Choroba Leśniowskiego-Crohna – przyczyny, objawy, leczenie
Choroba Leśniowskiego-Crohna to przewlekła choroba zapalna, dotykająca układ pokarmowy. Zapaleniem najczęściej objęty jest odcinek lub kilka odcinków jelita cienkiego, a dokładnie jego błony śluzowej i ściany. Choroba może jednak rozwinąć się w każdej innej części układu pokarmowego. Właśnie dlatego choroba Leśniowskiego-Crohna to schorzenie, w którego leczeniu i profilaktyce kluczową rolę odgrywa dieta. Osoby, u których pojawiła się, pytają, jakie mogą być powikłania i czy na chorobę Leśniowskiego-Crohna można umrzeć. Przyjrzyjmy się przyczynom, objawom i rokowaniom choroby Leśniowskiego-Crohna.
Przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna
Przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna wciąż nie są do końca zbadane. Schorzenie ma podłoże immunologiczne. Prawdopodobnie nie bez znaczenia dla jej rozwoju są czynniki środowiskowe i uwarunkowania genetyczne. Choroba Leśniowskiego-Crohna w znacznej większości przypadków objawia się u ludzi młodych i w wieku średnim, często chorują osoby poniżej 20. roku życia, a nawet dzieci. Wzrost liczby chorujących w ostatnich dekadach obserwuje się w krajach rozwiniętych, głównie europejskich.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – objawy
Najczęstsze objawy to brak apetytu i szybka utrata masy ciała, spowodowana zaburzeniem wchłaniania lub nieprawidłową dietą eliminacyjną. Chorzy cierpią na bóle brzucha, przewlekłe wymioty i biegunki. Pojawiają się głównie biegunki tłuszczowe, gdyż tłuszcz nie jest prawidłowo wchłaniany przez chore jelito. Symptomy choroby Leśniowskiego-Crohna mogą być różne, w zależności od odcinka układu pokarmowego, który jest objęty stanem zapalnym. Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna występują zazwyczaj okresowo na zmianę z okresami łagodnymi.
Choroba Leśniowskiego-Crohna – leczenie
Osoby, u których zdiagnozowano chorobę Leśniowskiego-Crohna, powinny regularnie poddawać się badaniom, które pozwolą kontrolować postęp schorzenia. Warto zgłosić się do specjalisty, już po zaobserwowaniu pierwszych objawów. Co prawda, metoda, która pozwoliłaby na całkowite wyleczenie choroby, nie została opracowana. Leczenie, które musi być dostosowane do stopnia zaawansowania schorzenia i jego lokalizacji, ma na celu złagodzenie objawów i doprowadzenie do remisji choroby. Choremu podawane są najczęściej leki przeciwzapalne i immunosupresyjne. Dodatkowo zalecane są probiotyki, których zadaniem jest ochrona jelit i wspomaganie flory bakteryjnej. W zaawansowanej postaci choroby Leśniowskiego-Crohna stosuje się leczenie chirurgiczne, m.in. wykonuje się resekcję odcinka przewodu pokarmowego objętego zapaleniem, np. odcinka jelita cienkiego. Na rozwój schorzenia znaczący wpływ ma sposób żywienia. Choroba jelit Leśniowskiego-Crohna wymaga stosowania specjalnej diety. Powinna ona opierać się głównie na pokarmach lekkostrawnych, o niskiej zawartości tłuszczu. Sposób żywienia musi być starannie opracowany i dostosowany do postaci choroby i cech indywidualnych pacjenta. W niektórych przypadkach konieczne jest zastosowanie żywienia pozajelitowego.
