Jak sobie radzić z negatywnie nastawionymi ludźmi?

Próbowałam takich zainfekować optymizmem, ale zwykle kończy się tym, że sama tracę cierpliwość. Na jedno wyszło dobrze: mam teraz świadomość, że kiedy ja emanuję niezadowoleniem, marudzę i narzekam, staję się równie toksyczna i staram się pilnować, żeby nie nakręcać siebie samej i nie wysysać energii z innych.

Tłumaczenia i przekonywania zupełnie nie działają na takich ludzi/na ludzi w takim nastroju, bo każde słowo obrócą na lewą stronę. Jedyne co wydaje mi się w miarę skuteczne to rozbawić ich. jeśli nadal będą zamęczać... unikać.

Niestety czasem się nie da unikać takich osób. Osobiście stosuje dwie metody unikanie(uciekam gdzie się da byle dalej od nich) albo "zdartą płytę"(powtarzanie tego samego zdania na jakiś temat do skutku)

Jedno jest pewne - jeśli mamy wystarczająco dużo cierpliwości w danej chwili lub do danych ludzi i nastrój, który nie jest podatny zbytnio na takie wpływy, nie damy wyssać z siebie entuzjazmu, to możemy popróbować wpłynąć na nich, choć myślę, że jeśli coś miałoby im się udzielić, to by się udzieliło. Natomiast w momencie, gdy czujemy, że zaczyna nas męczyć ich zachowanie, powinniśmy podjąć odwrót, chyba że bardzo nam na kimś zależy i chcemy zaryzykować.

Mi osobiście to ryzyko nigdy się nie opłaciło, ale na moje głupie żarty, czyli metodę rozbawiania, raczej reaguje większość poprawą nastroju, choć zdarzył się też ktoś, kto bardzo się obraził, że dowcipkuję. Wiem sama po sobie, że śmiech potrafi zdziałać cuda, mi pomaga.

Oby się to udało, zanim wirus przejdzie w druga stronę

Uśmiech i próba zrozumienia dlaczego tacy są, czasem pozwala im zmienić nastawienie:)

Takich ludzi trzeba ELIMINOWAĆ ze swojej przestrzeni życiowej. Okrutne, ale proste.

Ja bym nie eliminowała, ale ograniczała z nimi kontakt. Może wtedy coś zrozumieją?

Myślisz, że to się może udać? Negatywne nastawienie lubi trzymać w swoich szponach mocno.

I obudzi się w nim uśpiony optymizm. Trochę jestem sceptyczna, bo widziałam już u kilku osób tak silny opór, że nie byłam w stanie go przełamać. A zaznaczam, że początkowo byłam pełna wiary. No ale w sumie... jeśli musimy mieć do czynienia z takimi ludźmi, to co szkodzi próbować dalej. Z większym dystansem, z mniejszymi oczekiwaniami, ale bez ustanku.