Jak stawiać granice innym ludziom?

Niektórzy obawiają się, że sztywne ustalenie granic pozbawia szansy na bliską relację, ale okazuje się, że właśnie pozwalanie na naruszanie granic najbardziej niszczy szanse na dobre relacje.

Jak je stawiać i komunikować co jest, a co nie jest dla nas akceptowalne? Przede wszystkim sami musimy wiedzieć, gdzie chcemy ustalić nasze granice.
Pamiętajmy, że te granice możemy zmieniać. Coś, co było dla nas ok może z czasem przestać takie być, np. w wyniku jakiegoś przykrego doświadczenia. Możemy też przesuwać te granice w drugą stronę, na przykład w miarę zacieśniania relacji. W relacjach z różnymi ludźmi mamy granice w różnych miejscach, jednak bliskość nie uprawnia do przekraczania granic.

Głównym winnym naruszania naszych granic jesteśmy my sami. Popełniamy błędy nie komunikując jasno, w którym miejscu nasze granice się znajdują. Musimy to robić konkretnie i jednoznacznie. Nie informujemy osoby, która je przekroczyła, że to zrobiła, a nie zawsze ktoś domyśli się po samych naszych reakcjach.

Brak konsekwencji i przymykanie oka na ich przekraczanie to kolejny błąd. Jeśli tak robimy, to znaczy, że nasze granice nie są tak naprawdę ustalone i bardziej wyobrażamy sobie, że chcielibyśmy je tam mieć.

Nie wymagajmy, aby ktoś nasze granice akceptował. Nie powinniśmy tolerować ich przekraczania, ale to nie znaczy, że druga osoba musi uważać, że postawiliśmy je we właściwym miejscu. Nie miejmy natomiast poczucia winy, jeśli one są dokładnie tam, gdzie chcemy.

Błędem jest niewyciąganie konsekwencji względem osób, które nie respektują naszych granic. Pozwalamy tym samym na ich naruszanie.