I przed i po ślubie (Strona 17 z 24)

I znowu... gdyby miło być idealnie i miałabym mieć dzieci, to chcoiałabym  opierwsze zaplanować, drugiego nie, po prostu kochać się bez opamiętania i bez zabezpieczenia, a jeśli zajdęw ciążę, toniech będzie niespodzianką dla nas obojga. Na pierwsze nie chcę się decydować jeśli sytuacja nie pozwoli nam mieć za niedługo drugiego.

Fajnie tak.

Świetnie
Ja choćbym chciała to jeszcze przez kilka lat nie mogłabym sobie pozwolić. U nas wszystko pada, mężczyźni dziś mają pracę, jutro zwalniają po 200 osób i tak ciągle.

Ostatnio edytowany przez niechcemisie (2010-07-16 16:17:46)

Suuuuper! Kobieta napawdę potrafi pracować mając małe dziecko - jeśli jest zdolna opiekować się nim dobrze, to to jest najlepszy dowód na jej pracowitość, wytrwałość i odpowiedzialność. Taka, która wie, że dziecko pochłania całą jej energię przecież nie stara się o posadę. Czy pracodawcy tego nie rozumieją? Gdyby była zmęczona pracą przy dziecku nie szukałaby dodatkowego obciążenia.

Monotonia męczy, fakt, ale gdyby nie była zdolna do pracy to przecież by się nie pchała.

nie byłabym chyba w stanie zdecydować się na dwójkę dzieci - jedno to już pochłania mnóstwo czasu, podziwiam a czasem nawet się dziwię skąd w ludziach tyle energii. Mój znajomy ma obecnie dwójkę małych dzieci (dziewczynki z ADHD) PLUS urodziła się malutka istota numer 3 - jak na nich patrze to tylko współczuję, serio

Nauczyć, żeby nie uciekali.

albo raz im pozwolić uciec... może im się odechce jak się zgubią
jest tez i taka metoda, pewnie skuteczna - o ile dziecko wróci! chociaż ja bym chyba dostała zawału pozwalając się dziecku zgubić

Ta metoda nie dla mnie.

Moja mała zawsze grzecznie idzie ze mną za rączkę. Kiedyś jak bylismy w sklepie i ona chciała oglądać lalki (bo lubi na nie patrzeć), więc poszłam z nią je oglądać. Ona stała, patrzyła a ja poszłam regał dalej. I ona mnie nie widziała. Jak zaczęła krzyczeć, gdzie jestem, dlaczego ją zostawiłam. Była przerażona. Nigdy więcej jej tego nie zrobię.

Też tak myślę. Ostatnio widziałam jak chłopczyk uciekł mamie i biegł po ulicy a na przeciwko jechał na niego samochód. Ta mama wołała go, krzyczała aż w końcu dogoniła i tak mu przylała i na niego nawrzeszczała, że stała się w centrum uwagi ludzi tam przechodzących.

A moja mała jest taka przerażona jak ją zostawiam bo niedawno musiałam ją zostawić tylko z moją siostrą i obcymi ludżmi i nie było mnie 8 godzin!!! Siostra mówiła że weronika pytała się jej czy ja wrócę do niej czy ją zostawie. Masakra.Strasznie to przeżyła

W każdym bądż razie była przerażona i nigdy więcej nie chciałabym jej tego już zrobić