Pogoda ma duży wpływ na nasz stan psychofizyczny, potwierdzeniem tego może być coraz większa liczba osób cierpiących na zaburzenia nastroju w okresie jesienno- zimowym. Kiedy za oknem robi się szaro, dzień jest krótszy, a my musimy chronić się przed kaprysami pogody, wtedy jesteśmy bardziej narażeni na zaburzenia psychiczne tego typu.
Zaburzenia to nazywany depresją sezonową lub chorobą afektywną sezonową (SAD) zazwyczaj pojawia się na przełomie października lub listopada i utrzymuje się przez całą zimę. Pojawienie się tego typu depresji związane jest najczęściej z małą ilością światła słonecznego oraz z niskimi temperaturami. Zazwyczaj wszystkie objawy ustępują wraz z nadejściem wiosny.
Objawy :
– spadek nastroju
– problemy z koncentracją i pamięcią
– obniżona aktywność fizyczna
– uczucie przewlekłego zmęczenia
– niechęć do podejmowania jakiejkolwiek aktywności
– wzmożony apetyt a co za tym idzie zwiększenia masa ciała
– wzmożona senność, zaburzenia rytmu okołodobowego
– osłabienie popędu seksualnego
– w skrajnych przypadkach myśli samobójcze
Podział depresji sezonowej
Depresje sezonową można podzielić na dwa typy : depresje jednobiegunową i dwubiegunową
Depresja jednobiegunowa charakteryzuję się spadkiem nastroju w okresie zimowym natomiast objawy ustępują całkowicie wraz z nadejściem wiosny.
Depresja dwubiegunowa to ta w której na przemian występują okresy depresyjne zimą i okresy hipomanii wiosną i latem
Leczenie
Dotychczas najczęściej i najchętniej stosowaną formą terapii była fototerapia czyli terapia światłem. Polega ona na naświetlaniu osób cierpiących na SAD lampami emitującymi białe światło o natężeniu 2500 luksów. Terapię tę najczęściej stosuję się codziennie nad ranem przez 30 min.
Rzadziej w depresji sezonowej stosowana jest farmakoterapia ponieważ zazwyczaj obawy ustępują samoistnie.
