Piegów nie da się usunąć całkowicie ale jest kilka sposobów dających pozytywne efekty:
1. Najpopularniejszym jest robienie maseczek z plastrów cytryny. Kwas cytrynowy powinien rozjaśnić nadmiar melaniny w skórze.
2. Dobre rezultaty uzyskuje się stosując okłady, maseczki i toniki z ziela melisy lub ogórka.
3. Zaleca się również nacierać miejsca z piegami zielem pietruszki, kwiatu stokrotki czy nagietka tak aby jednak nie podrażnić skóry.
4. Można także stosować starty chrzan z octem oraz papkę z rozgniecionych truskawek lub czarnych porzeczek.
5. Polecam też kosmetyki najnowszej generacji zawierające pochodne wit. A, C, E oraz beta karotenu.
6. W leczeniu (wyłącznie miejscowym) stosuje się środki złuszczające: maść rezorcynową, maść fenolową 10-20%, oraz działające odbarwiajaco: maść perhydrolową 30%, 10% maść z estrem monobenzylowym hydrochinonu.
7. W zakładach kosmetycznych do walki z piegami używa się najczęściej kwasu glikolowego (naturalnie występuje w trzcinie cukrowej) którego większe stężenia znakomicie usuwają przebarwienia. Po zabiegu takim należy jednak pamiętać o stosowaniu kremów ochronnych z filtrem (50+). Najnowszą metodą usuwania piegów jest mikrodermabrazja. Metoda ta cieszy się sporą popularnością nie tylko z uwagi na swoją skuteczność w usuwaniu wszelkich przebarwień i piegów, ale także blizn potrądzikowych, blizn innego pochodzenia, zmarszczek, rozstępów oraz poprawia ujędrnienie skóry. Z uwagi na rożne rodzaje cery, wrażliwe, alergiczne, suche, tłuste, wykonuje się dwa różne rodzaje mikrodermabrazji, które są dostosowywane przez specjalistę od konkretnego przypadku. Ilość zabiegów, zależna jest od uzyskiwanych efektów. Inną formą proponowaną w zabiegach dermatologii kosmetycznej lub salonach urody jest Cosmelan. Zabieg ten powoduje likwidację różnego rodzaju przebarwień w tym piegów. Jest to zabieg dwufazowy. Pierwsza jego część to wykonywana jest w gabinecie, kolejna to zlecona specjalistyczna pielęgnacja w warunkach domowych.
Piegi są plamami barwnikowymi leżącymi w poziomie skóry, o równej powierzchni, najczęściej rozsiane, umiejscowione głównie w okolicach odsłoniętych. Wielkość ich porównywana jest z wielkością łebka od szpilki lub ziarna soczewicy. Barwa piegów jest żółta lub ciemnobrunatna. Najczęściej umiejscowione są one na twarzy, w okolicach dekoltu, na przedramionach i grzbietach rąk. Pojawiają się zazwyczaj już w dzieciństwie u osób o jaśniejszej karnacji skóry. Istotą zmian są skupienia licznych szczególnie aktywnych melanocytów, które pod wpływem promieni nadfioletowych wytwarzają znacznie szybciej barwnik niż melanocyty osób nie mających piegów. Obraz histologiczny wykazuje zwiększenie ilości barwnika w warstwie podstawnej, niekiedy i kolczystej naskórka. Uważa się że 63% plam powstaje pod wpływem dużego promieniowania słonecznego a tylko13% związana jest dziedzictwem genetycznym czy procesem starzenia się skóry.
Osobom piegowatym trudno jest często zrozumieć, że piegi nie są tylko elementem wyróżniającym ich urodę, „skazą”, która przeszkadza w eksponowaniu swoich wdzięków. Moim zdaniem piegi są cechą urody, która dodaje jej świeżości, powabu, tajemniczości i niezwykłego, młodzieńczego uroku. Niekochane przez wszystkich, są zawsze świadectwem naturalności i wyjątkowego wdzięku. Nigdy nie udało mi się „zdobyć” piegów na nosku…
