Poezja... (Strona 1 z 2)

Ja czytuję Pawlikowską-Jasnorzewską, Poświatowską, Małgorzatę Hillar -ogólnie lubię poezję kobiecą

Subtellna... piękne... bardzo.
Lubię Baczyńskiego. Do 18 roku życia przeczytałam Stachurę wzdłuż i wszerz, ale z czasem stał się zbyt dołujący dla mnie. Do dziś pamiętam fragmenty niektórych utworów. Jedne z moich ulubionych to pieśni na wejście i wyjście oraz Confiteor i Prefacja z poematu "Missa pagana".

[b]Introit [/b]
(pieśń na wejście)

Chodź, człowieku, coś ci powiem
Chodźcie wszystkie stany
Kolorowi, biali, czarni
Chodźcie, zwłaszcza wy, ludkowie
Przez na oścież bramy

Dla wszystkich starczy miejsca
Pod wielkim dachem nieba

Rozsiądźcie się na drogach
Na łąkach, na rozłogach
Na polach, błoniach i wygonach
W blasku słońca w cieniu chmur

Rozsiądźcie się na niżu
Rozsiądźcie się na wyżu
Rozsiądźcie się na płaskowyżu
W blasku słońca w cieniu chmur

Dla wszystkich starczy miejsca
Pod wielkim dachem nieba
Na ziemi, którą ja i ty też
Zamieniliśmy w morze łez

[b]Confiteor[/b]

Bosi na ulicach świata
Nadzy na ulicach świata
Głodni na ulicach świata
                          Moja wina
                          Moja wina
                          Moja bardzo
                          wielka wina!
Zgroza i nie widać końca zgrozy
Zbrodnia i nie widać końca zbrodni
Wojna i nie widać końca wojny
                          Moja wina
                          Moja wina
                          Moja bardzo
                          wielka wina!

Zagubieni w dżungli miasta - moja wina
Obojętność objęć straszna - moja wina
Bez miłości bez czułości - moja wina
Bez sumienia i bez drżenia - moja wina
Bez pardonu wśród betonu - moja wina
Na kamieniu rośnie kamień - moja wina
Manna manna narkomanna - moja wina
Dokąd idziesz po omacku - moja wina
I nie słychać końca płaczu - moja wina
Jedni cicho upadają - moja wina
Drudzy ręce umywają - moja wina
Coraz więcej wkoło ludzi - moja wina
O człowieka coraz trudniej - moja wina
                          - moja wina
                          - moja bardzo wielka wina!

Z poezji mało czytam, ale pamiętam wiersz, który mnie nawet zachwycił, Leśmiana:

Com uczynił, żeś nagle pobladła?
Com zaszeptał, żeś wszystko odgadła?
Jakże milcząc poglądasz na drogę!
Kochać ciebie nie mogę, nie mogę!
Wieczór słońca zdmuchuje roznietę.
Nie te usta i oczy już nie te...
Drzewa szumią i szumią nad nami
Gałęziami, gałęziami, gałęziami!

Ten ci jestem, co idzie doliną
Z inną - Bogu wiadomą dziewczyną,
A ty idziesz w ślad za mną bez wiary
W łez potęgę i w oczu swych czary -
Idziesz chwiejna, jak cień, co się tuła -
Wynędzniała, na ból swój nieczuła -
Pylną drogę zamiatasz przed nami
Warkoczami, warkoczami, warkoczami!

KOCHANIE

Kochał ją jak mężczyzna jeszcze bardziej kochał
Aż do bólu w ciemności do skazy miłości

Kochał ją w każdym ciała pięknie i cierpieniu
Szedł w nią zmysłami myślą tlił się w jej płomieniu

Kochał ją jak się w geście lęku dotknie Ziemi
Albo gdy spojrzysz w niebo i twarz ci odmieni

Kochał ją za miłosną lekkość jej oddechu
Za światło wewnątrz dłoni W głosie za cień grzechu

Kochał ją także w sile w słabości i w gniewie
Kochał ją pocałunku listkiem w Wielkim drzewie

Kochał ją pośród nocy gdy w śnie się zwierzała
Że umarła bo sama siebie pokochała

Kochał ją gdy już mieczem byli rozdzieleni
Płaczem i jak krzyk niemy rozpęknięciem ziemi.

Zbigniew Jerzyna

Czekam też,że ktoś tu jeszcze napisze Pięknego dnia życzę Serdeczności ślę

Adam Asnyk - Między nami nic nie było
Między nami nic nie było!

Żadnych zwierzeń, wyznań żadnych,

Nic nas z sobą nie łączyło

Prócz wiosennych marzeń zdradnych;

Prócz tych woni, barw i blasków

Unoszących się w przestrzeni,

Prócz szumiących śpiewem lasków

I tej świeżej łąk zieleni;

Prócz tych kaskad i potoków

Zraszających każdy parów,

Prócz girlandy tęcz, obłoków,

Prócz natury słodkich czarów;

Prócz tych wspólnych, jasnych zdrojów,

Z których serce zachwyt piło,

Prócz pierwiosnków i powojów

Między nami nic nie było!

Szczęście-to biec na boso aż do końca tęczy. Czyjeś mądre słowa,kiedy coś Cię dręczy. Czyjaś silna dłoń, gdzie zasad brakuje. Prostota, pokora, gdy miłość budujesz. Kiedy serce płonie, gdy nie trzeba słów. Gdy czujesz w sobie, żar uczuć za dwóch. I sprawia ci radość, to w duszy rozpiera. Wiedzieć, że jest ktoś, co serce otwiera. Szczęście czasem nie musi być blisko. Ważne,że Ty wiesz, że jest ktoś. To wszystko...

Można też pisać o piosenkach, wstawiać ulubione linki. Albo ogólnie jakie macie hobby.

Dorota Osińska - "Dzika Róża"

Nie lubie poezji, ale kocham teksty piosenek, szczególnie Poets of the fall:-) Zacytuję tu, jeśli mogę:)))
Dawn
When darkness is no less than everything you've built become undone
There's no fight and no flight, disaster leaves your passion overrun

It's time to let go, it's time to carry on with the show
Don't mourn what is gone, greet the dawn

N' I will be standing by your side
Together we'll face the turning tide

Remembrance, can be a sentence, but it comes to you with a second chance in tow
Don't lose it, don't refuse it, cos you cannot learn a thing you think you know

A new light is warm, shining down on you after the storm
Don't mourn what is gone, greet the dawn

N' I will be standing by your side
Together we'll face the turning tide

Nigdy nie przepadałam za poezją. Lubię właściwie niewiele poetów, którzy nie są ckliwi i sztampowi.