Romans z żonatym

Jeśli sprawa dotyczy najbliższych osób np. mojej córki, siostry itp - to mnie to interesuje i nurtuje, natomiast na pewno nie byłabym skłonna interesować się sprawami innych, nieznajomych mi osób. Osobiście jestem przeciwna takim związkom, ale nie oceniam i nie osądzam nikogo, bo w życiu bywa bardzo różnie.

nie dziwi mnie, ale... i nie zgadzam się na wnikanie w cudze związki z pełną tego świadomością.

Mnie w ogóle odrzuca od zajętych facetów. Jakoś po prostu nie wzbudzają mojego zainteresowania, choćby nie wiem jak fajni byli. Nie czuję do nich nic poza koleżeńską sympatią.
Za zajętego uważam faceta:
- zainteresowanego jakąś inną kobietą (nawet jeśli z nią nie jest i nigdy nie będzie),
- mającego sentyment do byłej,
- będącego w związku (bez względu na stopień jego sformalizowania).

Ja zdecydowałam się na relację z żonatym mężczyzną choć wcześniej bym siebie o to nie podejrzewala . Zawsze byłam temu przeciwna. Liczyłam się z uczuciami drugiej strony. Tymczasem zupełnie niespodziewanie dopadło mnie. Nie wiem jak będzie to wyglądać czy dobrze robię ale czuję że tego chcę że w jakiś sposób jest to nieuniknione.  Chcę ukraść tę namiastkę szczęścia dla siebie samej nie robiąc sobie wielkich nadziei na przyszłość. Być może z wiekiem człowiek staje się większym egoistą.... Nie miałoby to miejsca gdyby on sam nie był zainteresowany i nie dążył do tego.   Ja tylko daję mu na to przyzwolenie.  Czy będę żałować ? Bóg jeden wie.

Czy na pewno tak od razu? Nie próbuje się najpierw upewnić, czy opłaca mu się zostawić jedną dla drugiej?