„Chustka” – recenzja

14 maja 2013, dodał: Redakcja

Artykuł zewnętrzny

Joanna Sałyga: „Chustka”

Takie książki, które są pisane własnym życiem autora, są najciekawsze. Chyba właśnie dlatego blogi – wynalazek współczesnej kultury internetu – są tak poczytne i mają tak wielu obserwatorów, którzy niemal codziennie zaglądają, by sprawdzić, co nowego wydarzyło się u danego blogowicza. W taki właśnie sposób powstała „Chustka” – początkowo internetowy dziennik kobiety zmagającej się ze straszliwą chorobą. Bezlitosna diagnoza spotkała ją w rozkwicie życia, między kolejnym zajęciami, w momencie pełnym planów na przyszłość i marzeń do zrealizowania. Wszystko to zostało odsunięte na plan dalszy, podporządkowane codziennej walce z bólem, strachem, samotnością….
Joanna Sałyga jest spełnioną kobietą, mającą dziecko i kochającego mężczyznę u boku zapracowaną bizneswoman i wrażliwą istotą. Wdać to na kartach tej książki, zwłaszcza kiedy ukazuje drobne radości w ogromie cierpienia, które przyniósł jej los… Nie przemilcza momentów załamania, we wzruszający sposób prezentuje relację synem i sposoby przygotowania go na jej odejście.. Nie sposób tu odnaleźć – niezamierzonej oczywiście – zbieżności z serialem „Anna German”, którego tytułowa bohaterka podobnie musi radzić sobie ze świadomością powolnego odchodzenia i trudnym rozmowami o śmierci z kilkuletnim dzieckiem.
Imponuje mi odwaga, z jaką autorka wpuściła czytelników do swojego życia, w jego najbardziej osobistych, wręcz intymnych aspektach. Jej filozofia życia tu i teraz, czerpania z otaczającej rzeczywistości pełnymi garściami – to przejaw heroizmu w walce z nieubłaganą i niszczącą chorobą. Fragmentaryczne miejscami zapiski oddają chaos, który wkrada się w takich chwilach w życie chorego i jego myśli. Nie brak też zdjęć autorki w różnych momentach trwającej dwa lata choroby.
Ta książka to nie tylko druk tekstów zamieszczonych wcześniej na chustka.blogspot.com – to również wyraz tego, że nawet w ciężkich chwilach Joanna Sałyga nie myślała tylko o sobie. Wydanie książki traktowała jako swój wkład w dzieło pomocy chorym na raka w ramach działalności fundacji „Chustka”, którą powołała do życia.
Takich ludzi i takich książek po prostu się nie zapomina – polecam ją także Wam…
Aneta S.