Studia, kursy, uprawnienia - opinie (Strona 3 z 4)

Nie wolno nagrywać

To tutaj połowę wykładowców można by nagrać.
Ostatnio była afera, bo jeden ze studentów dał kopertę i teraz ma problem. Podobno zastanawiał się, składając zeznania: "A może ja za mało dałem?"
Krążą plotki, że w kopercie były trzy stówki.

Prawo i biznes to dośc popularny kierunek. Ja chodzę na administrację . Na razie robię licencjata. Na trzecim roku planuję również kurs, bliższy moim zainteresowaniom takim jak makijaż

Ostatnio edytowany przez kikimorka (2016-01-20 15:59:41)

Dlaczego w Polsce ludzie po studiach zarabiają tak mało, że nie stać ich aby uzyskali pożyczkę na mieszkanie, a państwo się dziwi nie ma dzieci, a skąd mają być, jak tatę z mamą nie stać na mieszkanie ? Mój brat ma 34 lata jest po studiach i pracuje w Anglii i nie stać go na mieszkanie na kredyt ja mam 28 lat średnie i nie stać mnie, żeby mieszkać oddzielnie.

Ja kończę kierunek związany z rachunkowością, nie był to do końca świadomy wybór, w sensie, że nie widzę się w tym zawodzie do końca życia.
To prawda, nie najgorzej radzę sobie z liczbami, ale zdecydowałam się, bo widzę, ile na rynku pracy jest ofert dla księgowych, a mam dalekosiężne plany co do swoich zainteresowań, na które potrzebuję funduszy, a sądzę, że taka praca w księgowości pozwoli mi uzbierać nieco pieniędzy na ich realizację.
Mogłam pójść na jakiś kierunek bliższy moim hobby, ale wiadomo, jak się ma 19 lat to ciężko stwierdzić, co się lubi w danej chwili. Jakbym się mogła wrócić w przeszłość to bym tak zrobiła, a tak to zostaje mi tak jak powyżej.

W tym kraju to trzeba mieć cholerne szczęście, żeby się załapać do normalnej pracy, gdzie nie nakładają Bóg wie jakich wymogów na dane stanowisko. Widzę, że nawet super zdolnym, wykształconym ludziom jest ciężko, a co dopiero mają powiedzieć osoby, które nie mogą "pochwalić się" papierkiem z uczelni wyższej?
A z drugiej strony nie każdemu chce się wyjeżdżać do innego kraju albo strach jest zbyt wielki.
Podziwiam ludzi, którzy chcą się mimo wszystko dokształcać i rozwijać po iluś tam latach.

Dodatkowo dobre wrażenie będzie robić to, że jako kobieta musiałaś mieć pewną dozę odwagi, żeby takie studia podjąć. Powodzenia!

[quote=amelia]Dodatkowo dobre wrażenie będzie robić to, że jako kobieta musiałaś mieć pewną dozę odwagi, żeby takie studia podjąć. Powodzenia![/quote]
Bardzo dziękuję
Dziewczyn u mnie na roku jest tyle samo co facetów, ale towarzystwo się wykrusza i ciekawa jestem, jakie będą proporcje na koniec.

Na razie cztery dziewczyny odeszły z własnej woli i jeden chłopak. Zmiana kierunku studiów. Jest jednak też dziewczyna, która rzuciła inne studia właśnie dla tych. Naprawdę jestem ciekawa, co się wydarzy

Nie nie, ja nie Chyba że do Rzeszowa, ale to byłoby przeniesienie się z oddziału w moim mieście na tamtejszy, wszystko w obrębie tej samej uczelni, tego samego wydziału i na tym samym kierunku.

Takie, które Cię interesuje. Nie ma sensu robienia w przyszłości tego czego nie lubisz.Warto jest wybrać się do tego studium, którego kierunek będzie Cię pasjonował i będziesz wiedziała,ze jet to coś co chcesz robić w przyszłości. NIe ma sensu się męczyć z czyms potem całe życie.\
Jednocześnie polecałabym wyrbać studium, które da Ci konkretne umiejętności"
technik farmacji
technik florysta
ewentualnie higienistka stomatologiczna

Ostatnio edytowany przez Marylka20 (2017-08-30 10:31:30)

Wybór kierunków związanych z prawem czy ekonomią nie gwarantuje już takiego awansu społecznego jak to miało miejsce kiedyś. Przebiją się tylko najlepsi, najbardziej zdeterminowani.
W sumie tak jest w każdej branży.
Aktualnie szanse na sukces mają niszowe branże - niszowe, ale wymagające dużego poświęcenia aby osiągnąć sukces. Mam np medycyna czy aktorstwo.
Obecnie rekrutują jeszcze na: [url]http://akademiamultiart.pl/[/url]
Medycyna - tutaj trzeba mieć wyśrubowane wyniki na maturze, aby gdzieś się dostać.

Ostatnio edytowany przez alinka29 (2017-08-29 11:49:10)

Andaral, gratulacje Jak widać sprawdzasz się w tym, co robisz i to cudowne znaleźć coś dla siebie.

Jeśli chodzi o osoby, które mówią, że studia są straszne, to znam kogoś, kto nie poradził sobie psychicznie w momencie zderzenia rzeczywistości z oczekiwaniami. Uczelnia rozczarowała, presja bycia dobrym kazała stawiać sobie wysokie wymagania, a zabrakło kompetencji kadry (np. profesorowie, którzy za to samo oceniają inaczej w zależności od płci), dostępu do materiałów i ktoś nie potrafił pogodzić się z tym, że w konsekwencji tego wszystkiego nie wyciągnie z siebie więcej niż na ocenę, która go nie satysfakcjonowała.

Znam też inną osobę, która nie potrafiła odnaleźć się w środowisku studenckim. Cierpiała katusze w otoczeniu innych studentów, z którymi nie mogła znaleźć wspólnego języka, do tego kierunek był dla niej mało pociągający i koniec końców zrezygnowała umęczona.