Niedożywienie u pacjenta onkologicznego – specjalistyczne żywienie medyczne w chorobie

3 października 2020, dodał: Redakcja
Artykuł zewnętrzny

Choroba onkologiczna wpływa na wiele aspektów życia, w tym także na potrzeby żywieniowe. Osłabiony organizm potrzebuje więcej składników odżywczych niż wcześniej, jednocześnie zmagając się z brakiem apetytu. Dowiedz się, dlaczego warto skorzystać z żywności medycznej w chorobie.

niedozywienie

Choroba onkologiczna i towarzyszące jej leczenie zwiększają potrzeby żywieniowe, m.in. ze względu na konieczność zwiększonej mobilizacji układu odpornościowego, a także nasiloną potrzebę regeneracji tkanek. Zwiększone zapotrzebowanie na składniki odżywcze nie jest jednak łatwe do pokrycia, ponieważ możliwości organizmu są zdecydowanie mniejsze niż w okresie zdrowia. Dlaczego? Choroba onkologiczna i prowadzona terapia są przyczyną wielu dolegliwości i zmian metabolicznych, które utrudniają regularne spożywanie posiłków i wykorzystanie składników w nich zawartych. Ponadto, negatywnie wpływają na ośrodek odczuwania głodu w mózgu skutkujący brakiem apetytu i nasilają rozkład tkanki mięśniowej i tłuszczowej. Nie rzadziej obserwowany jest także zły stan psychiczny przekładający się na brak apetytu. To wszystko powoduje, że niedożywienie lub wyniszczenie dotyka od 30-85% chorych na nowotwór w zależności od lokalizacji choroby. Szczególnie często występuję u osób cierpiących z powodu nowotworów w obrębie układu pokarmowego, głowy i szyi, a także płuc. Ponadto, w każdej z grup chorych bardziej podatne na jego rozwój są osoby starsze i te w zaawansowanym stadium rozwoju choroby.

Czy to niedożywienie?

Niedożywienie na samym początku może mieć niespecyficzne objawy. Z czasem, najczęściej zauważalny staje się ubytek masy ciała, zwłaszcza tkanki mięśniowej. Ubrania stają się luźne, obrączka za duża, a ciało zaczyna być mniej jędrne i staje się wiotkie. Spada odporność, osłabia się siła mięśni. Pogarsza się jakość skóry, a także wyniki badań, m.in. morfologiczne. Warto działać tak szybko jak to możliwe, ponieważ im większa i bardziej dynamiczna utrata masy ciała, tym większy negatywny wpływ niedożywienia na możliwość walki z chorobą i rokowania.

Jakie są skutki niedożywienia?

Skutki niedożywienia są bardzo liczne i często niebezpieczne. Można wśród nich wymienić pogorszenie pracy układu odpornościowego i wszystkich narządów, zwiększone ryzyko zakażeń i powikłań, obniżoną tolerancję terapii onkologicznej, pogorszenie sprawności i samopoczucia, a także zmniejszenie zdolności regeneracji uszkodzonych komórek i trudności w gojeniu ran. Innymi słowy im gorszy jest stan odżywienia i większa utrata masy ciała w okresie leczenia tym niższa może być skuteczność terapii onkologicznej i gorsze rokowania.

Żywność medyczna w leczeniu onkologicznym

Dbałość o zbilansowany jadłospis w okresie leczenia jest niezmiernie ważna. Jeśli choroba utrudnia spożywanie różnorodnych posiłków lub znacznie ogranicza apetyt, dobrym rozwiązaniem może być poproszenie lekarza o zarekomendowanie stosowania żywności specjalnego przeznaczenia medycznego. Czym jest żywność medyczna? To, m.in. doustne preparaty odżywcze (np. Resource 2.0 lub Resource Protein), które zostały stworzone tak, aby w niewielkiej objętości dostarczyć osobie zagrożonej niedożywieniem wszystkich potrzebnych składników odżywczych. To dzięki nim, nawet przy ograniczonym apetycie, organizm ma możliwość  otrzymać białko, witaminy i składniki mineralne. W celu poprawy stanu odżywienia najczęściej zaleca się wypijanie od 1-3 butelek dziennie takich preparatów przez okres minimum 14 dni. Stosowanie preparatów odżywczych należy skonsultować z lekarzem. Dostępne są one w różnych wariantach smakowych, co pozwala na dobranie preparatu, którego smak jest akceptowalny. To bardzo ważne, bo zdecydowanie łatwiej sięgać po produkt, który nam smakuje w tak trudnym okresie leczenia.

Żywność specjalnego przeznaczenia medycznego. Stosować pod kontrolą lekarza. Resource 2.0: Do postępowania dietetycznego w stanach niedożywienia i/lub w przypadku ryzyka niedożywienia. Resource Protein: Do postępowania dietetycznego w stanach niedożywienia i/lub w przypadku ryzyka niedożywienia, któremu może towarzyszyć zwiększone zapotrzebowanie na białko.