Świadkowie, druhny i drużbowie

Podczas przygotowań do ślubu i w dniu zaślubin pomocą państwu młodym powinni służyć świadkowie, druhny, drużbowie i druhenki. Godząc się zostać świadkiem ślubu przyjmujemy na siebie wiele obowiązków, które zaczynają się jeszcze na długo przed ceremonią, a trwają do samego końca wesela, a nawet ewentualnych poprawin.

Świadkowie określani są mianem pierwszej druhny i pierwszego drużby. Jeśli powierzymy te role sprawdzonym i bliskim osobom, uzyskamy pewność, że cała uroczystość będzie przebiegać spokojnie, a ewentualne problemy usunięte będą bez naszej ingerencji. Najczęściej to rodzeństwo bądź bliscy przyjaciele pary młodej, mogą być również tej samej płci. Raczej nie przestrzega się już zabobonnej tradycji nakazującej wybór na świadków osoby niezamężne, nie-małżeństwa, kobiety nie będące w ciąży. Ważne jest by mieli ukończone 18 lat i byli dla młodych ostoją, na którą mogą liczyć również w dniu ślubu. Jest to odpowiedzialna funkcja i należy dobrze przemyśleć komu zechcecie ją powierzyć.
Na niezwykle często zadawane pytanie: „Kto może być świadkiem na ślubie?” odpowiedź brzmi: „Osoba pełnoletnia (a właściwie dwie takie osoby), mogąca w dniu ślubu wylegitymować się ważnym dowodem osobistym”. Stanowią o tym zarówno Prawo o aktach stanu cywilnego, Kodeks rodzinny i opiekuńczy, jak i Kodeks Prawa Kanonicznego. Mimo to Narzeczeni wciąż zgłaszają w związku z tą kwestią szereg wątpliwości. Na szczęście wynikających jedynie z przesądów lub też ze specyficznych wymagań niektórych parafii.

1. musieli być odmiennej płci – nic nie stoi na przeszkodzie,
2. by na świadków poprosić dwie kobiety lub dwóch mężczyzn,
3. musieli być stanu wolnego,
4. nie mogli być parą lub małżeństwem,
5. nie mogli być rozwodnikami,
6. nie mogli być wdowami/wdowcami,
7. nie mogli być spokrewnieni z Młodą Parą lub ze sobą wzajemnie.
Jeśli zaś idzie o wymogi dotyczące życia religijnego i moralnego (mówimy tu o ślubach w obrządku rzymskokatolickim, jako najbardziej w Polsce rozpowszechnionych) – teoretycznie będąc katolikami i zawierając ślub kościelny, powinno nam zależeć na świadkach – katolikach, żyjących zgodnie z nauką Kościoła.

1. praktykujących osób wyznania rzymskokatolickiego – świadkowie mogą być innego wyznania lub niewierzący,
2. osób żyjących w tzw. związkach sakramentalnych – czyli małżeństwach związanych ślubem kościelnym,
3. nierozwiedzionych i nie żyjących w separacji.
O ile przesądy można i należy traktować z przymrużeniem oka, o tyle z zasadami określonymi przez księdza proboszcza raczej nie należy dyskutować (ma prawo zastosować swego rodzaju wykładnię rozszerzającą). I tak, możemy zostać poproszeni o dostarczenie przez świadków różnorodnych dokumentów: świadectwa ukończenia nauki religii, zaświadczenia z rodzimej parafii o regularnym spełnianiu praktyk religijnych, świadectwa przystąpienia do sakramentu bierzmowania, a wreszcie zaświadczenia o odbytej spowiedzi. Odrębnym tematem, który często spędza Młodym Parom sen z powiek jest świadek – obcokrajowiec, pojawiający się często w przypadku ślubów mieszanych. Lecz tu także nie jawią się jakieś szczególne problemy czy obwarowania prawne.

Powiada się, że świadek „powinien wiedzieć co podpisuje”. W przypadku ślubu cywilnego w sukurs idzie nam prawo, które stanowi, iż podczas ceremonii ślubnej obywatela polskiego z obcokrajowcem oświadczenia woli są tłumaczone. Nie ma natomiast takiego obowiązku, gdy ślub odbywa się w kościele. Wówczas warto zadbać o to, by świadek nie mówiący po polsku (jak również inni zagraniczni goście) czuł się dobrze i zapewnić mu tłumaczenie lub chociaż objaśnić przebieg mszy oraz najważniejsze treści (jak czytania, przysięga małżeńska, nałożenie obrączek).
Reasumując: najważniejsze, by w dniu ślubu w roli świadków towarzyszyły Wam osoby bliskie Waszym sercom i obdarzone kapką zdolności organizacyjnych, które pozwolą im sprostać zwyczajowym obowiązkom. Nim dokonacie rezerwacji mszy po prostu ustalcie, czy wybrana parafia nie stawia wobec nich wymogów, których spełnienie mogłoby stanowić problem. Zaś przesądami – po prostu się nie przejmujcie. Kowalami Waszego wspólnego losu jesteście wyłącznie Wy. Hołdowanie zabobonom nie zapewni nierozerwalności związku.

Wybór świadków często nie jest łatwy. Na pewno nie powinniście poddawać się radom typu „wypada wziąć kuzynkę Alicję z Gdańska” lub „weźcie mojego bratanka bo marzy o tym od zawsze”. Powinny to być osoby bliskie, znane Wam, lubiane, takie, które pozostaną w Waszym cieniu, ale będą jednocześnie szarą eminencją, na którą możecie liczyć. Odradzamy typy gwiazd, które z natury skupiają uwagę głównie na sobie i panów, którzy są świetnymi kumplami, ale nie potrafią zapanować nad szesnastym z rzędu toastem. Chyba że inne względy zadecydują o wyborze, jednak musicie być świadomi ewentualnych konsekwencji nietrafnego wyboru.

Podczas przygotowań do ślubu i w dniu zaślubin dużą pomocą Panu Młodemu mogą służyć drużbowie. Drużba to osoba płci męskiej, najczęściej z rodziny lub kręgu przyjaciół młodej pary, pomagająca w przygotowaniach do ślubu i wesela oraz odpowiedzialna za przebieg tych uroczystości. Wspaniałym pomysłem na podkreślenie roli jaką ma spełnić wybrana przez nas grupa pomocnych osób, jest wyróżnienie jej przez strój lub jednakowe ozdoby. Drużbowie identyczne przypinki w klapach garniturów.

Do zadań drużby należy:
1. prowadzenie listy prezentów ślubnych,
2. pomoc narzeczonym na każdym etapie przygotowywania przyjęcia weselnego,
3. zorganizowanie wieczoru panieńskiego i kawalerskiego,
4. dbanie, aby wszyscy goście dobrze bawili się na weselu,
5. po weselu powinni wrócić do sali, by zabrać pozostały alkohol i napoje, sprawdzić czy nikt niczego nie zostawił i czy wzięto wszystkie kwiaty i prezenty,
6. rozliczenie wszystkich rachunków, gdy nowożeńcy są już w podróży poślubnej,
7. czuwają nad terminami dostaw alkoholu i napojów,
8. stroją ślubny samochód,
9. pilnują, by zdenerwowany pan młody nie zapomniał o obrączkach,
10. odbierają kwiaty i prezenty,
11. czuwają nad kolejnością wydarzeń, a w razie zmian szybko informują o tym młodych,
12. dbają o sprawny transport gości,
13. wznoszą uroczysty toast za zdrowie młodej pary podczas wesela,
14. mogą wygłosić krótkie przemówienia.

Drużbowie mogą mieć identyczne przypinki w klapach garniturów.

Podczas przygotowań do ślubu i w dniu zaślubin dużą pomocą Pannie Młodej mogą służyć druhny. Druhna to osoba płci żeńskiej, najczęściej z rodziny lub kręgu przyjaciół młodej pary, pomagająca w przygotowaniach do ślubu i wesela oraz odpowiedzialna za przebieg tych uroczystości. Druhnami mogą być siostry, kuzynki lub przyjaciółki panny młodej, a drużbami bracia, kuzyni lub przyjaciele pana młodego.

Wspaniałym pomysłem na podkreślenie roli jaką ma spełnić wybrana przez nas grupa pomocnych osób, jest wyróżnienie jej przez strój lub jednakowe ozdoby. Druhny mają najczęściej sukienki w takim samym kolorze oraz mini-bukieciki nawiązujące do bukietu ślubnego panny młodej.

Do zadań druhen należy:
1. prowadzenie listy prezentów ślubnych,
2. pomoc narzeczonym na każdym etapie przygotowywania przyjęcia weselnego,
3. zorganizowanie wieczoru panieńskiego,
4. dbanie, aby wszyscy goście dobrze bawili się na weselu,
5. po weselu powinni wrócić do sali, by zabrać pozostały alkohol i napoje, sprawdzić czy nikt niczego nie zostawił i czy wzięto wszystkie kwiaty i prezenty,
6. rozliczenie wszystkich rachunków, gdy nowożeńcy są już w podróży poślubnej,
7. pomagają pannie młodej w wyborze sukni ślubnej, biżuterii, konsultacjach z fryzjerem i makijażystą,
8. dbają o nienaganny wygląd sukni panny młodej,
9. układają tren przed wejściem do kościoła i w kościele,
10. pilnują aby welon dobrze się układał,
11. odpinają welon w trakcie oczepin,
12. przejmują opiekę nad kwiatami wręczonymi młodym,
13. dbają, aby panna młoda miała w zasięgu ręki zapasową parę pończoch, puder, lusterko itp. czuwają nad druhenkami.

Liczebność orszaku prawdopodobnie nie jest aż tak istotna, jak chęć okazania względów Waszym bliskim i znajomym poprzez zaproszenie ich do uczestnictwa w uroczystości. Są to zwykle osoby szczególnie bliskie, którym w ten sposób chcielibyście okazać sympatię, szacunek i uznanie. Jeśli powierzymy te role odpowiedzialnym i bliskim osobom będziemy mogli być pewni, że cała uroczystość będzie przebiegać spokojnie a wszystkie nagłe, niespodziewane problemy usunięte będą bez naszej ingerencji. Wspaniałym pomysłem na podkreślenie roli jaką ma spełnić wybrana przez nas grupa pomocnych osób, jest wyróżnienie jej przez strój lub jednakowe ozdoby.

Uczestnictwo dzieci w orszaku ślubnym może dodać uroku całemu wydarzeniu. Dzieci są uosobieniem niewinności, przypominają nam o cyklu życia i przemijania, którego wszyscy jesteśmy częścią. Większość maluchów czuje się dumna i bardzo przeżywa możliwość wyróżnienia, jakim jest dla nich niesienie trenu bądź welonu panny młodej, obrączek na poduszeczce przed młodą parą, sypanie kwiatków na ślubnym kobiercu i pomoc w zbieraniu monet i cukierków (sypanych często właśnie z myślą o dzieciach) po zakończeniu ceremonii. Powinny być uroczyście ubrane – dziewczynki w jasne sukieneczki, a chłopcy w eleganckie mini-garnitury. Dzieci nie mogą być zbyt małe ani z natury nieśmiałe, gdyż obecność setek wpatrzonych w nie oczu może je zwyczajnie speszyć i trema weźmie górę nad zadaniem.