„Splątane sieci” – recenzja

Jeśli ktoś potrafi zaskakiwać, to Anne Bishop na pewno. Po cudownej trylogii i opowiadaniach nadchodzi czas na kolejną powieść. Jednakże jej koncepcja, pomysłowość i zupełne niepodobieństwo do poprzednich części, rozkłada czytelnika na łopatki. Moja bezbronność wobec talentu autorki została już niejednokrotnie podkreślona, jednak kolejna opowieść pokazała mi, że zachwycać można się jeszcze bardziej i dać się zaczarować zupełnie od nowa.
Akcja powieści rozgrywa się w domu, który nie tylko jest nawiedzony, ale podstępnie i ambitnie tak zaprojektowany, że ma zabijać. I chociaż zamysłem szalonego projektanta było zgładzenie całej rodziny SaDiablo, udaje się mu pochwycić tylko Surreal wraz z towarzyszącym jej Rainierem i garstkę ciekawskich dzieci. Pułapka okazuje się nie tylko sprytna, ale również zabójczo skuteczna. Jest jednak Daemon i Jaenelle oraz Lucivar, którzy po raz kolejny ujawniają swoje nadprzyrodzone zdolności. Problem polega jednak na tym, że do domu można wejść, a nie można go opuścić. Nie można też pominąć ogromnej złości Czarownicy, która sama zaplanowała otworzyć Dom Strachu, a jej plany zostały pokrzyżowane i zatrute Domem Śmierci.
Tak oto Anne Bishop pochwyciła znanych nam bohaterów i przeniosła w zupełnie inny klimat, nadając swojej powieści znamiona mrocznego thrillera, wymieszanego z magią Czarnych Wdów i siłą Krwawych. Oplotła zabójczynię i Księcia Wojowników okrutną siecią, zatrzasnęła drzwi przed mocą Krwawych. Tym samym ujawniła nowe cechy charakteru swoich bohaterów, wskazując na słabości, których do tej pory nie mieliśmy okazji poznać. Sytuacja impasu może drażnić, tym bardziej, że przyzwyczailiśmy się do obcowania z mocą, jest jednak ciekawą interpretacją i subtelną analizą jestestwa Krwawych. Mamy więc tutaj nie tylko akcję, która owija nas welonem strachu i niemocy, ale równocześnie wybitną kreację Krwawych, z ich słabościami. Okazuje się wszakże, że odmienność nie sprowadza się tylko do Fachu. Krwawi mają siłę wojowników, mają także spryt i sztuczki Czarownicy oraz zemstę Sadysty.
Anne Bishop po raz kolejny daje czytelnikowi powieść doskonałą. Intryga jest przerażająco sprytna, fabuła wartka i wciągająca, a bohaterowie zaskakują, pomimo że znamy ich tak dobrze. Plastyczność opisu, cięty dowcip i koszmar, który jest dziełem niebanalnej sytuacji i charakteru pułapki, wciągają czytelnika w wir opowieści balansującej na krawędzi szaleństwa i impasu, gdzie zawodzi samokontrola i opadają wewnętrzne bariery. Żywe demony, przeklęte Czarne Wdowy, umierające dzieci, pająki, trucizny i gong zwiastujący kolejne zamykające się wyjścia, to część planu szaleńca, któremu zamarzyła się władza nad Krwawymi. Tak rozbudowana opowieść musi się podobać, nie sposób bowiem uwolnić się spod demonicznego uroku obłędu, który zgotował rzeczywistość daleką od żywiołu Krwawych, gdzie moc oznacza wyrok śmierci, a brak mocy jeszcze ją przyspiesza.
Książka zachwyca i oczarowuje, bawi swoją odmiennością i przeraża konsekwencjami. Mrok, który był symbolem rozpoznawczym trylogii zatacza nowe kręgi i objawia się w innej postaci, hipnotyzując czytelnika nowymi możliwościami. Wyobraźnia autorki ewoluuje w zupełnie nieprzewidywalnych kierunkach, a my jako podróżnicy przez świat Krwawych mamy szansę odkrywać wewnętrzne walki i sprzeczności, które wyznaczają zachowania. Taniec z Sadystą może wszakże urzekać, ale tylko na te kilka minut przed śmiercią.
Polecam bardzo gorąco, chociaż mam świadomość, że znawcom serii kolejne rekomendacje nie są wcale potrzebne. Kto raz sięgnął po historię Krwawych musi ją pokochać i dać się opętać mistrzostwu słowa, sile splątanych sieci i mocy Czarnych Kamieni.

Marta D.

W cyklu Czarne Kamienie do tej pory ukazały się:
1. Córka Krwawych
2. Dziedziczka Cieni
3. Królowa Ciemności
4. Serce Kaeleer
5. Splątane Sieci
6. Niewidzialny Pierścień
7. Przymierze Ciemności
8. Pani Shaladoru
9. Świt Zmierzchu (dostępna od 24.01.2012)