„Wielcy zdrajcy. Od Piastów do PRL” – recenzja

4 stycznia 2013, dodał: Redakcja

Artykuł zewnętrzny

Sławomir Koper: „Wielcy zdrajcy. Od Piastów do PRL”

To oni współtworzyli historię i często nadawali jej nieoczekiwany bieg. Zdrady dokonywali z różnych pobudek – od prywatnych po te wagi państwowej. Autor to z wykształcenia historyk, a z pasji – dociekliwy badacz niuansów przeszłości i psychologii „czarnych charakterów”. W tej książce poznajemy więc mniej oficjalną stronę historii – znaczonej osobistymi decyzjami i nierzadko prywatnymi rozgrywkami. Autor zręcznie kreśli typy ludzkie, które ożywają przed naszymi oczami, zyskując bardziej prywatny wymiar. Włączone do tekstu fragmenty kronik czy pamiętników ubarwiają go i nadają mu bardziej dokumentalny wymiar.
Język książki jest żywy, a styl – lekki, co sprawia, że czytamy ją bardziej jak beletrystykę niż jak poważne historyczne opracowanie. Szczególnie ciekawy jest jednak epizod związany z romansem Adama Mickiewicza z pewną agentką caratu…
Autor nie stroni od subiektywnych ocen swoich „antybohaterów” – ujawnia skryte motywy ich zdradzieckiego postępowania i cały kontekst polityczny, który temu towarzyszy. Biskupa Stanisława ze Szczepanowa posądza o ciche sprzyjanie opozycji usiłującej obalić z tronu króla Bolesława Śmiałego, a Jakuba Szelę – o tajny układ z władzami austriackimi. W historycznej materii porusza się ze znawstwem i swobodą, operując szczegółami znanymi tylko wybranym badaczom przeszłości.
To obszerna lekcja historii, budząca żywe zainteresowanie dla niej, tak tłumione w wielu szkołach przez nie posiadających polotu historyków, oczekujących od uczniów tylko wkuwania dat i faktów. Sławomir Koper udowadnia, że historię tworzyli nie wodzowie i władcy znani z portretów, ale prawdziwi ludzie z krwi i kości z ich zaletami i ułomnościami.
Polecam tę książkę nie tylko miłośnikom historii Polski w jej całej rozpiętości, ale też wszystkim tym, którzy cenią sobie literaturę na wysokim poziomie – tak merytorycznym, jak i językowym.