Elwira opowiada: „Kiedyś obudziłam zlana potem, miałam 14 lat, byłam rozdrażniona bez żadnego powodu, myślałam o śmierci. Od tego czasu już nigdy nie było tak jak wcześniej, musiałam walczyć lekiem, dezorientacją i głębokim smutkiem. Nie umiałam przyjmować konstruktywnych uwag, ponieważ czułam się niedowartościowana wszystko wyolbrzymiałam. Czułam ból, którego nie umiałam umiejscowić, strach i niechęć do zgłębienia źródła problemu. Dodatkowo doszły bezsenność, drażliwość i apatia. „
Depresja to bardzo poważna choroba, która skutecznie może uniemożliwić normalne funkcjonowanie w społeczeństwie, Chory czuje się winny i rozbity, wpada w coraz większe przygnębienie jeśli nie uda się po pomoc do specjalisty. Istnieje wiele metod leczenia depresji, aby ustalić najodpowiedniejsza należy wziąć pod uwagę symptomy a także nasilenie choroby. Chory otrzymuje leki antydepresyjne, leki ziołowe lub jest skierowany na terapię.
Ciężka depresja: charakteryzuje się silnymi symptomami, osoba nieleczona może odczuwać przykre dolegliwości nawet do roku czasu
zaburzenia afektywne dwubiegunowe: zwane również chorobą maniakalno-depresyjną. Zazwyczaj chorzy doświadczają skrajnych zmian nastroju – dłuższe okresy bardzo intensywnej aktywności przeplatają się z okresami załamania nerwowego.
dystymia: jest łagodniejsza od typowej depresji, może jednak utrudniać normalne funkcjonowanie, niekiedy w jej przebiegu zdarzają się sporadyczne okresy depresji głębokiej.
sezonowa choroba afektywna – ma ścisły związek z niedoborem światła i dotyka coraz większą grupę osób szczególnie w okresie zimy i jesieni. Wiosna i latem zaburzenie zupełnie zanika.
depresja poporodowa – poważne zaburzenie emocjonalne występujące u wielu kobiet po urodzeniu dziecka