Nie lubię poniedziałków...

Ja nie lubię każdego dnia , który tracę na siedzenie w pracy...

Rosie, ja nie mogę zdążyć nawet wstając o czasie
Za to poniedziałki lubię Szczerze! Weekendy często mnie trochę rozbijają, choć oczywiście je uwielbiam  
Jak mam coś zaplanowane i to realizuję, to weekend jest cudowny, zwłaszcza jeśli w planach miałam troszkę obowiązków i troszkę przyjemności. Natomiast jak nie realizuję niczego i pozwalam, żeby wszystko działo się samo i dzieje się jakoś rozwlekle, na przykład zabieram się za porządki i one się tak ciągną i ciągną, i chcę coś zrobić, ale paradoksalnie mi się nie chce, to mam poczucie zmarnowanego weekendu. Noszę w sobie żal, że straciłam czas na nic, bo ani efektów, ani satysfakcji. Dopadają mnie wyrzuty sumienia, że czas tak szybko upływa, a ja za mało robię i za dużo odkładam.
I wtedy nadchodzi poniedziałek i od razu wskakuję w rytm działania, staję się bardziej produktywna, idę do pracy, w której są ludzie, między którymi czuję się dobrze (pomijając tych, których nie lubię na ich własne życzenie). Poniedziałek jest taki... zorganizowany. Nie jestem taka rozmemłana.

Rzeczywiście, w okolicy środy i czwartku można się już czuć nieco wyczerpanym. W pracy do znudzenia powtarzają, że środa minie - tydzień zginie. A mi osobiście nie podoba się, że czas tak szybko upływa. Dopiero zaczynał się tydzień, już zaczyna się weekend, ani się spostrzeżemy, a będzie tak z kolejnym.