Zastosowanie i właściwości aloesu

Czynnikiem stymulującym rozwój i propagowanie zdrowego stylu życia stały się w dużej mierze zjawiska cywilizacyjne, objawiające się wzrostem liczby chorób układu krążenia, chorób nowotworowych, psychicznych, a także wzrostem liczby wypadków, czyli takich schorzeń i zjawisk, w których największym czynnikiem ryzyka jest styl życia ludzi oraz środowisko. Wszystkiemu temu nie była w stanie sprostać medycyna naprawcza, co spowodowało ukierunkowanie myślenia ludzi na aktywność zdrowotną jednostek i społeczeństwa na rzecz zdrowego stylu życia – życia w ruchu, bez używek, bez leków, w zdrowym środowisku naturalnym.

W rozwoju takiego stylu życia nie bez znaczenia jest promocja zdrowia, która oznacza:

1.      Podnoszenie świadomości jednostkowej i świadomości społecznej, dotyczącej zdrowia i czynników warunkujących zdrowie;

2.      Umożliwienie człowiekowi kontroli nad procesami zdrowia i udziału w realizacji celów zdrowotnych;

3.      Rozwój i umacnianie zasobów zdrowotnych, tkwiących w jednostce i środowisku.

Zasady zdrowego stylu życia:

• przestrzeganie zasad higieny osobistej;

• podtrzymywanie wysokiego poziomu wszechstronnej aktywności ruchowej;

• prawidłowe odżywianie się;

• hartowanie organizmu;

• utrzymywanie sił obronnych organizmu w stałej gotowości;

• rozwijanie umiejętności walki ze stresem

• kształtowanie i umacnianie postawy aktywnej, zapewniającej radzenie sobie w różnych sytuacjach życiowych;

• wyeliminowanie nałogów;

• życzliwość dla innych.

Nasz organizm jest jednolitym biosystemem. To cząsteczka otaczającej nas przyrody, która nieustannie wymienia się z nią informacją za pośrednictwem powietrza, wody i pożywienia. Energia, którą czerpiemy od natury przemienia się w naszym organizmie w energię intelektualną, fizyczną i duchowa.

Styl życia człowieka, w tym jego zachowania zdrowotne, zmieniają się w okresie całego życia. Zmiany te są zależne od wielu różnorodnych czynników, w tym: właściwości jednostki (wiek, płeć, cechy osobowości, stan zdrowia, pełnione funkcje, role społeczne) oraz różnorodnych czynników środowiskowych. Może właśnie przyszła pora na Ciebie byś zmienił swój styl życia na zdrowy styl życia z aloesem.

A oto kilka podstawowych aloesowych zalet, przeczytaj i przekonaj się, czy  warto wprowadzić aloes w swój codzienny tryb życia?

Miąższ aloesowy zawiera między innymi:

• Substancje mineralne: wapń, magnez, fosfor, sód, cynk, żelazo, mangan, potas, chrom, miedź
• Witaminy: wszystkie z grupy B (w tym B12 – ewenement w świecie roślin), witamina C, beta-karoten, cholina i kwas foliowy
• Aminokwasy: dziewięć z dziesięciu podstawowych aminokwasów dietetycznych, alanina, cystyna, kwas glutaminowy, prolina, hydroksyprolina, seryna, tyrozyna
• Nienasycone kwasy tłuszczowe: linolowy, linolenowy, myristylowy, kaprylowy, palmitynowy, stearynowy
• Substancje przeciwbólowe: lupeol (naturalny kwas salicylowy), mleczan magnezowy
• Substancje przeciwzapalne: bradykinaza, beta-sitosterol, kampesterol
• Substancje przeciwbakteryjne: kwas cynamonowy, lupeol, fenole, związki siarkowe
• Pochodne antrachinonowe: aloina, emodyna (obie w skórce, o niekorzystym działaniu) barbaloina, izobarbaloina, antracen, antranol, kwas aloetynowy, estry kwasu cynamonowego, kwas chryzopranowy, niektóre olejki eteryczne, rezistannol
• Enzymy: peroksydaza, alliaza, katalaza, lipaza, cellulaza, karboksypeptydaza, amylaza, zasadowa fosfataza i inne
• Bio-stymulatory: dość tajemnicze związki obecne w śladowych ilościach (prawdopodobnie kompleksy niektórych witamin z metalami). Mają działanie katalityczne i nie dają się wyizolować z aloesu. Działaniem bio-stymulatorów zajmował się ukraiński badacz Fiłatow.
• Ligniny: substancje, których podstawowym składnikiem jest celuloza. Ich działanie wiąże się ze znakomitymi zdolnościami penetracyjnymi aloesu w głąb ludzkiej skóry.
• Saponiny: związki z grupy glikozydów, miąższ zawiera ich około 3%. mają działanie ściągające, lekko odkażające i myjące
• Cukry: monosacharydy (glukoza i fruktoza), polisacharydy (polimannozy i glukomannozy), acetylowane pochodne cukrów oraz liczna grupa tak zwanych mukopolisacharydów

Mukopolisacharydy – tajna broń aloesu

Mukopolisacharydy to naturalne wielocukry o długim łańcuchu węglowym, i według niektórych badaczy, te substancje to aloesowe „coś” co powoduje niezwykłe działanie tej rośliny.
Najsłynniejszym jest acemannan – który ma duży stymulacyjny wpływ na aktywność układu odpornościowego, szczególnie makrofagów (komórek obronnych), a literatura określa acemannan jako jeden z najsilniejszych immunomodulatorów pochodzenia roślinnego.
Mukopolisacharydy są niezbędnymi, aktywnymi składnikami każdej żywej komórki i do ich licznych funkcji należą:

• tworzenie błoniastej warstwy ochronnej wewnątrz jelit, która zapobiega absorpcji toksyn do krwiobiegu;
• tworzenie szczelnych barier w ściankach komórkowych ( ważne dla obrony przed przenikaniem wirusów);
• nawilżanie tkanki chrzęstnej;
• wspomaganie przepływu płynów ustrojowych (przez regulowanie ich równowagi ilościowej);
• zapewnianie prawidłowej wymiany gazowej w pęcherzykach płucnych;
• ułatwianie absorpcji wody, elektrolitów i substancji odżywczych w przewodzie pokarmowym;

Organizm ludzki potrafi sam wytwarzać większość niezbędnych mukopolisacharydów, ale tylko do czasu zakończenia wzrostu. Po okresie dojrzewania ciało jest uzależnione od dostaw związków wielocukrowych wraz z pożywieniem. Wielu z nas cierpi z powodu ich niedoborów:
częste infekcje wirusowe, problemy ze stawami, dokuczające korzonki, obrzęki limfatyczne, niedotlenienie, toksykacja, złe trawienie i wchłanianie pokarmów.
Warto w takich przypadkach zacząć od picia aloesu, który jest najbogatszym roślinnym źródłem mukopolisacharydów.

Aloes na straży naturalnej odporności organizmu

Różnorakie badania przeprowadzane na przestrzeni lat wykazały że:

• składniki miąższu aloesowego wpływają na wzrost wytwarzania przeciwciał przez limfocyty B;
• wyizolowany z miąższu acemannan wpływa na wzrost cytokin oraz dynamikę wytwarzania i funkcji cytotoksycznych limfocytów-T;
• acemannan powoduje też że makrofagi produkują o wiele więcej tlenku azotu, który jest jedną z substancji używanych przez komórki w walce z intruzami układu odpornościowego – wirusami i komórkami nowotworowymi;
• wyizolowany z miąższu alprogen ma działanie antyalergiczne, hamuje wydzielanie histaminy i leukotrienu;
• miąższ powoduje wzrost procesów fagocytozy u pacjentów z astmą oskrzelową
• aloeride zawarty w aloesie (tylko około 0,015%) odpowiada za aktywacje makrofagów

Makrofag to komórka tkanki łącznej, wywodząca się z komórek prekursorowych pochodzących ze szpiku kostnego. Bezpośrednio wywodzi się z monocytów, które opuściły krew.
Makrofagi dzielą się na osiadłe i wędrujące. Głównym ich zadaniem jest funkcja obronna organizmu: fagocytoza oraz synteza różnych produktów biorących udział w procesach immunologicznych. Przeciętny makrofag może sfagocytować do 100 bakterii.

Aloes w walce z wirusami

Aby poradzić sobie z wirusami, niezbędny jest prawidłowo działający system odpornościowy, w tym limfocyty-T, których działanie polega na niszczeniu błon komórkowych zaatakowanych przez wirusa komórek. Acemannan, jeden ze składników miąższu występujący w dużych ilościach, wykazuje bezpośredni wpływ na układ odpornościowy, aktywując i stymulując makrofagi, monocyty, wytwarzania przeciwciał i funkcje limfocytów-T. Ten długo-cząsteczkowy cukier ułatwia nawiązywanie kontaktu makrofagów z białkiem antygenu (na przykład wirusa) stymulując tym samym proces fagocytozy (W drodze fagocytozy komórka pochłania duże cząstki pokarmowe np. bakterie). Polisacharydy zawarte w miąższu znacznie zwiększają ilość przeciwciał wirusa Coxsackie, który wywołuje zaburzenia odporności, doprowadzając do między innymi zniszczenia komórek wytwarzających insulinę w trzustce (u ludzi takich rozwija się cukrzyca typu I) .

Picie aloesu przez osoby z AIDS, powoduje przyrost energii, spadek gorączki, zmniejszenie potów nocnych, zelżenie objawów kaszlu lub biegunki, przyrost wagi ciała, zelżenia anemii.

Aloes odżywia krwiobieg

Na etapie gojenia tkanek – kiedy to odbudowują się naczynia włosowate – składniki aloesu stymulują mikro krążenie skórne w nowo powstałych naczyniach krwionośnych, przyczyniając się do lepszego zaopatrzenia przyrastającej tkanki w tlen. Następnie rozrastają się komórki tkanki łącznej a proces ten jest zależny od odpowiedniego ukrwienia i dotlenienia. Obecność aloesu w gojących się obszarach usprawnia krążenie skórne dwu-, trzykrotnie. Zatem gojenie się ran przebiega dwu-, trzykrotnie szybciej, jeżeli wspomożemy terapię właśni aloesem.

Działanie aloesu w przewodzie pokarmowym

Najważniejszym działaniem na przewód pokarmowy jest poprawa funkcji trawiennych
ulga przy zgadze i niestrawności;

Ø  regulacja wypróżnianie;

Ø  regulacja nawracających biegunek;

Ø  wysiłki odchudzania są bardziej efektywne;

Ø  poprawa samopoczucia i wzrost energii.

Aloes w żołądku i dwunastnicy – działanie przeciw wrzodowe

Miąższ aloesowy wspomaga ochronną akcję śluzu żołądkowego (głównym składnikiem śluzu są wielocukry, które chronią przed samotrawieniem ścian żołądka) przeciwko drażniącym działaniom pepsyny (enzym trawiący białka). Sam aloes tez działa łagodząco, ponieważ w jego skład wchodzi wiele śluzo-wielocukrów bardzo zbliżonych chemicznie do tych, które w celach ochronnych produkuje śluzówka żołądka.
Miąższ aloesowy hamuje nadmierne wydzielanie kwasu solnego przez błonę śluzową żołądka. Ta właściwość przypisuje się antyhistaminowemu działaniu aloesu (leki na nadkwasotę działają na zasadzie blokowanie receptora histaminowego). Aloes nie neutralizuje kwasu, lecz sięga do przyczyn nadprodukcji kwasu żołądkowego.
Aloes działa też na niedokwaśność żołądkową. Miąższ aloesowy działa bakteriostatycznie i w pewnym stopniu zapobiega rozwojowi bakterii odpowiedzialnej za powstawianie wrzodów żołądka Helicobacter pylori. Wobec uporczywości i skłonności tej bakterii do nawrotów. Picie aloesu powinno wspomagać leczenie farmakologiczne i pomagać w dojściu do równowagi po przebytej kuracji antybiotykowej.

Aloes w jelitach – ułatwianie prawidłowego wchłaniania pokarmów

Regularne picie aloesu poprawia trawienie i przyswajanie białek w jelicie cienkim, co w związku z tym zmniejsza aktywność bakterii gnilnych w jelicie grubym.
Stolec zostaje lepiej nawodniony, co usprawnia jego transport przez jelito grube i w efekcie wydalanie. Nawodnienie ma też istotne znaczenie dla prawidłowego wchłaniania soli mineralnych w okrężnicy. Mimo że część mikro- i makroelementów mineralnych wchłania się w jelicie cienkim, w okrężnicy odbywa się tzw. Re-absorbcja soli mineralnych z bardzo bogatych w nie treści jelitowych. W tym miejscu rodzi się większość kłopotów z niedoborami mineralnymi u żyjących współcześnie ludzi. Żywność zawiera zbyt mało mikro- i makroelementów i dodatkowo mamy kłopoty z ich prawidłowym ich przyswajaniem. Aloes może tu nam pomoc na dwa rożne sposoby:

1. Pomiary zmian odczynu pH w środowisku żołądkowo-jelitowym wykazały, że aloes we wszystkich przypadkach zadziałał jak czynnik alkalizujący. U wszystkich badanych odczyn treści jelitowej zbliżył się do wartości optymalnej w tym organie (pH około 5)
2. Aloes stwarza przyjaznym szczepom bakteryjnym znakomite środowisko do rozwoju. A są one ważne ponieważ produkują niezbędne enzymy, niektóre witaminy an nawet ciała odpornościowe. Badania mikrobiologiczne stolca wykazały o wiele mniejszą zawartość przede wszystkim drożdżaków. Stwierdzono natomiast wzrost stężenia bakterii symbiotycznych.

Aloes – regulowanie funkcji jelitowych

Regularne picie aloesu poprawia częstotliwość wypróżnień w wyraźnym skróceniem czasu przejść mas jelitowych przez jelito grube. Fakt ten wskazuje na tonizujące i regulujące działanie miąższu w jelitach, bez powodowania biegunki i innych działań ubocznych.

Aloes – przeciwko alergiom pokarmowym

Pod wpływem aloesu procesy gnilne w jelicie grubym ulegają znacznemu zmniejszeniu. Oznacza to że białka w procesie trawienia zostały lepiej przyswojone w jelicie cienkim, przez co automatycznie stały się mniej dostępne dla bakteryjnej flory jelitowej.

Picie aloesu  może okazać się pomocne w walce z objawami alergii pokarmowych.
Niecałkowicie rozłożone i strawione białko takie jak gluten ze zbóż czy kazeina z mleka może przedostawać się przez nieszczelną barierę błony śluzowej jelita i trafić do krwiobiegu, gdzie zostaje przez układ odpornościowy uznany jako substancja obca dla ustroju. Tam wytwarzane są antygeny, gdzie są wychwytywane przez wątrobę. Działanie aloesu polega na zmniejszaniu liczby antygenów, które stykając się ze ściankami jelita powodując stany zapalne, a gdy przedostają się do krwiobiegu – stany alergiczne. Aloes może wspomagać leczenie stanów zapalnych jelit, colitis, choroby o podłożu autoimmunologicznym, zespól złego wchłaniania, jak celiakia, czy nietolerancja mleka krowiego.

Aloes i wątroba

Wątroba jest narządem najbardziej obciążonym cywilizacyjnymi śmieciami jak: konserwanty, pestycydy, dodatki smakowe i koloryzujące, spulchniacze, leki pochodzenia syntetycznego. Oprócz funkcji odtruwającej wątroba spełnia inne życiowe zadania jak: umożliwienie przyswajania białek, węglowodanów i tłuszczy, wytwarzanie substancji odpowiedzialnych za prawidłowe krzepnięcie krwi, udział w mechanizmach odpornościowych. Wątroba także bierze udział w usuwaniu produktów przemiany materii.

Badania przeprowadzone na myszach w 2000 roku pokazały, że Aloe Vera może służyć jako czynnik wydatnie wspomagający usuwanie z organizmu reaktywnych metabolitów, włączając w to chemiczne czynniki rakotwórcze oraz leki. Inne badania na zwierzętach zwróciły uwagę na osłonowe działanie aloesu na wątrobę, na ochronę przed chemiczną genezą powstawania raka wątroby i na hamowanie rozrostu tkanki nowotworowej w wątrobie.

Pijąc regularnie aloes można zapobiec powstawaniu kamieni żółciowych. Jeżeli ktoś jednak cierpi na kamienie żółciowe lub nerkowe, należy zacząć pić aloes od bardzo małych dawek (łyżeczka), zwiększając je stopniowo zgodnie z własnym samopoczuciem.

Aloes przeciwko cukrzycy

Cukrzyca to zespół różnych genetycznie uwarunkowanych i różnych nabytych zaburzeń metabolicznych, których wspólną cechą jest nieprawidłowa tolerancja glukozy w organizmie. Wstęp do przyszłej cukrzycy bardzo często stanowią początkowe stany nieprawidłowej tolerancji glukozy. Po wielu badaniach przeprowadzonych na zwierzętach i na chorych ludziach stwierdzono, że aloes zawiera czynniki hipoglikemiczne, które obniżają poziom cukru we krwi zarówno przy cukrzycach insulino-zależnych jak i insulino-niezależnych. Ważne! Aloes  nie obniża poziomu cukru u osób zdrowych. U chorych na cukrzyce, aloes spożywany regularnie powoduje stopniowe obniżenie poziomu cukrów we krwi. Miąższ aloesowy działa regulująco na metabolizm cukrów, działanie to odbywa się zarówno przez stymulację trzustki do wydzielania insuliny, jak i na poziomie metabolizmu komórki. Reguluje też niektóre funkcje wątroby.  Spożywanie aloesu poprawia także inne parametry (np. poziom trójglicerydów we krwi) które cukrzyca mocno narusza. Aloes reguluje łagodne przypadki złej tolerancji glukozy, co może zapobiegać cukrzycy.

Aloes przeciwko miażdżycy

Patologiczne zmiany w naczyniach krwionośnych zwane miażdżycą często postępują w ślad za cukrzycą. Zaburzenia tolerancji glukozy, wiążą się zazwyczaj z podwyższonymi poziomami trójglicerydów i cholesterolu we krwi, co przyspiesza zmiany miażdżycowe. Badania na pacjentach wykazały, że po około dwóch tygodniach większość zgłosiła polepszenie samopoczucia. Poziom trójglicerydów we krwi zaczął się zmniejszać po około trzech miesiącach a dobry HDL cholesterol wzrósł o 25%.

Regularne picie aloesu:

• zmniejsza poziom złego LDL cholesterolu;
• zwiększa stosunek dobrego HDL cholesterolu do całkowitego poziomu cholesterolu we krwi;
• zmniejsza poziom trójglicerydów;
• zmniejsza poziom fosfolipidów;
• odkryte w aloesie związki z grupy lektyn mają wybitne działanie antyzakrzepowe.

Aloes działa przeciwmiażdżycowo i co najważniejsze działa kompleksowo, działanie składników aloesu odbywa się u źródeł miażdżycy – tam gdzie rodzi się ona w zaburzeniach przemiany materii. Ważne jest to że aloes nie ma żadnych działań ubocznych.

Aloes w kosmetyce i higienie

Kremy nawilżająco-regenerujące

• Dzięki niezwykłym mechanizmom nawilżania tkankowego i wprowadzania wody

w przestrzenie komórkowe, każdy krem o ponad 25% zawartości czystego aloesu jest kremem o działaniu naturalnie nawilżającym.

• Każdy krem aloesowy jest kremem odmładzającym, dzięki regenerującemu działaniu aloesu.  Wpływa na sprawność podziałów komórkowych.

• Bogaty skład odżywczy miąższu stymuluje mikrokrążenie, co ożywia krążenie w naczynkach włosowatych by sprawniej rozprowadzały witaminy, substancje mineralne, biostymulatory i wolne aminokwasy.

• Skóra składa się w 72% z włókien kolagenowych a przestrzenie między włókienkami kolagenu wypełniają mukopolisacharydy, produkowane przez człowieka, ale aloesowe też tam doskonale pasują. Stymulacja fibroblastów – komórek produkujących kolagen i elastynę. Aloes także zmusza fibroblasty do produkcji kolagenu – aloes ma działanie liftingujące

• Aloes bez aloiny działa również jako silny antyutleniacz, który chroni kolagen przed utlenianiem – utratą elastyczności.

• Czysty aloes wykazuje jedną z unikalnych w świecie roślinnym cech – pochłaniania części promieniowania ultrafioletowego gdyż w miąższu można znaleźć niewielkie ilości związków antrachinonowych. Kremy o wysokiej zawartości aloesu są również kremami ochronnymi.

• Aloesowe kremy do opalania są bezkonkurencyjne, gdyż jeszcze dodatkowo i bardzo dogłębnie chronią skórę przed wysuszeniem na słońcu, a także działają kojąco.

Aloesowe maseczki kosmetyczne

Miąższ aloesowy zawarty w maseczkach dotlenia, regeneruje, głęboko nawilża, stymuluje produkcję kolagenu a także oczyszcza. Zdolność aloesu do wspomagania tkankowej detoksykacji znalazła swoje zastosowanie w peelingach, kompresach antycellulitowych, maseczkach oczyszczających. W maseczkach aloesowych korzysta się z tzw. keratolitycznych zdolności aloesu. Keratoliza – to rozluźnianie włókien keratyny, białka, z którego zbudowana jest głównie zewnętrzna, martwa warstwa ludzkiej skóry. Aloes ma więc naturalne właściwości peelingujące. Po reakcji aloesu, mechaniczne usunięcie martwych komórek jest już bardzo łatwe. Oczyszczona skóra zyskuje na chłonności, otwiera się na wszelkie działania odżywcze i stymulujące.

Aloesowe toniki nawilżające i antybakteryjne

Naturalne, nawilżające właściwości aloesu zostały wykorzystane w produkcji toników przeznaczonych do szybkiego nawodnienia skóry aby zyskała na gładkości i sprężystości. Toniki w przeciwieństwie do kremów, które mogą zawierać w swoim składzie maksymalnie do 40% aloesu (by zachować postać emulsji) mogą zawierać nawet do 100% aloesu. Czysty miąższ działa przecież tonizująco. Toniki aloesowe działają też bakteriostatycznie, co ma zastosowanie przy uporczywym trądziku i innych zapaleniach skóry. Zwłaszcza jeżeli stosowane są maści antybiotykowe, jednocześnie stosowany aloes przywraca skórze naturalną florę bakteryjną zniszczoną przez leki. Aloes ma wyjątkową cechę pielęgnowania saprofitów, jednocześnie zwalczając bakterie chorobotwórcze, grzyby i wirusy. Jest to działanie antybakteryjne  bez jednoczesnego naruszenia równowagi flory bakteryjnej skóry.

Aloesowe mydła i środki higieny intymnej

Wszystkie naturalne właściwości aloesu czynią z niego idealny składnik produktów do utrzymania skóry w czystości. Przemysł sięga po detergenty, które czyszczą szybciej i dokładniej. Problem stanowi fakt, że standardowe środki myjące mają odczyn silnie zasadowy, oraz że wymywają z powierzchni skóry część ochronnej warstwy naturalnej – płaszcza hydrolipidowego. Skóra u młodego człowieka, szybciej sobie radzi z tym problemem. Gorzej to wygląda gdy skóra jest przesuszona, osłabiona wiekiem, ze skłonnością do alergii lub ogólną złą kondycją organizmu.

Mydła aloesowe:

Ø  nadają skórze właściwą kwasowość – pH;

Ø  działają naturalnie antybakteryjnie i przeciwgrzybiczo;

Ø  mają właściwości kojące;

Ø   zmiękczają i wygładzają naskórek.

Z tych samych powodów mydła aloesowe mogą być stosowane do higieny intymnej. Aloes pielęgnuje i stwarza znakomite warunki rozwoju przyjaznej, saprofitycznej flory bakteryjnej. Aloes  jest pomocny w leczeniu grzybic kobiecych, przy podrażnieniach, przy dolegliwościach wieku przekwitania (suchość śluzówek). Oprócz efektywnego nawilżania, żel aloesowy nadaje pożądany, lekko kwaśny odczyn, działa bakterio- i grzybostatycznie oraz koi.

Aloesowe dezodoranty

Aloes jest najstarszym, naturalnym dezodorantem świata. Działa bakteriostatycznie i zakwaszająco, nie dopuszczając do rozwoju bakterii na spoconej skórze, co zasadniczo powoduje wydzielanie się nieprzyjemnego zapachu. Używanie antyperspirantów hamuje wydzielanie się powstałego potu na powierzchnię skóry, co nie jest naturalne. Pot z niepotrzebnymi już organizmowi substancjami pozostaje w ciele, poza tym antyperspiranty składające się najczęściej ze związków aluminium, odkładają się w głębszych warstwach skóry a nawet w węzłach chłonnych pod pachami. Aluminium w większych stężeniach jest trucizną dla organizmu. Aloes działa zupełnie inaczej. Hamuje rozkład potu przez zahamowanie wzrostu bakterii na skórze.

Aloesowa pasta do zębów

Antybakteryjne działanie aloesu zostało dostrzeżone przez stomatologów, kiedy okazało się ze w towarzystwa aloesu nie wytrzymują szczepy bakterii Gingivalis, odpowiedzialne za większość chorób przyzębia. Aloes wzmacnia mechanizmy obronne co poprawia kondycje śluzówki jamy ustnej. Efekt jest ewidentny, nawet w przypadkach dodatkowo powikłanych przez cukrzycę, choroby hematologiczne, menopauzę czy zażywanie pewnych leków powodujących wysuszanie śluzówki dostrzega się wyraźną poprawę.
Zaleca się:

• stosowanie żelu aloesowego po zabiegach chirurgicznych w jamie ustnej. Rany po ekstrakcji goja się o wiele szybciej i bez powikłań (unikniecie tzw suchodołu lub pustego zębodołu);

• pasta i żel przyspiesza gojenie się rozmaitych urazów i podrażnień dziąseł;

• żel koi i leczy po poparzeniach zarówno termicznych jak i chemicznych;

• żel leczy ostre stany zapalne śluzówki jamy ustnej o podłożu grzybiczym lub bakteryjnym, pleśniawki i kandydoza (drożdżyca);

• żel przynosi ulgę przy odleżynach po źle dobranych protezach dentystycznych. Zel aloesowy można stosować bezpośrednio przed nałożeniem protezy, co dodatkowo działa antybakteryjnie i zapobiega przykremu zapachowi z ust;

• używanie żeli przy kontroli bakteryjnej wprowadzonych chirurgicznie implantów zębowych;

• pasty aloesowe bez fluoru są bezpieczne dla malutkich dzieci (w przypadku połknięcia);

Pastę aloesową warto używać dwukrotnie, pierwszy raz dla oczyszczenia powierzchni zębów, a drugi dla zdrowia dziąseł, kieszonek około zębowych i dla lepszej penetracji składników miąższu aloesowego w szpary między zębowe.

Wspomaganie odchudzania aloesem

Zaburzony metabolizm cukrów może też doprowadzić do nadmiernej skłonności do tycia. 80% mieszkańców krajów wysoko rozwiniętych marzy o zrzuceniu paru kilogramów, a połowa z nich stale robi coś w tym kierunku. Jedną z najczęstszych przyczyn porażek w odchudzaniu, jest niemożność zrezygnowania ze słodyczy. Często spotykany objaw rozchwianego metabolizmu cukrów czyli tak zwana hipoglikemia poposiłkową. Receptory glukozy nie reagują prawidłowo na wzrastające po posiłku stężenie cukru we krwi. Prowadzi to do nadmiernego zaniżenia poziomu cukru w ok. 2-4 godzin po posiłku. Organizm daje wtedy sygnał że trzeba koniecznie coś wtedy zjeść, najlepiej słodkiego. Tak właśnie rodzi się największy wróg odchudzania – podjadanie.

Aloes, który obniża cukier u cukrzyków, nie powoduje jeszcze większych dołków cukrowych w przypadku ukrytej, po posiłkowej hipoglikemii u niecukrzyków. Wręcz przeciwnie – używany regularnie wyraźnie łagodzi jej objawy. Aloes, nazywany „katalizatorem przemiany materii”, jest coraz częściej polecany w tzw, klinikach zdrowego odchudzania.

Mam nadzieję, że powyższe informację przekonały wszystkich do prowadzenia zdrowego stylu życia wspólnie z aloesem.