Była sobie radość – opowieść Katarzyny Michalak, która leczy duszę

8 listopada 2025,
dodał: Marta Dudzińska

Artykuł zewnętrzny

Katarzyna Michalak: Była sobie radość – nowa powieść, która otula jak ciepły koc w chłodny, jesienny wieczór. To opowieść o nadziei, miłości i sile, która pozwala podnieść się nawet wtedy, gdy świat zdaje się gasnąć. Michalak jak nikt potrafi pisać o emocjach – delikatnie, a jednocześnie z ogromną intensywnością, trafiając prosto w serce czytelnika. Jej styl, znany z wielu kobiecych bestsellerów, łączy prostotę z głębią – potrafi sprawić, że zwykłe chwile nabierają magii.

W Była sobie radość autorka tworzy historię, w której każde słowo niesie ciepło, a każdy bohater – swoje małe światło. To książka o tym, że szczęście nie zawsze przychodzi wtedy, gdy go oczekujemy, ale potrafi pojawić się w najmniej spodziewanym momencie. Czytelnicy od lat chwalą Michalak za umiejętność budowania emocjonalnego świata, w którym łatwo się odnaleźć – zwłaszcza gdy samemu szuka się ukojenia.

To jedna z tych powieści, które przypominają, że nawet z najmniejszego smutku może wyrosnąć szczęście. Michalak z niezwykłą czułością pokazuje, jak kruche, a zarazem silne potrafią być ludzkie serca. Każda strona tej książki pachnie nadzieją, a każde zdanie niesie ukojenie. Była sobie radość to historia, która nie tylko wzrusza – ona naprawdę rozświetla duszę.

To nie jest tylko powieść do przeczytania – to książka do przeżycia. Przywraca wiarę w dobro, w przyjaźń i w to, że po burzy naprawdę wychodzi słońce. Była sobie radość to idealna lektura na jesień i zimę – ciepła, wzruszająca i pełna tej niezwykłej wrażliwości, za którą miliony czytelniczek kochają Katarzynę Michalak.

Gdzieś pomiędzy zwątpieniem a cudem pojawia się bajka.

W mieszkanku zwanym Bombonierką dwoje kochających się ludzi sądziło, że ma wszystko, ale „wszystko” kończy się tam, gdzie zaczyna się brak, którego nie potrafimy nazwać. W Wigilię cud przyszedł po cichu, w kartonie. W środku? Suczka corgi z oczami pełnymi radości, i z sercem gotowym kochać od razu.

Czasem wystarczy jedno „piu”, by obudzić w nas nadzieję.

Bajka znika pewnej zimy, a wraz z nią gaśnie światło. Dla tych, którzy Bajkę pokochali, zaczyna się długa podróż. Nie przez świat, ale przez ich własne zwątpienia i lęki. Tymczasem mała corgi wędruje do domu swoimi ścieżkami, dając napotkanym ludziom odrobinę ciepła i wiarę, że dobro zawsze znajdzie drogę.

Była sobie radość i już nigdy nie pozwoliła światu na smutek.