„Księżyc i wampirzyca” – recenzja

22 listopada 2012, dodał: Redakcja

Artykuł zewnętrzny

Księżyc i wampirzyca
J.R. Rain

Luna, niezwykłe połączenie matki, wampirzycy i pani detektyw mimo załamania i utraty wszystkiego co posiadała, nareszcie podnosi głowę. Nie pooddaje się i zamierza walczyć. Pogodziła się ze swoją naturą i to pozwala jej podjąć wyzwanie. Dom, dzieci, własne ja – stawka jest naprawdę wysoka. Tymczasem śledztwo również nie jest banalne – największy przestępca okolicy jest w zasięgu jej zainteresowań.

Pierwszą rzeczą, jaką dostrzegamy w drugiej części cyklu jest niezwykła przemiana, która dotyczy głównej bohaterki. Jest to rys znamienny, który wskazuje na metamorfozę wewnętrzną i pierwszy krok ku akceptacji własnej odmienności. Bohaterka dorasta wewnętrznie i zaczyna toczyć walkę o własne życie, takie jakie pragnie mieć. Pragnie przeciwstawić się mężowi, który dostrzega w niej tylko potwora. Ona sama musi jednak uwierzyć w swoją wartość i pokonać okrutne przekonania. Jej największym pragnieniem jest odzyskanie dzieci i tutaj spotykamy typowy szlak powieści obyczajowej, gdzie tematem jest los współczesnych, rozwiedzionych kobiet. Ta realistyczność pozwala nam doskonale rozumieć bohaterkę, a jednocześnie oplata książkę mocnym rusztowaniem wartości, motywacji i celów. Widzimy prawdziwą kobietę, co pozwala nam dotrzeć do najbardziej wartościowych przesłań, które ukryte wśród akcji, są jednak niezwykle znamienne.

Wiele się dzieje także na płaszczyźnie zawodowej i tutaj pani detektyw nie wstydzi się używać swoich nadnaturalnych zdolności. Ma jednak dwa „ciężkie orzechy do zgryzienia”, prowadząc równolegle dwie trudne i niebanalne sprawy kryminalne. Wątki te dodają książce swoistego wdzięku i polotu, a tym samym tworzą aureolę tajemniczości i zagadki. Stanowią jednakże jedynie swoiste tło dla prywatnych rozterek bohaterki, główny nacisk położony jest bowiem na kategorię obyczajowości, a nie typowego kryminału. Co więcej wkrada nam się tu także wątek romansowy, z wilkołakiem w roli głównej, co oczywiście nie jest wielkim zaskoczeniem, a jednak zdecydowanie dodaje pikanterii całej opowieści.

Taka kompozycja, bardzo starannie zaplanowana jest jednak prosta, wątki poboczne nakładają się jedynie na główny nurt akcji i nie są na tyle rozbudowane, by mocno wpływać na wydarzenia. Zwłaszcza owa odrobina nadnaturalności została potraktowana bardzo szczątkowo, co pozostawia pewien niedosyt. Jednakże książkę czyta się szybko, z ową leniwą przyjemnością cechującą książki lekkie, dostarczające rozrywki w szare smutne wieczory. Dlatego można swobodnie zaliczyć ją do książek bardzo dobrych.

Podoba mi się zdecydowanie pomysł opowieści i zestawienie, które jest swoistym novum, a jednocześnie ciekawym odchyleniem od typowych, znanych i już nieco nudnych schematów. Mam nadzieję, że kolejne części pozwolą na rozwinięcie skrzydeł fantazji i rozbudowanie mrocznych i intrygujących wątków kryminalnych. Polecam serdecznie, na długie i szare jesienne wieczory.

Książkę poleca Wydawnictwo G+J, do kupienia tutaj:

http://www.gjksiazki.pl/ksiazki,1,27,458,ksiezyc-i-wampirzyca.html