„Błękitnokrwiści. Tom 2: Maskarada” – recenzja

Schuyler postanawia odszukać swojego dziadka, w tym celu wyrusza do Wenecji. Dzięki zbiegom okoliczności lub planowym, aczkolwiek bardzo tajemniczym działaniom udaje jej się go odnaleźć. Pierwsze rozmowy nie są jednakże wcale obiecujące. Tymczasem cała elita przygotowuje się do słynnego Balu Czterystu, najbardziej prestiżowej i eleganckiej fety przeznaczonej tylko dla wybrańców. Jednocześnie młodzież marzy aby zostać zaproszona na drugi bal organizowany przez Mimi w modnej i elitarnej świątyni. Jej wysiłki skupione są wokół Jacka, który mimo łączącej ich więzi oddala się coraz bardziej od swojego przeznaczenia. Schuyler także nie pozostaje obojętna, chociaż obiecała sama sobie nigdy więcej nie ufać sercu. Nie zauważa nawet nowej osoby, wokół której żywo kręci się życie towarzyskie szkoły Duchesne. Kingsley wydaje się bardzo zainteresowany i piękną Mimi, jak również Bliss nękaną potwornymi i niezrozumiałymi koszmarami i wizjami. Zazdrość popycha ludzi do różnych czynów, Mimi tymczasem daje się omotać czarnej magii i urokowi pięknego Martina. Jej celem jest zniszczenie Schuyler. Z odmętów samego piekła powstaje Srebrnokrwisty, który dopuszcza się brutalnego mordu na starszyźnie. Winą zostaje obarczona Mimi, tym samym jej ojciec, stojący na czele Rady zostaje odsunięty od władzy. Jego miejsce zajmuje Lavrence, który postanowił powrócić do świata Błękitnokrwistych i objąć opieką swoją wnuczkę. Tej walki jednak nie udaje mu się wygrać, gdyż takie same prawa rości sobie jej wuj, a zarazem opiekun Aniołów Śmierci i Zniszczenia. Mimi czeka egzekucja, a pomóc jej może tylko Schuyler. To od jej decyzji i siły zależy przyszłość dziewczyny, która poprzysięgła jej śmierć…
Kolejny tom serii utrzymuje barwny i tajemniczy klimat opowieści o elicie Nowego Jorku, istotach nieśmiertelnych i potężnych, żyjących w zbytku i luksusie. Jednakże bogactwo i wystawność życia zostały tutaj nieco stonowane, przesunięte na dalszy plan wydarzeń, w które wkrada się intryga, tajemnica i magia. Bohaterowie przywdziewają maski, które nie tylko są częścią balowego stroju, ale także ich życia. Skrywane tajemnice, coraz bardziej intrygujący związek wampirów i aniołów, emocje i koszmary wzajemnie się przenikają i tworzą welon, który niczym przydymiona mgła okrywa kolejne wydarzenia i motywy bohaterów. Przemawia też historia, odkrywane są przeszłe zbrodnie, chociaż wszyscy milczą w zgodnym zaprzeczeniu. W krwi zapisane są moce, a te można wykorzystać. Nikomu nie wolno ufać, nawet strażnicy mogą okazać się zdrajcami.
W mrocznym i tajemniczym klimacie autorka odkrywa przed nami coraz to nowe karty, powiązania i strukturę panującą pomiędzy Błękitnokrwistymi. Zacieśnia się pętla wzajemnych relacji, a jednocześnie akcja rozwija się w nowych kierunkach. Intryga i demoniczność nabiera wyraźniejszych kształtów i światła fleszy elit zostają przysłonięte pokazując ich prawdziwe oblicze. Nawet nieśmiertelni, a może zwłaszcza oni także mogą wybierać stronę dobra i zła, a ich decyzje nasączone emocjami nie zawsze są chwalebne i słuszne. Tym samym autorka upodabnia swoich bohaterów do ludzi, co daje czytelnikowi lepszą perspektywę poznawczą. Silna antropomorfizacja obdziera anielskie istoty z całego luksusu i pozwala nam zauważać emocje i uczucia. A z nimi łatwo nam się utożsamiać.
Książka nabiera nowego tempa, akcja rozkłada skrzydła, bohaterowie nabierają wyrazistości i atrakcyjności, tym samym książka pochłania czytelnika i pozwala na wspaniałą chwilę przyjemnego relaksu. Polecam ciepło, seria ewoluuje i coraz bardziej urzeka nowym spojrzeniem na nowoczesne wampiry z dyskretną domieszką anielskiej tajemnicy.

Marta D.