Jeśli chcesz się dowiedzieć, skąd bierze się stres oraz jak wpływa na umysł i ciało człowieka, a także jak najlepiej sobie z nim radzić, zajrzyj do tej książki.

Przeczytasz tu o źródłach reakcji stresowej, jej uwarunkowaniach indywidualnych i ewolucyjnych oraz jej przebiegu w mózgu. Dowiesz się, jak ciało i umysł próbują sobie radzić ze stresem, zrozumiesz swoje emocje i zachowania w trudnych sytuacjach. Znajdziesz tu także informacje o rodzajach stresorów oraz kosztach ostrego i przewlekłego stresu, jakie ponosi nasze zdrowie.

Autorka przybliża sposoby radzenia sobie ze stresem, budowania na niego odporności oraz wspomagania ciała i umysłu w stanie przeciążenia. Opisuje techniki relaksacyjne, uczy, jak dobrze oddychać, i podkreśla znaczenie wsparcia ze strony bliskich.

To niezwykle cenna lektura dla każdego, kto chce poznać stres i podjąć z nim skuteczną walkę!

Magdalena Kik – psycholog, certyfikowana psychoterapeutka Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, członek Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej. Prowadzi prywatną praktykę psychoterapeutyczną i superwizyjną, szkoli z zakresu psychoterapii.

Książka jest dostępna TUTAJ

Oto fragment książki:

Rodzaje stresorów i stresu
Stres możemy podzielić na taki, który działa na nas korzystnie (eustres) i taki, który nam szkodzi (dystres). Przypomnę, że eustres, nawet jeśli w danym momencie działa na nas mobilizująco i powoduje wzrost naszej wydolności psychofizycznej, to gdy oddziałuje zbyt długo czy zbyt intensywnie, zamieni się w dystres i zacznie nam szkodzić. W pewnym sensie regułę tę oddaje prawo Yerkesa–Dodsona, które mówi o tym, że mobilizacja nam służy przy wykonywaniu różnych zadań, ale tylko do pewnego progu. Gdy ten próg przekroczymy, nasza efektywność będzie się pogarszać. Autorzy tego prawa zauważyli, że poziom naszej mobilizacji musi być większy przy zadaniach łatwych, a mniejszy, gdy wykonujemy coś skomplikowanego i trudnego. Przy łatwych zadaniach potrzebujemy wprowadzić siebie w tryb działania, musi nam się zacząć chcieć. Z pewnością wielu z nas przypomina sobie wewnętrzne dialogi, którymi przekonywaliśmy się do sprzątania albo wyjścia na spacer z psem, gdy leje i wieje. Przy zadaniach trudnych za duże przejęcie się sprawą wzbudza zbyt silne pobudzenie i sprawia, że zaczynamy działać chaotycznie i tendencyjnie. Idźmy dalej. Stresory możemy różnicować w zależności od siły ich oddziaływania i zakresu wpływu na nas. Na najlżejszym krańcu tego kontinuum znajdą się bodźce, wydarzenia, które roboczo możemy nazwać uciążliwościami dnia codziennego. To znane nam sytuacje wyścigu z czasem, gubienie niezgubionych kluczy, nieporozumienia z bliskimi i inne tego typu doraźne niedogodności. Dalej na tej skali znajdziemy stresory o średniej sile oddziaływania. Zaliczamy do nich wszelkie zmiany, czy to pozytywne, czy negatywne, które będą wymagały od nas wysiłku i dodatkowej mobilizacji. Thomas H. Holmes i Richard H. Rahe w 1967 roku stworzyli listę takich stresogennych sytuacji, które nazwali wydarzeniami życiowymi. Uporządkowali je od najbardziej stresujących po stresujące najmniej. Przedstawiam tę listę poniżej.

Skala Holmesa i Rahe’a:
1. Śmierć współmałżonka – 100
2. Rozwód – 73
3. Separacja lub rozstanie – 65
4. Pobyt w więzieniu – 63
5. Śmierć bliskiego członka rodziny – 63
6. Ciężka choroba lub wypadek z uszkodzeniem ciała – 53
7. Ślub – 50
8. Zwolnienie z pracy/bezrobocie – 50
9. Pojednanie z małżonkiem – 45
10. Przejście na emeryturę – 45
11. Znacząca zmiana stanu zdrowia lub zachowania członka rodziny – 44
12. Ciąża – 40
13. Problemy seksualne – 39
14. Pojawienie się nowego członka rodziny – 39
15. Poważna zmiana w pracy lub reorganizacja firmy – 39
16. Zmiana statusu finansowego – 38
17. Śmierć przyjaciela – 37
18. Zmiana stanowiska pracy – 36
19. Konflikty w rodzinie – 35
20. Wysoki kredyt lub poważne obciążenie hipoteki – 31
21. Problemy z hipoteką/odmowa kredytu – 30
22. Zmiana stopnia odpowiedzialności w życiu zawodowym – 29
23. Opuszczenie przez dzieci domu rodzinnego – 29
24. Kłótnie i starcia z krewnymi współmałżonka – 29
25. Wzmożenie wysiłku dla wykonania jakiegoś zadania – 28
26. Początek lub zakończenie pracy zawodowej współ­małżonka – 26
27. Rozpoczęcie lub zakończenie nauki szkolnej – 26
28. Zmiany standardu, poziomu życia – 25
29. Zmiany osobistych nawyków i przyzwyczajeń – 24
30. Starcia z szefem – 23
31. Zmiany warunków pracy lub najbliższego otoczenia – 20
32. Zmiana miejsca zamieszkania – 20
33. Zmiana szkoły – 20
34. Znacząca zmiana w spędzaniu wolnego czasu – 19
35. Zmiany w praktykach religijnych – 19
36. Znacząca zmiana w nawykach życia towarzyskiego – 18
37. Niewielka pożyczka – 17
38. Znacząca zmiana przyzwyczajeń dotyczących snu – 16
39. Znacząca zmiana dotycząca kontaktów z rodziną – 15
40. Zmiany nawyków żywieniowych – 15
41. Urlop – 13
42. Święta spędzone z rodziną – 12
43. Małe naruszenie przepisów prawnych – 11

Przy każdym stresorze znajduje się liczba, która określa poziom natężenia stresu w skali od 1 do 100. Wynik klasyfikujemy do jednej spośród pięciu kategorii, które określą nasz poziom zestresowania wydarzeniami życiowymi doświadczonymi w ciągu roku. Co ciekawe, autorzy skali dostrzegli korelację między poziomem obciążenia stresorami a rozwojem chorób i zaburzeń w ciągu kolejnych dwóch lat.
Zachęcam teraz do takiej autodiagnozy.
Wynik powyżej 250 punktów wskazuje na bardzo silny stres, a ryzyko rozwoju chorób w przeciągu 2 lat wynosi 90%.
Wynik w przedziale 250–150 punktów wskazuje na silny stres, a ryzyko rozwoju chorób i przewlekłego zmęczenia wynosi 70%.
Wynik w przedziale 150–100 punktów wskazuje na przeżywanie dużego stresu, a ryzyko rozwoju różnych schorzeń wynosi 50%.
Wynik w przedziale 100–50 punktów wskazuje na średni poziom zestresowania, a ryzyko rozwoju różnych schorzeń jest niewielkie i wynosi 35%.
Wynik poniżej 50 punktów wskazuje na niewielki poziom stresu, a ryzyko wystąpienia dodatkowych chorób powodowanych stresem nie występuje.