Warto czasem trochę zwolnić, zatrzymać się... (Strona 2 z 2)

U mnie takim odstresownikiem jest książka, lubię czytać romanse, bo one pokazują, że miłość jednak potrafi przetrwać...

Zdarzają się wyjątki, ale to u bardzo sentymentalnych osób...

Ja też lubię żyć wolniej, a na dodatek ostatnio strasznie boję się zmian, chociaż teraz bardzo ich potrzebuję. Dzieje się tak po raz pierwszy. Do tej pory słynęłam z gotowości do zmian. Znajomi uważali mnie za odważną. To prawda, jestem taka, ale po prostu się boję. Muszę to napisać. Może zrobi mi się lepiej.

Strach to naturalna sprawa. Z biegiem czasu  stajemy się ostrożniejsi, bo nie mamy już tyle sił i możliwości. Człowiek tak naprawdę się nie starzeje, jedynie traci możliwości. Czas który ucieka nas okalecza, zabiera młodzieńczą siłę i wytrzymałość. Lecz także nas wzbogaca w dystans, umiejętność spojrzenia na świat i ludzi z perspektywy ich słabości. ten sam uciekający czas daje nam możliwość poznania samych siebie, możliwość autentycznego rachunku sumienia, poznania tego co w nas dobre a co jest złe i odkrycie prawdy jak bardzo jesteśmy zagubieni, samotni i jak mały mamy wpływ na to, co przyniesie jutro. Ten uciekający czas, pozwala nam zauważyć jak niepowtarzalny jest każdy mijający dzień, jak ważne każde wypowiedziane słowo i jak ważna jest każda myśl. A zmiany i tak przyjdą, czy ich chcemy czy nie...

Oj... bardzo pesymistyczną wizj nakreślacie... utrata możliwości, oddalanie się. Ja jakoś tego nie widzę. Chyba przechodzę w życiu etap zwiększania możliwości i nawiązywania bliższych relacji, a jestem po trzydziestce, którą wielu moich znajomych nazywa już starością

Czasem takie porzucenie wszystkiego co nas krępuje, pogania i stresuje jest zbawienne. Dlatego czasem lubię wyrwać się gdzieś sama i po prostu odpocząć od wszystkiego, poobserwować to co mnie otacza. Miasto nie jest do tego zbyt dobrym miejscem.

Zauważyłam, że coraz trudniej mi przechodzić ze stanu zabiegania w stan... spoczynku:) Jednak problemy zajmują głowę i nakręcają mnie tak że nie umiem zupełnie oderwać się od tego co tu i teraz... Macie na to jakąś radę?

Spróbuję jak to działa na mnie. Nie masz trudności z odpieraniem natłoku myśli dotyczących tego, co musisz zaraz zrobić, czym się masz zająć?

Miałaś na początku trudności z tym, że jakaś myśl chce się uczepić i rozwijać, zamiast przepłynąć? Pytam, bo zastanawiam się, czy to trudne do wypraktykowania, to pozwalanie na swobodny przepływ. Ilekroć próbuję, to łapię się na tym, że zamiast pozwolić myślom płynąć, niechcący zatrzymałam się na jakiejś i ją roztrząsam.

To masz taki krótki reset. Zawsze Ci się udaje znaleźć chwilę na takie wyłączenie się?