszcze z czasów szkolnych