Trądzik pospolity to najczęstsze schorzenie wieku młodzieńczego. Badania dowodzą, że problem ten dotyczy ponad 80% populacji w wieku od 11 do 30 lat, z czego jedynie 25% przypadków wymaga leczenia dermatologicznego. Pozostała grupa ma do dyspozycji całą gamę środków kosmetycznych. Stosowanie właściwie dobranych kosmetyków pozwala nie tylko złagodzić objawy trądziku, ale zachować ładną, zdrową cerę.
Kilka podstawowych informacji
Choroba ta charakteryzuje się przewlekłym przebiegiem dlatego też często może prowadzić do depresji. Zmiany w trądziku pospolitym dotyczą głównie okolic łojotokowych (twarz, klatka piersiowa, plecy) i są to zaskórniki, grudki, krostki oraz torbiele ropne. Jego przyczyną są nieuregulowane procesy hormonalne, powodujące nadmierne wydzielanie tłuszczu przez gruczoły łojowe oraz wzmożone rogowacenie komórek wewnątrz mieszków włosowych. Zrogowaciałe komórki po złuszczeniu się mieszają się z łojem i tworzą wewnątrz kanalika grudkę, która uniemożliwia wypływ łoju na zewnątrz. W tych warunkach rozwijają się wewnątrz mieszka włosowego beztlenowe bakterie Propionibacterium acnes, powodujące enzymatyczny rozkład tłuszczu do kwasów tłuszczowych. Wolne kwasy tłuszczowe drażnią skórę i przyspieszają rogowacenie kanalików, co potęguje wzrost czopów łojowych. Czopy te, naciskając na ścianki kanalików, powodują ich zniszczenie i przedostawanie się mieszaniny składającej się z martwych komórek, łoju, kwasów tłuszczowych i resztek włosów do tkanki. W efekcie powstaje stan zapalny skóry obserwowany w postaci krosty. Pierwotnym wykwitem w trądziku są mikrozaskórniki (microcomedones). Przyczyną ich powstawania jest nadmierne wydzielanie łoju i keratynizacja wewnątrzmieszkowa. Proces ten prowadzi do zwężenia kanałów wyprowadzających co utrudnia wyprowadzenie zawartości gruczołu łojowego na powierzchnię skóry. Pod wpływem zalegającego łoju przewody wyprowadzające ulegają rozszerzeniu i powstają zaskórniki zamknięte (białe główki). W kolejnym etapie powstają zaskórniki otwarte (czarne główki). Proces ten związany jest z dalszym rozszerzaniem przewodów wyprowadzających i utlenianiem tłuszczów zawartych w łoju. Powstanie stanu zapalnego zawdzięczamy drobnoustrojom a właściwie enzymom hydrolitycznym (lipazy, proteazy, hialuronidazy), które wydzielają. Enzymy te działają niszcząco na ściany gruczołów łojowych. Efektem tego jest wydostanie się mas rogowych do okolicznych tkanek co wywołuje stan zapalny i powstawanie grudek i krostek. Jeżeli stan zapalny utrzymuje się dłużej wtedy powstają guzki. Ze zgrupowanych grudek, krost i guzków tworzą się ropnie.
Etiopatogeneza trądziku pospolitego jest złożona i wieloczynnikowa, na którą składają się:
Kosmetyki przeznaczone do pielęgnacji cery trądzikowej powinny umożliwiać dokładne oczyszczenie skóry, zmniejszać florę bakteryjną, łagodzić stany zapalne i poprawiać wygląd skóry przez jej zmatowienie, lepsze ukrwienie i zmniejszenie porów. Składniki kosmetyków powinny działać wieloczynnikowo, hamując różne etapy tzw. „błędnego koła” (rys.) występującego w trądziku pospolitym.
Zakres działania kosmetyków powinien obejmować:
1. Działanie sebostatyczne;
2. Działanie bakteriostatyczne (odpowiednie składniki aktywne i pH preparatu);
3. Hamowanie procesów utleniania lipidów łoju (ograniczenie substancji drażniących);
4. Łagodzenie podrażnień;
5. Działanie matujące (krótkotrwała poprawa estetyki);
Działanie matujące: Glinka (kaolin), Bentonit, Polimerowe mikrokuleczki. Niektóre składniki kosmetyków również mogą wywoływać trądzik lub nasilać zmiany trądzikowe. Do takich składników należą:
– mirystynian izopropylu,
– masło kakaowe,
– oleje z warzyw,
– olej mineralny o jakości przemysłowej,
– wazelina o jakości przemysłowej.
Substancje o jakości przemysłowej mogą być zanieczyszczone dziegciami, które bezpośrednio odpowiedzialne są za powstawanie trądziku. Obecnie jednak kosmetyki produkowane są z surowców o jakości kosmetycznej.
W leczeniu miejscowym wykorzystuje się następujące substancje:
Leczenie dermatologiczne trądziku zależy od rodzaju wykwitów i powierzchni skóry objętej schorzeniem. W łagodnych przypadkach stosowane są środki keratolityczne i bakteriobójcze jak kwas salicylowy, rezorcyna, nadtlenek benzoilu oraz kwas azelainowy, który oprócz działania bakteriostatycznego wykazuje zdolność normalizowania rogowacenia ścianek mieszków włosowych. Trudniejsze przypadki leczone są pod kontrolą lekarza antybiotykami lub kwasem witaminy A. Terapia kwasem witaminy A charakteryzuje się dużą skutecznością, lecz szereg niepożądanych działań ubocznych sprawia, że powinna być stosowana jedynie w najtrudniejszych przypadkach.
Stosowane leki:
1. Retinoidy stosowane miejscowo działają przeciwzapalnie, przeciwłojotokowo, keratolitycznie, komedolitycznie, pobudzają angiogenezę (Atrederm, Airol, Retin-A). 2. Antybiotyki (Erytromycyna, Klindamycyna, Tetracyklina). 3. Kwas azelainowy o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbakteryjnym i komedolitycznym (Skinoren, Hascoderm, Acne Derm). 4. Kwas salicylowy, który wykazuje działanie komedolityczne i przeciwłojotokowe (Sebasorb lotio). 5. Nadtlenek benzoilu o działaniu keratolitycznym, komedolitycznym, przeciwzapalnym i przeciwbakteryjnym (Benzacne, Oxy). Materiały: