jaki nastrój macie dziś...? (Strona 94 z 128)

Od rana chce mi sie spać chociaż wczoraj zasnęłam przed 22... Nawet druga kawa nie pomaga

ja mam kiepski chyba przez tą pogodę...

Ostatnio edytowany przez karolinas33 (2017-06-07 19:25:14)

U mnie wczoraj było fajnie, bo urządziłam "domową piekarnię". Poeksperymentowałam z mąką pszenną pełnoziarnistą typu graham i wyszły mi pyszne cynamonowe rogaliki (drożdżowe) oraz bułeczki <3 Nigdy nie byłam dobra w kwestiach kulinarnych, dlatego też dzień zaliczyłam do udanych Dzisiaj jak na razie nijak. Znowu śnieg, a już było tak ładnie... Oby kolejna część dnia przyniosła jakieś powody do uśmiechu.

Trzy dni do egzaminów, a mi nie chce się uczyć... leniwie, sennie...
Jakaś zamotana jestem w ostatnich dniach, dla przykładu:
- usiłowałam wrzucić komórkę do pralki
- pokroiłam psu boczek i zamiast do miski wrzuciłam do kosza na śmiecie
- odbierałam przesyłkę od kuriera, pokwitowałam i otrzeźwił mnie jego śmiech kiedy próbowałam mu oddać paczuszkę razem z kwitem.

Ja ostatnio miałam taki power, że zarzucano mi doping, a teraz jestem trochę wyeksploatowana w związku z tym, ale ogólnie zadowolona

Ja dziś miałam wspaniały dzień Prawie cały spędziłam z koleżankami z dawnych lat. Było dużo wspomnień i śmiechu, nawet do łez. Po południu we trójkę wypiłyśmy cztery butelki wina (śmiech towarzyszył nam od samego początku spotkania, nie że to po winku). W sklepie podczas kupowania alkoholu poproszono mnie o dowód ........... mam 28 lat, w tym roku będę mieć 29, a dziewczyny są tylko rok młodsze ode mnie. Poznałyśmy się w wieku 16-17 lat w szkole i wygląda na to, że wspomnienie tamtych lat nam je przywróciło

Wniosek: Dziewczyny, wspominajcie czasy, kiedy miałyście lat naście, to odmładza

O tak, moi znajomi z tamtych lat również w większości powyjeżdżali, jak nie za granicę to wyprowadzili się do innych miast, zostali tam  gdzie wyjechali na studia, pozakładali rodziny i nie mają czasu.
Wczoraj zrobiłyśmy powtórkę spotkania, była równie udana

Dziś od rana mam dużo myśli w głowie. Spotkałam wczoraj Kogoś, na kim a swój sposób mi zależy... Rozmowa z Nim trwała tylko kilka minut, ale jakoś tak intuicyjnie nie daje mi spokoju, jakby miała jakieś drugie dno... Ale pomimo tego wszystkiego, warto było zobaczyć TEN uśmiech...

Takie spotkania są najgorsze - zbyt rzadkie, żeby cieszyły, zbyt upragnione, żeby ich sobie odmówić...

Ale takie relacje są najciekawsze - burzą spokój serca, a wiadomo, że jak nie ma silnych przeżyć to kobiecie jest nudno...

Ależ skąd, przecież od razu widać, że "ciągu dalszego" nie będzie, a takie zauroczenie platoniczne jest bardzo potrzebne w monotonnej codzienności, ubarwia nasze sny:)

Nie, nie Tu nie ma mowy o żadnym ciągu dalszym To by niosło za sobą zbyt dużo negatywnych konsekwencji. To jest fajne przez to, że jest nieuchwytne i pozostaje w sferze niedomówień i dwuznaczności. Pytać też o nic nie zamierzam, bo to by tylko zburzyło tą relację, a skoro nie oczekuję, ani nie chcę zmiany jej charakteru, to jest to zupełnie zbędne.