Nie jesteś zalogowany. Proszę się zalogować lub zarejestrować.
Strony 1
Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź
Znalazłam w sieci opis historii, gdzie ktoś oddał przyjacielowi swoje ostatnie pieniądze, żeby mu pomóc i zastanawiam się, jak bardzo jesteśmy w stanie poświęcać się dla naszych przyjaciół. Co o tym sądzicie?
Uhm... pożyczyłam kieduś przyjaciółce całą kasę jaką miałam, co do złotówki, bo potrzebowała dla kogoś, kto miał kłopoty, o których nie mogła mi mówić. Zostałam bez forsy absolutnie, a obiecałam innej przyjaciółce, że jej pożyczę na bilet, więc pożyczyłam dla niej od kolegi, sobie musiałam wziąć fajki na kreskę (tak, paliłam i pozyczyłam komuś całą kasę) i jechać do domu autostopem, przy czym dobierał się do mnie zbok, więc dalej postanowiłam jechać na gapę, złapał mnie kanar, podałam fałszywe dane, zabrała mnie straż miejska na policję, żebym się przyznała jak nazywam się naprawdę, kanar wypisał drugi mandat, dostałam 200 złotych do zapłaty.
Zrobiłam to dla przyjaciółki i nie żałuję, choć nigdy mi kasy nie oddała, a ta pomoc kosztowała tyle co powyżej, więcej nawet, tylko o wszystkim nie piszę :-/
Podsumowując wszystkie koszta, upokorzenia, wyrzuty sumienia, które mam do dziś, strach, wstyd wychodzi na to, że ja zachowałam się jak przyjaciółka i chociaż pod tym względem mogę być z siebie dumna.
Nooo, to godne podziwu, takie poświęcenie... ja jestem zdolna do poświęceń, ale nie aż takich które zagrażają mojemu zdrowiu czy bezpieczeństwu... Tu raczej rozum bierze górę...
No kochana, dla przyjaciela łamać prawo i narażać się na molestowanie, nie mieć na fajki ... Duża odwaga:)
A powiedziałaś jej chociaż ile wycierpiałaś w imię tej przyjaźni..?
ja kiedyś podobnie postąpiłam, co prawda bez łamania prawa, ale też dla przyjaciółki...
Po latach odezwała się do mnie na fb, zero wzmianki o oddaniu kasy, tylko chwalenie się jak dobrze im się z mężem finansowo powodzi. Z jakąś taką wyższością, bardzo odległa emocjonalnie. Nie rozmawiałam z nią więcej. Oj, bardzo się ludzie zmieniają... bardzo...
Tak, szybko zapominają ile nam zawdzięczają... Dlatego czasem potrzeba dwa razy pomyśleć komu się pomaga i po co.
I pamiętać o tych, którzy nam pomogli 
Cóż, dla przyjaciela czasem nawet działa się na granicy prawa, więc myślę, że warto, o ile naprawdę to służy jego dobru...
No właśnie, kiedyś nieświadomie skrzywdziłam bliską i pomocną mi osobę i ta osoba tak na dobre , zerwała nasz kontakt . A ja od dluższego czasu wiem coś co może będzie w stanie odmienić życie tej osoby. I teraz nie wiem co mam zrobić - czy odezwać sie do tej osoby czy dać sobie z tym spokój, bo jak nie chce kontaktu, to nie . Nie daje mi to spokoju.. Co byście zrobiły?
Pomagając komuś też odnosimy korzyść w postaci dumy, poczucia zrobienia dobrego uczynku...
Czasem okazuje się, że przestaje być przyjacielem ten, komu się pomogło..
Strony 1
Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź
