Kiedy pociecha dorasta i wchodzi w okres buntu, mogą pojawić się pewne problemy. Jednym z najgorszych przypadków jest pyskowanie. Strojenie przysłowiowych fochów, pokazywanie języka czy niegrzeczne odzywki mogą powodować natychmiastowe siwienie włosów u rodziców. Jak sobie radzić z rozbrykanym nastolatkiem? Jak z nim rozmawiać oraz jak nawiązać kontakt?
Rozmawiaj, nie krzycz – staraj się zawsze zachować spokój. Nie strasz, ani nie stosuj groźby. Rozmawiaj z dzieckiem jak z dorosłym. Przedstawiaj konsekwencje, kiedy odmawia posłuszeństwa.
Propozycje – przykładowo jeżeli chodzi o obowiązki domowe, to przygotuj ich listę na kartce. Poproś dziecko, aby zakreśliło te, które zechce wykonywać. Tym sposobem okażesz mu szacunek i pokażesz, że liczysz się z jego zdaniem.
Stanowczość, pewność siebie i spokój – nie wdawaj się w dyskusje, trzymaj się swojego zdania i uświadamiaj o konsekwencjach w przypadku złego zachowania. Nie pokazuj lęku czy niepewności.
O krok do przodu – warto wyjść nastolatkowi naprzeciw. Pokaż, że chcesz z nim rozmawiać i ustalać nowe zasady. Okaż wolę słuchania i otwartość na dyskusję. Naucz je na czym polega negocjacja bez agresji i krzyków.
Uczenie się na własnych błędach – to chyba najlepsza metoda na zrozumienie swojego postępowania. Pozwól, aby pociecha poczuła odpowiedzialność za swoje czyny, niech pozna na własnej skórze konsekwencje złego zachowania. Nie chroń dziecka przed wszystkim, ponieważ w dorosłym życiu nie będziesz w stanie. Warto pozwalać lub nawet stwarzać sytuację, w których dziecko będzie mogło pod czujnym okiem rodzica, dokonać własnych wyborów.
Nie dla agresji – nie toleruj żadnego objawu agresji. Jeżeli nastolatek obraża, rzuca wulgaryzmy w Twoja stronę, poproś go, aby Ci to wyjaśnił, co dokładnie ma na myśli. Zapytaj również co jest źródłem jego frustracji. Podkreśl również, że takiego zachowanie nie masz zamiaru tolerować. Mów otwarcie „ boli mnie ,że tak myślisz”. Kiedy dziecko jest bardzo zdenerwowane, zostaw je w spokoju i wróć do rozmowy kiedy oboje ochłoniecie.
„ Ty niczego nie rozumiesz!” – brzmi znajomo? Rozzłoszczone nastolatki bardzo często używają tego zwrotu, a mówienie, że doskonale się go rozumie może być kluczem do kolejnej kłótni. Zamiast tego przyznaj mu racje i powiedz, że bardzo chcesz to zmienić i poznać jego zdanie. Zaproponuj, żeby opisał przez co przechodzi, co odczuwa. Dla ułatwienia możesz poprosić, aby opisał to w mailu lub na kartce.
Lustrzane odbicie – często dzieci wynoszą wzorce z domu lub najbliższego otoczenia. Zastanów się jak Ty reagujesz w złości lub stresie. Jak odnosisz się do innych? Jeżeli zauważysz małe potknięcia nie wstydź się ich tylko powiedz dziecku, że masz ich świadomość i nad tym pracujesz. Przyznanie się do błędu sprawi, że staniesz się dla pociechy bardziej wiarygodnym rodzicem.
Wspólne zabawy – jeżeli dziecko jest dla Ciebie wiecznie niegrzeczne, w każdej interakcji, to czas na aranżację wspólnych zajęć. Poproś go, aby wybrało zajęcie, w którym wspólnie spędzicie czas. Obiecaj również, że nie będziesz go krytykować ani osądzać. Pamiętaj nie poddawaj się, jeżeli za pierwszym razem się nie uda!
Obustronny szacunek – nie używaj obraźliwych słów w stronę dziecka. Nie oceniaj, okaż szacunek, jakiego oczekujesz wobec Siebie. Skup się na konkretnych zachowaniach, które chciałabyś zmienić.
Pomoc specjalisty – nie należy się wstydzić wizyty u psychologa. Jeżeli sytuacja jest krytyczna, to warto zasięgnąć profesjonalnej pomocy. Nie czekaj, aż dziecko zacznie zagrażać samemu sobie i najbliższym. Zapewne zyska na tym zarówno dziecko jak i sama rodzina.
