Już pod koniec naszej podróży po Irlandii, czas zakosztować typowego dla tamtych stron jedzenia. Gdyby budzisz się w deszczowy dzień, nie mając nawet siły wstać z łóżka, na nogi postawi Cię typowe irlandzkie śniadanie.
Nie różni się zbytnio od english breakfast, na porannym talerzu dostaniemy jajka na bekonie, aromatyczną fasolę białą w sosie pomidorowym, smażoną na oleju tłustą kiełbaskę i pomidora, gorące grzanki prosto z tostera, do tego czym szczycił się jeden z Irlandczyków z którym rozmawiałam – black pudding, mówiąc po naszemu kawałek kaszanki.
Wspominany Irlandczyk o typowym dla zielonej wyspy imieniu Brian, chwalił się, że jako jedyni w Europie, to właśnie Irlandczycy jedzą pomielone mięso z kaszą, do którego jako jedyni dodają zwierzęcą krew. Grzecznie mu wytłumaczyłam, że to raczej nie jest ich wynalazek i odkąd pamiętam w Polsce również jada się kaszankę. Do śniadania koniecznie pije się szklankę świeżo wyciśniętego soku z pomarańczy oraz kawę z mlekiem. Po tak sytym posiłku ma się siłę na zwiedzanie!
Podobnie jak w Wielkiej Brytanii częstym napojem jest herbata z mlekiem, która jest spożywana o różnych porach dnia (niekoniecznie five o’clock ;)) Z rzeczy, które mnie zaskoczyły to na przykład przeróżne, niespotykane w Polsce smaki chipsów. Irlandzkie sklepy spożywcze raczą nas chipsami o smaku winegret, pomarańczy czy też kurczaka w miodzie z grilla. Smaki te w ogóle nie pasują mi do smaków chrupek i zawsze pozostaną dla mnie czymś charakterystycznym jedynie dla zielonej wyspy.
To co lubię najbardziej, a wszyscy się temu dziwią to piwo Guinness. Dziwią się dlatego, że jest to mocny w smaku, aromatyczny trunek, który głównie popijają mężczyźni. Piwo to jest bardzo ciemne z charakterystyczna gęstą pianą. Należy raczej do cięższych piw, dlatego po wypiciu pinty ( w Irlandii nie ma podziału na litry piwa, tylko na pinty) zawsze czułam się jak po zjedzeniu schabowego z ziemniakami.
Guinness’a nie jest tak łatwo nalać – zamawiając go w pubie, musisz poczekać dobre kilka minut. Piwo to musi odstać parę minut, po czym układa się na wierzchu gęsta piana – w lepszych pubach na owej pianie odbijana jest pieczątka (często w kształcie czterolistnej koniczyny – jest to symboli Irlandii). Tak przygotowany browar jest gotowy do wypicia. Irlandzkie puby są niezwykłymi miejscami, każdy z nich ma niepowtarzalny klimat i wystrój. Dominują skórzane kanapy, wyskie stołki barowe, wygodne fotele, do okoła flagi ulubionych lokalnych drużyn hurlingowych ( Hurling jest to gra zespołowa bardzo popularna na wyspach, każde irlandzkie hrabstwo ma swoją drużynę).
To co urzekło mnie w tamtejszych knajpach to bezwzględny zakaz palenia papierosów – w Polsce dopiero od niedawna możemy cieszyć się strefami wolnymi od dymu. Dodatkową ciekawostką jest to, że najwięcej osób w pubie nie spotkamy w piątek czy sobotę a w czwartek. Czwartki są dniem gdzie wszyscy spotykają się w pubach, a sklepy w centrach miast są otwarte do 21:00. Jest to ten dzień tygodnia, gdzie najdłużej możemy imprezować i wydawać pieniądze. A skoro o imprezowaniu mowa, to należy wspomnieć o alkoholach.
Prócz ciemnych piw, irlandzki przemysł alkoholowy specjalizuje się w produkcji whisky. Są wytwarzane jęczmienia i jego sodu, co sprawia, że mają słodkawy smak, dojrzewają minimum trzy lata. Do znany marek należą Jameson, Powers, Tullamore Dew, Midleton Very Rare i Paddy. Każda z nich z dodatkiem coli smakuje niebiańsko! (A odrobinka whisky do kawy tworzy niepowtarzalną irish coffee, koniecznie z bitą śmietaną!)
Dobrze jest wiedzieć, że po godzinie 23:00 nie kupimy alkoholu w żadnym sklepie! W tym czasie do 10:30 rano stoiska są przykryte ciemnymi płachtami, a droga do regału w supermarkecie jest zagrodzona metalową barierką. (Dla nas Polaków jest to niewyobrażalne ;))
Tak więc co pozostało? Koniecznie trzeba zabukować bilet na samolot i wybrać się do tego małego acz urokliwego kraju, gdzie wszyscy są uśmiechnięci a na ulicach słychać celtycką muzykę! Gdzie można dobrze zjeść, wiele zwiedzić i świetnie się bawić!
