miłość na odległość (Strona 5 z 6)

Z drugiej strony, jakby ich nie było, pewnie nie doceniłabyś aż tak tego co jest teraz, prawda?

To tak jak w tym dowcipie dodanym dziś,z filmu 'Co mi zrobisz jak mnie złapiesz"?
– Ja to proszę pana, mam bardzo dobre połączenie. Wstaję rano za piętnaście trzecia. Latem to już widno. Za piętnaście trzecia jestem ogolony, bo golę się wieczorem. Śniadanie jadam na kolację. Tylko wstaję i wychodzę.
– No ubierasz się pan.
– W płaszcz jak pada. Opłaca mi się rozbierać po śniadaniu?
– Fakt!
– Do PKS mam pięć kilometry. O czwartej za piętnaście jest PKS.
– I zdążasz pan?
– Nie, ale i tak mam dobrze, bo jest przepełniony i nie zatrzymuje się. Przystanek idę do mleczarni. To jest godzinka. Potem szybko wiozą mnie do Szymanowa. Mleko, widzi pan, ma najszybszy transport, inaczej się zsiada. W Szymanowie zsiadam, znoszę bańki i łapię EKD. Na Ochocie w elektryczny do Stadionu a potem to już mam z górki, bo tak... w 119, przesiadka w 13, przesiadka w 345 i jestem w domu, to znaczy w robocie. I jest za piętnaście siódma! To jeszcze mam kwadrans. To sobie obiad jem w bufecie, to po fajrancie już nie muszę zostawać, żeby jeść tylko prosto do domu. I góra 22.50 jestem z powrotem. Golę się. Jem śniadanie i idę spać.

I przykład brać z tego optymisty: "Ale i tak mam dobrze".

...bo zawsze może być gorzej?

Ale i bolą, to gorsze niż te "zalety"...

Takie związki zwykle kończą się porażką i poczuciem zmarnowanego czasu, który czasem liczymy w latach...

[quote=Kalinka01]Takie związki zwykle kończą się porażką i poczuciem zmarnowanego czasu, który czasem liczymy w latach...[/quote]
To tak jak te związki na miejscu. W moim przypadku chyba różnicy nie ma :-/ Ale oczywiście zgodzę się, związki na odległość są bez sensu.

Silne uczucie przetrwa nawet długą rozłąkę, oczywiście ma to swoją cenę, ale myślę, że warto...

W dzisiejszych czasach to nie jest duży problem po prostu wyjechać do innego kraju czy odwiedzić raz na jakiś czas.. Ale kiedyś, gdy granice były zamknięte do większości krajów to się kończyło dramatami.. Znam parę, która po konflikcie ZSRR z Albanią musiała się rozstać, bo on nie mógł więcej  przyjechać do Polski. Kobieta  sama wychowywała ich syna, który zobaczył ojca dopiero w roku 1990, już jako dorosły człowiek...

te o nich myślałam. Ja bym umierała ze zmartwienia gdyby ktoś z mojej rodziny przebywał teraz w Niemczech

Na dłuższą metę nie racji bytu ,dopóki zaczarowanie drugą osobą jest to jak najbardziej .Mojej koleżanki małżeństwo po 5 latach padło.On był za granicą a ona tu z dzieckiem

Wg mnie nie ma racji bytu na dłuższy czas .albo on nie wytrzyma ,albo ona .