Niedokrwistość inaczej nazywana anemią, to stan wynikający ze zmniejszenia ilości hemoglobiny we krwi. Hemoglobina jest barwnikiem odpowiadającym za przenoszenie tlenu do tkanek. Najczęstszym powodem rozwoju anemii jest niedobór żelaza, którego przyczyny mogą być różne, a do najczęstszych należą:
– niedobór żelaza w diecie
– utraty krwi spowodowane np. urazami lub bardzo obfitym miesiączkowaniem
– straty żelaza przez przewód pokarmowy (w wyniku chorób pasożytniczych, celiakii, alergii pokarmowej, nieswoistego zapalenia jelit)
– często pojawia się w przebiegu ciąży.
Objawy niedokrwistości są mało charakterystyczne i często lekceważąco: zmęczenie, zawroty głowy, osłabienie, brak koncentracji. Choroba jest groźna. Może powodować szereg zaburzeń zdrowotnych, od upośledzenia motoryki i procesów myślenia po wzrost wrażliwości na zakażenia i zwiększoną umieralność.
W leczeniu anemii bardzo ważną rolę odgrywa żywienie. Należy wtedy spożywać produkty będące bogatym źródłem żelaza. Zaznaczyć tu należy, że najlepiej wchłanianym rodzajem żelaza jest tzw. żelazo hemowe zawarte w krwi i tkankach zwierząt (wchłanianie na poziomie 25%). Dla porównania żelazo niehemowe zawarte w roślinach wchłania się na znacznie niższym poziomie 5%. Dodatkowo, aby wspomóc wchłanianie żelaza należy spożywać produkty o wysokiej zawartości witaminy C, równolegle natomiast ograniczać te będące źródłem tanin i fitynianów (czyli np. dużych ilości kawy i herbaty). W diecie osób z niedokrwistością nie powinno zatem zabraknąć mięsa czerwonego, polecane są również podroby. Inne dobre źródła żelaza to: kakao w proszku, pestki dyni, soja, wątroba kurza, jagnięca, pasztet z wątróbek, suszone morele, fasola, wołowina chuda.
Należy jednak pamiętać, że przyczyną niedokrwistości mogą być nie tylko niedobory żywieniowe. Niedokrwistość złośliwą np. powoduje niedobór witaminy B12 (bądź niezdolność organizmu do jej wchłaniania. Dlatego zawsze należy zgłosić się do lekarza w celu ustalenia właściwej diagnozy, lekarz najpewniej zaleci preparaty żelaza w celu . Dietetyk powinien zaproponować program żywieniowy.
Justyna Marszałkowska-Jakubik www.e-prolinea.pl
