jaki nastrój macie dziś...? (Strona 114 z 128)

Sennie i nudno...Już jesiennie...

[quote=katasia]W bokserkach? A Ty mu jakieś swoje wysłałaś?[/quote]

Pewnie że wysłałam. Chciałabym przemilczeć fakt, że na każde trzydzieści zrobionych jedno przechodziło dalej jako "w miarę dobre do pokazania". Wysyłamy sobie tak o "uśmiech na dzień dobry" czy "uśmiech na dobranoc"

[quote=eliza.b]A napisał Ci bardziej dokładnie w jakiej jest miejscowości czy rejonie, czy to też tajemnica wojskowa?[/quote]
Właściwie to nie rozmawiamy o sprawach wojskowych i nie powiedział mi o lokalizacji nic więcej ponad to, że to granica państw i że jest tam miasto ( a co za tym idzie, to żadna tajna placówka nie jest). Od siebie dodam tyle, że Reuters jest wielki, a ja wiem już, gdzie on przebywa (i że niektóre media bezczelnie kopiują teksty bez podawania źródła, co odkryłam przypadkiem, znajdując na pewnej polskiej stronie słowo w słowo ten sam tekst, który czytałam dzień wcześniej na zagranicznej www z doniesieniami wojennymi).

[quote=Mandy]U mnie nastrój lęku, po południu idę do dentysty:/[/quote]
Bać to się ludzie powinni konsekwencji niechodzenia do dentysty. Byłaś dzielna?

Subtellna, bejbe, ja naprawdę nie mam podstaw, żeby mu w to nie wierzyć, za to mam takie, które mnie utwierdzają w tym, co on pisze, ale nie chcę publicznie "mówić" o tym. Nie przysparza mi to przyjaciół, za to przynajmniej ci prawdziwi swoją postawą sprawili, że kocham ich jeszcze bardziej

Co do nastroju...hmmm... ktoś mnie szalenie miło dzisiaj zaskoczył (Czemu mężczyźni są tacy wspaniali i troskliwi, kiedy nie są naszymi partnerami, a potem się robi takie łeee? Jeszcze bardziej nie chcę się przez to wiązać ). Poza tym leń mnie bierze i stres, bo zastanawiam się, czy nie kontynuować nauki. Rozważam za i przeciw (tak, są i utrudnienia niestety), a czas nagli i muszę decydować szybko.
Ogólnie jednak nastrój fajny. Pogodziłam się rano z kimś, z kim się wczoraj pokłóciłam, jest piękna jesień i tak dalej...

Brakuje mi szkoły straszliwie, tylko z drugiej strony stres, stres, stres... a może nie tyle on sam, co jego powody, bo wynika z konkretnych problemów, które są sporym utrudnieniem dla mnie, a to raczej nauce nie sprzyja. No nic... zobaczymy...
Ale jakoś mimo całego tego stresu humor mi dopisuje, jak to jest?
Cała zasługa w ludziach Tak to czuję

Słońce świeci, a mnie jakoś pochmurno w środku...

Kto próbował i w jaki sposób?  Nakaszlał na Ciebie...?

Hhahahahahaha Niekontrolowane buziaki. Jesteś mistrzynią!

Nieee... mój tato chodzi i zostawia wszędzie swoje zarazki. Usiłuje zwalczyć chorobę bez medykamentów, a  chyba zapomniał o tym, że ta jego "dzielna" postawa naraża zdrowie bliskich.

Jak się macie Dziewczynki?

Coraz lepiej bo jest coraz cieplej, a ja nie cierpię zimna..

Myślę, że każdy organizm, który zniesie 300 g wódki, poradzi sobie też z chałwą
Żyjesz jeszcze...?

...tak myślałam... Organizm masz zaprawiony w bojach
Słonecznej soboty! - bo w niedzielę i tak będę w domu:)

Hahha To zastrzeżone, opatentowane, to mój autorski program dnia.

Ja mam nastrój naprawdę dobry. Właściwie to nawet zaczyna mi się coś tam w życiu układać, ale chyba jestem zbyt pazerna na emocje i... i chyba trochę przeczuwam, że kiedy zabrnę za daleko, to coś mi się rozkraczy. A jak się rozkraczy to wpłynie na kilka spraw i nie mogę sobie na to pozwolić.
Jaśniej: niepotrzebnie zaczynam się angażować emocjonalnie w jedną z relacji, choć wiem, że nie powinnam (i właściwie to tylko zaczynam, więc sytuacja pod PEŁNĄ kontrolą), a moje kompleksy spowodowały, że nie zaangażowałam się w inną, która przypuszczalnie pod wieloma względami byłaby korzystniejsza.

No wiem... zagmatwałam prostą rzecz: Jest dwóch chłopaków. Jeden jest daleko, więc mogę sobie pozwolić na wszystko, drugi jest za blisko, więc trzeba wytworzyć dystans. I... uwaga.... zwykle w takich sytuacjach jednak dawałam się ponieść wbrew intuicji, wbrew rozsądkowi, a nawet ze świadomością, że robię źle. Tym razem postanowiłam wybrać SIEBIE. I skupić się na sobie
Wniosek nasunął mi się jeden: w pierwszym przypadku koniec jest do tego stopnia przewidywalny i pewny, że daje mi to poczucie bezpieczeństwa i zagłębiam się, bo wiem, że skończy się, zanim naprawdę czegoś będzie ode mnie wymagać.
W drugim przypadku musiałabym już na wstępie przekroczyć swoje własne granice, a nie po to je ustanawiałam.
Na szczęście jest cudowne rozwiązanie całej sytuacji: zaangażowanie w coś, co nie ma żadnego związku ani z jednym, ani z drugim. JA. Ja i moje sprawy, układanie sobie życia, przyjaźnie, pasje.

A tak poza tym, to jestem szczęśliwa. Nie wiem, czy nie po raz pierwszy w życiu (ale chyba jednak tak), mogę w pełni świadomie powiedzieć o sobie, że jestem szczęśliwa czekałam na to 31 lat, wątpiłam bardzo i wreszcie tak się czuję i to pomimo wszystko
I wszystkim Wam życzę tego uczucia :*

Już jesienna depresyjka?:)
Pewnie by trzeba usiąść i spojrzeć na pozytywne momenty z dnia. Chociaż to nic specjalnego, ale lepiej małymi krokami niż siedzieć i nic z tym nie robić.

Dobrze zrobiłaś, bo jak wybrać między złym i gorszym