Nie jesteś zalogowany. Proszę się zalogować lub zarejestrować.
Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź
Chyba każda z nas pamięta to uczucie , może to było w przedszkolu? a może dopiero pod koniec szkoły podstawowej? Chyba każda z nas pamięta tego pierwszego chłopaka, z którym pragnęło się spędzać każdą chwile swojego życia!
choć skończyła się drastycznie i myślałam, że życie się kończy (:)) to teraz już wspominam sympatycznie i z pewnym rozrzewieniem 
pierwsza była w przedszkolu i miała na imię Maciek - planowaliśmy ślub i trójkę dzieci, ja miałam gotować a on pracować... skończyło się wraz z przedszkolem 
a potem była już taka "prawdziwa" i do dziś mamy kontakt, ale tylko telefoniczny, nie lubię się z nim spotykać, bo wciąż jest sam i wciąż wpatrzony we mnie (choć minęło 11 lat) ... trochę to krępujące
wow! Justyna - no to widać potrafisz zrobić wrażenie
[quote=agf]wow! Justyna - no to widać potrafisz zrobić wrażenie [/quote]
na to wygląda hihi
tak to jest jak zaiskrzy tylko z jednej strony ... 
Moja kojarzy mi się dziś z kompletnym brakiem dystansu. Zastanawiam się czasami: "Co ja w Tobie widziałam?". Ale była potrzebna, trochę się dowiedziałam o życiu dzięki niej...
Dobrze wspominam swoją pierwsza miłośc i czasami lubię sobie powspominac tamte czasy
[quote=brylancik74]Dobrze wspominam swoją pierwsza miłośc i czasami lubię sobie powspominac tamte czasy[/quote]
ja lubię wspominać tamte czasy, ale to pewnei tęsknota za młodością i beztroską a nie TYM człowiekiem
miło jest powspominać, chciałabym być młodsza
Każdy chce !ale ja natomiast popełniając swoje życiowe błędy czegoś sie tam nauczyłam ,a wiec to też te kilka lat nie minęły na darmo!
zawsze są 2 strony medalu, więc i dobre strony da się zauważyć
Żle wspominam. Tak samo drugą. Głupia byłam i naiwna. W tej chwili wogóle nie kręci mnie ten typ faceta. Niedojrzały, nieodpowiedzialny, nieprzystosowany. No ale pierwsza miłość niewiele ma z rozumem wspólnego, a w zasadzie każda, więc nic nie mogłabym poradzić.
u mnie to się zakończyło nie najlepiej, zostawił mnie bo poszedł do wojska
[quote=madzia]u mnie to się zakończyło nie najlepiej, zostawił mnie bo poszedł do wojska[/quote]
A może właśnie najlepiej, że tak się skończyło. Jeśli miałby się okazać świnią po tym jak Ty się bardziej do niego przywiążesz, to chyba lepiej się stało.
Różnie to bylo.Taka pierwsza to w zerówce syn mojej pani do tego mlodszy o rok...he
Potem w podstwowce w koledze z klasy Kamil...slodki byl.
A w liceum to byl Rafal i przyjznimy sie do dnia dzisiejszego.
[quote=helenka_222]Różnie to bylo.Taka pierwsza to w zerówce syn mojej pani do tego mlodszy o rok...he
Potem w podstwowce w koledze z klasy Kamil...slodki byl.
A w liceum to byl Rafal i przyjznimy sie do dnia dzisiejszego.[/quote]
Ależ jesteś kochliwa
moja pierwsza miłość była platoniczna...a kolejna głupia, jak teraz o tym myślę to wstydzę się sama za siebie, a kolejnych też bym nigdy nie chciała powtórzyć, chociaż były i piękne chwile...
Dopiero ten ostatni związek ma jakiś sens...
zawsze jakieś korzyści z takich związków się wynosi, tak myślę... mimo, że takie pierwsze miłości to zawsze ból i wrażenie, że świat się wali
[quote=agf]zawsze jakieś korzyści z takich związków się wynosi, tak myślę... mimo, że takie pierwsze miłości to zawsze ból i wrażenie, że świat się wali [/quote]
oj tak... i że już nigdy nikogo nie znajdę 
- taki tekst w wielu 15 czy 16 lat ... dziś śmieszy...
[quote=agf]zawsze jakieś korzyści z takich związków się wynosi, tak myślę... mimo, że takie pierwsze miłości to zawsze ból i wrażenie, że świat się wali [/quote]
No, ja wyniosłam... problemy z żoładkiem, wypadające włosy, poczucie niższości, dwa lata bez orgazmów i mnóstwo kompleksów. Ale nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło. Dzięki temu, że był wredny szybko się pogodziłam z rozstaniem, którego zresztą i tak chciałam.
Nauczyłam się bardzo ważnej rzeczy - niech facet nie staje się całym światem, bo wtedy nie ma do czego wrócić - razem z nim straci się wszystko.
Niestety - polemizowałabym. Zgadzam się, że z jednej strony nie powinien stać się całysz naszym światem - właśnie dla naszego bezpieczeństwa, ale z drugiej strony czy bez takiego podejścia i oddania możliwe jest takie całkowite zaangażowanie uczuciowe?
tez mi się wydaje, że mając pewne rezerwy i nie oddając się całkowicie nie można pokochać i zaufać w 100% ...
[quote=agf]Niestety - polemizowałabym. Zgadzam się, że z jednej strony nie powinien stać się całysz naszym światem - właśnie dla naszego bezpieczeństwa, ale z drugiej strony czy bez takiego podejścia i oddania możliwe jest takie całkowite zaangażowanie uczuciowe?[/quote]
No i to jest ten dylemat właśnie. Ja z moim aktualnym podchodziliśmy do siebie dość długo zanim się związaliśmy. Baliśmy sdię ryzyka. I masz rację - im więcej się zainwestuje w niewłaściwego partnera tym więcej można stracić, ale z drugiej strony, jeśli to ten właściwy to im więcej się zainwestuje tym większa wygrana!
no właśnie - toteż chyba jednak lepiej żeby stal się całym światem...
Moja pierwsza miłość? Nie wyznana nigdy, ale bardzo długo nikt inny nie miał z nim szans...
Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź
