Zamartwianie się o dziecko | Wszystko dla zdrowia i urody, porady kulinarne Uroda i Zdrowie - serwis nie tylko dla kobiet!

Zamartwianie się o dziecko

10 października 2016, dodał: Emilia
Artykuł zewnętrzny

Share and Enjoy !

Shares

Lęk o dziecko pojawia się zwykle jeszcze przed jego przyjściem na świat. Zastanawiamy się, czy będzie zdrowe, czy będzie się dobrze rozwijać, czy uda nam się uchronić je przed wszelkimi niebezpieczeństwami.

Ten naturalny lęk nie kończy się wraz z urodzeniem zdrowego dziecka, towarzyszy nam przez wszystkie lata jego życia. Jednak gdy lęku jest zbyt dużo, staje się on czynnikiem zakłócającym rozwój dziecka.

Gazety, telewizja, Internet informują nas o wypadkach samochodowych, przemocy na ulicach i wykorzystywaniu seksualnym dzieci. To nie wszystko. Jeszcze do niedawna wychowanie opierało się na wzorcach wyniesionych z domu rodzinnego, połączonych z dobrymi radami teściowej. Dzisiaj rodzice znają wiele modeli wychowania i mają dostęp do różnorodnych opinii ekspertów. Duże możliwości wyboru sposobów postępowania zwiększają rodzicielski stres. Matki pracujące zawodowo mają dodatkowy powód do lęku: niepokoją się o dzieci i w napięciu próbują im wynagrodzić swoją wielogodzinną nieobecność.

Dzisiejsze warunki życia mogą więc zwiększać lęk rodziców o dziecko.

Jeśli jesteś osobą, która za bardzo się boi, to …

  1. Męczysz się przy podejmowaniu wielu rodzicielskich decyzji. Karmienie, dyscyplina, czas spania czy schemat dnia – wszystko może być powodem do obaw, czy aby twoje decyzje są słuszne.
  2. Bacznie obserwujesz swoje dziecko i co jakiś czas się martwisz, czy wszystko jest z nim w porządku. Czemu jeszcze nie siusia do nocnika? Czy nie powinien już wiedzie ć, ile ma lat?
  3. Często się boisz, aby dziecku nie stało się nic złego. Niechętnie zostawiasz je pod cudzą opieką i sama dbasz o jego bezpieczeństwo: „Uważaj, nie biegaj, nie podchodź, nie dotykaj!” – stałe nakazy i zakazy mają je chronić przed czyhającym wszędzie niebezpieczeństwem.
  4. Cały czas starasz się postępować właściwie i być doskonałą matką. Zawsze jesteś gotowa pomóc dziecku, gdy z czymś sobie nie radzi, i starasz się jak najszybciej zaspokajać jego wszelkie potrzeby.

Skąd to się bierze?

Choć wszyscy rodzice są narażeni na stresy, to nie wszyscy jednakowo się boją. Nadmierny lęk wynika bowiem nie tyle z realnych zagrożeń występujących w świecie, ile z osobowości i wcześniejszych doświadczeń rodziców.

Jeśli w ogóle często się boisz i martwisz o różne sprawy, to zapewne też nadmiernie lękasz się o dziecko. Jak tu się nie bać, skoro jest ono dla ciebie tak ważne, a wokół tyle niebezpieczeństw?

Brak wiary w siebie utrudnia też wiarę we własne dziecko i wiedzie do nadmiernej kontroli i nadopiekuńczości. Jeśli wierzysz, że dziecko nie może „samo z siebie” zachowywać się rozsądnie, musisz obserwować wszystko co robi, i mnożyć zakazy i nakazy. Rodzice, którym brak pewności siebie, zwykle przesadnie przejmują się opinią innych. Przez cały  czas starają się być jak najlepszymi rodzicami w oczach innych, co bardzo obciąża i ich i dzieci. Często też czują się odpowiedzialni za wszystko, co dzieje się z dzieckiem. To także prowadzi do wzrostu lęku.

Co się dzieje z dzieckiem?

Jeśli podejrzewasz, że za bardzo się boisz, ale nie masz co do tego pewności, spójrz na swoje dziecko. Nadmierny lęk rodziców może mieć różne źródła i objawiać się w różny sposób, ale zawsze odbija się na dziecku.

Zachowanie dziecka jest najlepszym wskaźnikiem naszego nadmiernego niepokoju. Jeśli uczy się od nas, że świat nie jest bezpieczny, czuje się w tym świecie niepewnie i samo zaczyna się bać. Jeżeli rodzice drżą ze strachu o dziecko, zwykle ograniczają jego możliwości poznawania świata. Naturalna ciekawość małego człowieka może zostać stłumiona przez stałe ostrzeżenia, zakazy i nakazy. Dzieci, które się im podporządkowują, nie mają okazji do nabywania wielu umiejętności, przeprowadzania eksperymentów, podejmowania ryzyka. Zdobywają mniej doświadczeń, nie rozwijają wiary w swoje siły i możliwości. Stają się bierne i nie wykazują własnej inicjatywy. Nie mają odwagi rozstawać się z matką ani przyłączać się do rówieśników. Rodzice, które za bardzo się boją, często również nadmiernie koncentrują się na rozwoju dziecka. Martwią się, gdy nie radzi sobie ono z czymś tak dobrze jak rówieśnicy, i starają się przyspieszać jego rozwój. Dziecko czuje, że niespełna oczekiwań rodziców, i staje się jeszcze bardziej niepewne. Coraz mniej wierzy w siebie, zamyka się więc w sobie i nie podejmuje nowych zadań, bojąc się kolejnej porażki.

Rodzice, którzy za bardzo się boją, koncentrują się również nieustannie na dziecku. Starają się natychmiast zaspokajać wszelkie jego potrzeby, bo płacz czy krzyk dziecka budzi ich lęk. Dziecko nie ma okazji, aby samodzielnie radzić sobie ze swoimi emocjami, więc nie uczy się nad nimi panować. Rodzice są gotowi we wszystkim mu pomagać, co nie pozwala mu zmagać się z trudnościami, zniechęca się więc przy pierwszym niepowodzeniu. Dziecku trudniej się uczyć przestrzegania ważnych norm społecznych: dzielenia się z innymi, czekania na swoją kolej, niewyrywania zabawek. W efekcie jest mniej dojrzałe emocjonalnie i społecznie od rówieśników.

Co zrobić, aby mój lęk nie utrudniał dziecku życia?

Przede wszystkim przyjrzyj się sobie i temu, czego się boisz. Usiądź, weź kartkę papieru i wypisz sprawy, które najbardziej cię martwią. Jeśli stale się martwisz, czy twoje dziecko dobrze się rozwija, nie zajmuj się porównywaniem go z rówieśnikami. Pamiętaj o ogromnych różnicach indywidualnych między dziećmi w każdym wieku! Jeśli masz jakieś powodu do niepokoju, idż do pediatry.

Jeżeli nadmiernie obawiasz się o bezpieczeństwo dziecka, porozmawiaj z innymi mamami o ich doświadczeniach. Stałe trzymanie dziecka przy sobie i ograniczanie jego aktywności wcale nie daje gwarancji bezpieczeństwa. Dzieci mają swój rozum i wcale nie chcą zrobić sobie krzywdy. Nie sięgają po nóż, żeby się skaleczyć ! Ciągle kontrolowane dziecko się śpieszy, by wykorzystać chwile naszej nieuwagi. Wiara w siebie, wytrwałość w dążeniu do celu czy umiejętność panowania nad swoimi emocjami nie biorą się znikąd. Są efektem doświadczeń, z których najważniejsze zbieramy we wczesnym dzieciństwie.

Próbuj zachować zdrowy rozsądek – nie daj się swoim lękom i przestań działać tak, jakby zewsząd czyhało niebezpieczeństwo. Samo uświadomienie sobie, że za bardzo się boisz, jest już duzym krokiem w kierunku uporania się z lękiem.

Świat nie jest straszny, skoro udało nam się przeżyć do tej pory!

 

Zobacz również:

  1. Jak uczyć dyscypliny?
  2. Jak uodpornić dziecko
  3. Objawy stresu u dziecka
  4. Trzylatek też kocha komputer

 

 

 

Share and Enjoy !

Shares


Możesz śledzić wszystkie odpowiedzi do tego wpisu poprzez kanał .

Dodaj komentarz