Drunkorexia, manorexia, diabulimia – nowe zaburzenia odżywiania?

Jak dotąd najbardziej znane są nam, takie zaburzenia odżywiania jak anoreksja, bulimia, ortoreksja (spożywanie wyłącznie zdrowych produktów), kompulsyjne objadanie się, pica (spożywanie niejadalnych pokarmów głównie przez dzieci)… Do tego chyba niebawem dojdzie OES – Oral Expulsion Syndrome, określany jako „żucie, ale bez połykania”. Wszystkie te choroby mają różne przyczyny: począwszy od psychicznych, a skończywszy na biologicznych. W ostatnich latach coraz częściej spotykamy się też z angielskimi nazwami drunkorexia, manorexia czy diabulimia, które wydają się być nowymi i niedawno odkrytymi zaburzeniami odżywiania. Te nowe schorzenia (które, nawiasem mówiąc, nie są oficjalnymi lub standardowymi terminami medycznymi) odnoszą się do podkategorii znanych zaburzeń odżywiania, czyli anoreksji i bulimii.

Termin został wymyślony aby opisać stan upijania się w połączeniu z typowym głodzeniem, czyli jadłowstrętem psychicznym podejmowanym z własnej inicjatywy. Jest także używany w odniesieniu do osób, które korzystają z oczyszczania (wymioty = bulimia nervosa) lub które mają inne zaburzenia łaknienia i próbują zmniejszyć spożycie kalorii, aby zrównoważyć ilość kalorii spożywanych w alkoholu. Typowe osoby opisane jako drunkorexic – to kobiety które głodzą się przez cały dzień, aby się upić w nocy.

Manorexia po prostu odnosi się do mężczyzn cierpiących na jadłowstręt psychiczny. Dane szacunkowe wskazują, że mężczyźni stanowią około 10% osób z jadłowstrętem psychicznym. Choroba jest podobna u mężczyzn i kobiet i charakteryzuje się zaburzeniami prawidłowej masy ciała i zniekształconymi proporcjami kształtu i wielkości ciała.

Diabulimia jest formą zaburzeń odżywiania, która dotyka niewielką grupę osób przyjmujących insulinę przy leczeniu cukrzycy. Odnosi się do praktyki minimalizacji dawek insuliny u chorych na cukrzycę typu 1 w celu osiągnięcia kontroli masy ciała. Ponieważ insulina przyczynia się do magazynowania tłuszczu, manipulowanie dawkami insuliny jest próbą redukcji masy ciała. Termin ten w praktyce został zauważony przez specjalistów cukrzycy. Diabulimia występuje najczęściej u młodych dziewcząt i kobiet z cukrzycą typu 1.

Oral Expulsion Syndrome

Podczas gdy nazwy mogą być nowe, wszystkie te definicje odnoszą się do ustalonych i opisanych zaburzeń odżywiania, które są potencjalnie groźne dla życia. Oprócz skutków zdrowotnych i zagrożeń związanych z zaburzeniami odżywiania, drunkorektycy są narażeni na ryzyko powikłań związanych z nadużywaniem alkoholu, a diabulimicy, zmieniając  dawki insuliny, narażają się na ryzyko rozwoju powikłań związanych z cukrzycą.

Z powodu złożonego charakteru zaburzeń odżywiania nie można wytknąć konkretnej przyczyny tej dolegliwości. Dla rozwoju choroby, ważną rolę odgrywa zespół czynników
biologicznych, psychicznych i kulturowych. Większość cierpiących na zaburzenia odżywiania potrzebuje leczenia i pomocy. We wszystkich fazach choroby niezmiernie ważne są: motywacja i współpraca pacjenta. Rodzina i przyjaciele udzielą wsparcia motywując pacjenta do zwrócenia się o pomoc i do kontynuacji leczenia. Leczenie koncentruje się na: powrocie do normalnego odżywiania, wsparciu dojrzewania i rozwoju osobistego, uzyskaniu zdolności ustosunkowania się do własnych uczuć i stresu, bez uciekania się do pomocy jedzenia. Większość cierpiących na zaburzenia odżywiania rozpoczyna leczenie od kontaktu z pielęgniarką środowiskową lub lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej.