miłość na odległość (Strona 4 z 6)

Musiałaby go pierw jakaś pieścić. A Twojemu tak zginął czy co?

No nie, a jak przechodzisz przez przejście dla pieszych to masz już wybrany kolor materiału wyścielającego trumnę? Aż taka zapobiegliwość to przesada. Nie jest Ci źle z tym, że takie czarne wizje snujesz? Przecież Ty się dziewczyno zadręczysz. Momentami jakbym siebie widziała w trakcie PMS-u, kiedy wszędzie czai się kłamstwo i zdrada, wszystko jest beznadziejne, a każda kobieta patrzy mu prosto w oczy, po czym on myśli o niej cały wieczór, ale tylko w mojej głowie.

Nic ci to nie pomoże. Chodziłam. Sama to musisz ogarnąć.

Rzeczywiście. Ja sama jak parę razy po kłótni myślałam jak by to było gdybyśmy się rozstali, dochodziłam do wniosku, że z każdym byłoby mi tylko gorzej.
Ja szukam wśród ludzi przykładów, które utwierdzają mnie w tym, że można, że da się, że nie wszyscy tacy są. I to mi bardzo pomaga.
A nawet gdyby nie wyszło, to swiat się nie kończy. Ludzie są na ogół wredni i interesowni. Ale jeśli ktoś chce z kimś być, to będą próbować. Są tacy mężczyźni, którzy naprawdę chcieliby znaleźć kobietę, której będą mogli zaufać, bo teraz kobiety zdradzają  na równi z mężczyznami. Albo lecą tylko na kasę, szukają sponsora na życie. Oni też mają obawy co do nas i to duże. Zdarza się nawet, że facet  lata za babami, bo nie wierzy, że warto się bardziej angażować, nie ufa, że można z kobietą stworzyć stały związek.

To tak samo jak ja - boimy się tego samego. Ale wiesz co? Mój facet tak samo się boi właśnie tego. Przeżywał rozstanie przez kilka lat i nie chce tego przechodzić. Nie chce znów bólu utraty. Ja nie chcę bólu upokorzenia. Ale wiem jedno i powtórze to - dawałam radę przed nim, więc dałabym i po nim. Co więcej już to przechodziłam i stąd wiem, że ten ból mija. Po rozstaniu z tamtym czubkiem cierpiałam strasznie... a potem zaczęłam robić te wszystkie rzeczy, które zawsze chciałam zrobić, a których przy nim nie zrobiłam, albo nawet nie mogłam. Zaczęłam czuć, że żyję. Koleżance w liście napisałam, kiedy o to pytała, że zachłysnęłam się wolnością i delektuję nią po dzień dzisiejszy. Smakuje wybornie. Teraz jestem z innym mężczyzną. Kocham, a kiedyś wydawało mi się, że już nigdy nie będę w stanie nikogo pokochać. Tak się myliłam. Nie bójmy się innymi słowy - nie taki diabeł straszny jak go malują.

Ha ha ha!!! Zdziwiłabyś się z kim masz do czynienia. Były wpędził mnie w taki stan, że rzuciłam szkołę. Dopiero jak on rzucił mnie to odzyskałam siebie. No ale było ciut za późno. Reforma oświaty spowodowała, że weszły gimnazja i szkoły średnie na podbudowie gimnazjum, no i przez jakiś czas nie mogłam wrócić do szkoły. Teraz chodzę do liceum dla dorosłych. Potem wybieram się na studium, ale matura to podstawa dla mnie, co będzie potem i gdzie to się zobaczy zależnie od możliwośći, okoliczności itd.

[quote=justyna][quote=niechcemisie]A co byście zrobiły, gdyby była sytuacja, że on musi wyjechać do pracy, bo tu jest kryzys, jest dziecko, nie ma pracy???[/quote]
wyjechalibyśmy razem
w wspólnie układali sobie życie gdzie indziej[/quote]
nie zawsze tak się da...

Nie dziwię się, to jest ogromna próba dla związku.

Racja. To tak jak ja... po czasie dopiero zobaczyłam to czego nie widziałam będąc z nim - że to nie facet dla mnie.

A jakie to jest fajne uczucie, po takim cierpieniu i płaczu uzmysłowić sobie, że rozstanie bylo korzyścią, taka ulga, taka radość.

Racja, a żeby tego nie przeżywać po raz kolejny to trzeba wyciągnąć wnioski. Ja niestety mam tendencję do popełniania tych samych błędów wielokrotnie. I zdarzły mi się powtórki z "rozrywki".

Ha ha, ja też wolę, ale uczą mnie dopiero moje, zwłaszcza te kolejne.