Okres menopauzy – nieprzyjemne objawy | Wszystko dla zdrowia i urody, porady kulinarne Uroda i Zdrowie - serwis nie tylko dla kobiet!

Okres menopauzy – nieprzyjemne objawy

6 stycznia 2023, dodał: Redakcja
Artykuł zewnętrzny

Share and Enjoy !

Shares

Aż 1/3 życia kobiety, w tym kilkanaście lat aktywnej pracy zawodowej przypada na okres po przekwitaniu. Objawy menopauzy takie jak: uderzenia gorąca, drażliwość, problemy ze snem, zmęczenie zmniejszają jakość życia. Współczesna medycyna proponuje różne rozwiązania dla różnych potrzeb kobiet, w zależności od nasilenia objawów menopauzy, ogólnej kondycji pacjentki i uwarunkowań związanych z bezpieczeństwem. Do najczęściej stosowanych sposobów prowadzących do zmniejszenia objawów klimakterium zalicza się: terapię hormonalną, fitoestrogeny (zawarte w soi) lub terapię wyciągiem z Cimicifuga racemosa zawierającym składniki aktywne tzw. fito – SERM – selektywne modulatory receptora estrogenowego.

Koniec kobiecości?

Znamienne są odczucia kobiet w momencie pojawienia się pierwszych objawów menopauzy. Dla wszystkich badanych kobiet świadomość wejścia w okres menopauzy była bardzo trudna. Najczęściej towarzyszyła im myśl, że to niemożliwe, że to jeszcze za wcześnie, że czują się za młode na menopauzę. Większość kobiet menopauzę postrzega w kategoriach starości, końca kobiecości. Różnie też przechodzą ten okres. Większość respondentek skupia się w tym okresie na samych negatywnych emocjach. Czują się mniej kobiece, mniej atrakcyjne, wnikliwie dopatrują się fizycznych oznak starzenia się – zmarszczki, wisząca skóra. Często zamykają się w sobie i starają się skupić uwagę, aby pogodzić się z faktem, że więcej za niż przed nimi.

„jak dotarło do mnie, że to menopauza to pomyślałam, że już wszystko za mną, że to koniec”
„okropnie męczyłam się, nie mogłam spać, byłam strasznie płaczliwa strasznie wstydziłam się tego i było mi głupio do najbliższych”
„na początku przestałam czuć się w pełni kobietą, pomyślałam, ze to już starość i teraz już z górki”

Nieprzyjemne objawy

Objawy fizyczne, takie jak uderzenia gorąca stanowiły największy dyskomfort dla samych respondentek. Mówiły o tym, że uderzenia gorąca utrudniają ich normalne funkcjonowanie – nigdy nie wiadomo, kiedy pojawią się, nieestetycznie wygląda przepocone ubranie z widocznymi wilgotnymi śladami, a dodatkowo może towarzyszyć im nieprzyjemny zapach. W kontekście społecznym objawy te są kłopotliwe, ponieważ demaskują przed innymi menopauzę. Stanowią ewidentny dowód o przekwitaniu, który jest, w opinii respondentek, na pewno zauważony przez otoczenie i komentowany. W tym względzie respondentki charakteryzuje ogromna nadwrażliwość. Jak wynika z wypowiedzi niektórych respondentek.

„gdyby nie fakt, że inni zobaczą, że przekwitam to można by poradzić sobie z samymi uderzeniami gorąca”.

„najgorzej czułam się jak były te napady gorącą, nie wiadomo jak ubrać się, raz spocona a za chwilę mi zimno. Nie cieszy nawet jak ładnie ubiorę się bo za chwilę jestem cała zlana potem, bluzka mokra, a jak jest to w pracy to człowiek wstydzi się strasznie, bo pomyślą, że nie myje się bo do tego taki nieprzyjemny zapach był tego potu”

Najczęściej wymieniane objawy menopauzy to uderzenia gorąca, rozchwianie emocjonalne, płaczliwość i kłopoty z zasypianiem. O ile objawy fizyczne stanowią przede wszystkim problem samej kobiety, stanowią o jej dyskomforcie, o tyle rozchwianie emocjonalne i płaczliwość dotyka też otoczenie. Stąd wśród wymienianych objawów, które są również uciążliwe dla respondentek, wymieniane były dolegliwości emocjonalne. Z powodu chwiejnych nastrojów, nadmiernej płaczliwości czy też nerwowości respondentki obawiały się, że będą traktowane jako niezrównoważone, wręcz chore psychiczne.

„wszystko mnie denerwowało, złościło, byłam taka drażliwa i ciągle płakałam o byle co, wystarczy, że ktoś coś powiedział, a ja w ryk”

„schudłam, okropnie czułam się i okropnie wyglądałam, nie dawałam sobie rady ze sobą, nie mogłam znaleźć sobie miejsca

Najczęściej wymieniane sytuacje, w których objawy menopauzy są najbardziej uciążliwe to przede wszystkim przebywanie w otoczeniu innych osób w miejscach publicznych. Objawy te powoduję mniejsze poczucie pewności w relacjach z innymi, dają mniejszy komfort psychiczny i mniejsze poczucie bezpieczeństwa a także niższe poczucie wartości, co w opinii niektórych, przekłada się na mniejszą efektywność i skuteczność ich działania.

„chciałam ukryć wszystkie objawy menopauzy bo chciałam czuć się młodo, a kobieta z menopauzą to przeżytek, żaden facet nie będzie mnie chciał bo już taka stara jestem”

Chwiejność nastrojów była też najczęstszym źródłem konfliktów zarówno z najbliższymi jak też innymi osobami z otoczenia. Po różnych napadach złości czy atakach płaczliwości najczęściej respondentki były uświadamiane przez najbliższych, że zbliża się lub mają menopauzę wiec, dlatego są czepliwe. Takie uświadomienie powodowało, że respondentki odczuwały jeszcze większe poczucie winy a z drugiej strony wstydu, że tracą swoją kobiecość.

„okropnie czuje się, bo jestem strasznie nerwowa, z mężem od pół roku nie mogę dogadać się, ciągle kłócimy się, o byle co, myślę sobie po takiej awanturze, cholera, dzieci odchowane, mogłoby być tak fajnie, a tu ciągle coś drażni, dolega i to jest silniejsze ode mnie”

„ja straciłam przyjaciela, byłam taka okropna kłótliwa i płaczliwa, ta zmienność nastrojów była straszna nie dziwię się, że tego nie wytrzymał, ale teraz tego żałuj, że nie poszłam wcześniej do lekarza a teraz to już za późno”


Mało informacji

Niemal wszystkie respondentki, w momencie, kiedy pojawiły się objawy menopauzy rozpoczęła poszukiwania informacji na jej temat. Najczęściej zasięgały opinii starszych koleżanek, które przechodziły te objawy oraz poszukiwały informacji w kobiecej prasie. Większość pań była zgodna, że braku na rynku bezpłatnych poradników dla kobiet w okresie menopauzy dotyczących odżywiania się w tym okresie, stylu życia, sposobów radzenia sobie z tym okresem w ich życiu. Dotyczy to także porad psychologicznych jak emocjonalnie wejść i przetrwać ten fragment życia w dobrej kondycji psychicznej i umieć znaleźć pozytywne aspekty.

Znacznie mniej liczną grupę stanowiły panie, które menopauzę traktują jako chwilową niedogodność, przerwę w pewnych funkcjach. Nie uważają, że tracą cokolwiek z kobiecości, niektóre wręcz mówiły o swobodniejszym współżyciu gdyż odchodzi stres niepożądanej ciąży. Całą swoją uwagę koncentrują na poradzeniu sobie z objawami menopauzy i radzeniu sobie z fizycznymi zmianami w tym okresie a przez cały ten czas skupiają się na pozytywnych aspektach takiego stanu. Taki pogląd podzielały kobiety o wyższym statusie materialnym i społecznym, oraz te, u których relatywnie wcześnie wystąpiły objawy menopauzy.

Czy słowa „menopauza” i „klimakterim” znaczą to samo?

W mowie potocznej używa się tych terminów zamiennie, chociaż menopauza i przekwitanie mają dwa różne znaczenia.
Terminem „menopauza” określa się ostatnią w życiu kobiety miesiączkę spowodowaną ustaniem pracy jajników (utratą ich zdolności reagowania na gonadotropiny – hormony przysadki mózgowej), po której przez okres 12 miesięcy nie pojawi się następna. Po tym okresie wszystkie krwawienia to już nie miesiączki, a tzw. Inne Nieprawidłowe Krwawienia Maciczne. Przekwitanie jest fizjologicznym procesem przebiegającym stopniowo. Jajniki w fazie przedmeopauzalnej zmniejszają ilość produkowanych hormonów i stopniowo przestają wytwarzać dojrzałe komórki jajowe, częstotliwość krwawień się zmniejsza. Spada produkcja estrogenów i progesteronu co skutkuje pojawieniem się grupy dolegliwości związanych z brakiem tych substancji w organizmie.  O menopauzie mówimy wówczas, gdy przez pełny rok nie dochodzi do kolejnych krwawień menstruacyjnych. Objawy okresu przekwitania, można rozpoznać poprzez wywiad i badania lekarskie, menopauzę stwierdza się post factum.

Klimakterium/ okres przekwitania to okres kilku lat przed i kilku lat po menopauzie, obejmujący wszystkie zmiany w fizjologii cyklu miesięcznego, samopoczuciu i organizmie kobiety. To etap przejściowy w życiu  kobiety między okresem dojrzałości płciowej, a okresem starczym. Objawy przekwitania mogą pojawić się na 3-4 lata przed ostatnią miesiączką i zwykle utrzymują się przez kilka, a nawet kilkanaście lat po niej. Klimakterium samo w sobie nie jest jednostką chorobową. Jednakże intensywność tzw. objawów wypadowych może w taki sposób wpłynąć na jakość życia kobiety, że konieczne staje się odpowiednie leczenie.

Klimakterium można podzielić na III fazy:
I Fazę – premenopauzalną;
II Fazę – perimenopauzalną;
III Fazę – postmanopauzalną;


Kiedy kobiety wchodzą w okres menopauzy

Przez wiele lat problemy związane z występowaniem menopauzy nie występowały w świadomości społecznej, jako że średnia długość życia kobiet w krajach europejskich do XX wieku rzadko przekraczała czterdzieści kilka lat. Obecnie w związku z polepszającymi się warunkami życia i opieki zdrowotnej kobiety na świecie dożywają około 80 lat. Na przestrzeni ostatnich 150 lat  przeciętna długość życia kobiet w krajach cywilizowanych wydłużyła się o ok. 30 lat. W tym czasie okres wystąpienia menopauzy przesunął się tylko o 1-1,5 roku, co oznacza, że aż 1/3 życia kobiety, w tym kilkanaście lat aktywnej pracy zawodowej przypada na okres po przekwitaniu.

Prognozowana długość życia, a wiek menopauzalny

Menopauza występuje najczęściej pomiędzy 45 a 58 rokiem życia. Średnio u kobiet w Polsce menopauza przypada na 51 rok życia. Szacuje się, że w Polsce, co rok w klimakterium wchodzi 150-200 tysięcy kobiet, a ok. 8 mln ma ją za sobą. Z badania wynika, że 89% kobiet w wieku 51-60 lat i aż 35% kobiet jeszcze przed 50 r.ż. (w wieku 41-50 lat) przechodzi lub nawet już przeszło przekwitanie. Istnieje prawidłowość, według której kobiety, które wcześnie dojrzały, szybciej przekwitają.

Kiedy menopauza przychodzi przed 40 rokiem życia (1% kobiet) nazywana jest przedwczesną menopauzą. Przedwczesna menopauza zależy od:

– uwarunkowań genetycznych

– chorób układu immunologicznego;

– zaburzeń hormonalnych

– leczenia (chirurgiczne usunięcie jajników, chemioterapia, terapia promieniowaniem);

– przyjmowania leków na obniżenie poziomu estrogenów;

– palenia.

Fazy życia kobiety:

– Narodziny i okres dzieciństwa

– Okres dojrzewania

– Pierwsza miesiączka    12 rok życia

– Dojrzałość  rozrodcza  ( ok. 35-38 lat życia kobiety )

– Okres klimakterium

– Menopauza (ostatnia miesiączka )    51 rok życia

– Okres postmenopauzalny

– Okres starczy

Objawy menopauzy

Braki estrogenów i progesteronu są odpowiedzialne za wszystkie niepożądane objawy zarówno naturalnej menopauzy jak i menopauzy przedwczesnej. W tym okresie kobieta może zaobserwować u siebie zazwyczaj kilka z niżej wymienionych objawów, przy czym przekwitanie jest procesem bardzo indywidualnym. U większości kobiet zaczynają się między 45 a 47 rokiem życia, a nasilają w okresie postmenopauzy, czyli w ciągu roku, dwóch po ostatniej miesiączce. Poszczególne kobiety odczuwają różne objawy charakterystyczne dla tego okresu, jak również nasilenie tych objawów może być różne. Zazwyczaj jednak występują następujące objawy zespołu klimakterycznego (zwane wypadowymi):

 – nieregularne miesiączki, coraz rzadsze, aż do całkowitego zaprzestania

 – uderzenia gorąca i napadowe pocenie się – jeden z najczęściej zgłaszanych objawów. Nagle (często w nocy) na kilka minut rozszerzają się naczynia krwionośne głównie na twarzy i klatce piersiowej. Towarzyszy temu uczucie gorąca, co wywołuje nadmierne pocenie się. Uciążliwość objawów prowadzi do problemów z zasypianiem i budzenia się w środku nocny. Objaw ten może występować nawet wiele lat po menopauzie.

 – uczucie zmęczenia, bezsenność, budzenie się wcześnie rano – związane z uderzeniami gorąca i nadmiernym pobudzeniem emocjonalnym lub uczuciem niepokoju. Dolegliwością wtórną w stosunku do braku snu jest uczucie przewlekłego zmęczenia, które odbija się na całej aktywności życiowej kobiet.

– pobudzenie, niepokój, drażliwość, płaczliwość – główny powód to wahania hormonalne i strach przed nową sytuacją. Powodem mogą być obawy związane z niekorzystnymi zmianami, jakie zachodzą w organizmie. W niektórych przypadkach występuje depresja okołomenopauzalna.

 – sucha skóra związana z niedoborem estrogenów

 – suchość pochwy i ból podczas stosunku, obniżona ochota na seks. W kilka lat po menopauzie w konsekwencji spadku poziomu estrogenów, błona śluzowa pochwy staje się cienka i mało elastyczna. Zmniejsza się także ilość wydzielanego śluzu szyjkowego, co jest to jedną z przyczyn występowania uczucia suchości w pochwie. Zmiany te sprzyjają rozwojowi tzw. zanikowego zapalenia pochwy, które powoduje takie dolegliwości jak: świąd, upławy, bolesność przy współżyciu, czasami także krwawienia.

 – problemy z koncentracją i pamięcią

– bóle głowy

– bóle mięśni

– kołatanie serca

 – częste oddawanie moczu i nietrzymanie moczu. W okresie klimakterium nasilają się problemy z kontrolą oddawania moczu. Nietrzymanie moczu nasila się po zaprzestaniu miesiączkowania. Zmiany zanikowe w obrębie pęcherza i cewki moczowej stają się przyczyną częstych stanów zapalnych.

Inne dolegliwości, które mogą wystąpić w okresie menopauzy

Osteoporoza. Niedobór estrogenów po menopauzie sprzyja powstawaniu nieprawidłowych zmian w budowie kości, zmniejsza się ich gęstość, stają się bardziej podatne na złamania. Osteoporoza może zacząć rozwijać się już w pierwszych latach po menopauzie i z roku na rok coraz gwałtowniej postępuje, jeśli nie stosuje się żadnego leczenia. Postępująca osteoporoza prowadzi do zmian zwyrodnieniowych kości i stawów, bólów stawowych, częstych złamań, także samoistnych.

Choroby układu krążenia. Największym zagrożeniem dla zdrowia i życia kobiet po menopauzie są choroby układu krążenia. 45% zgonów kobiet po menopauzie jest wynikiem chorób układu naczyniowego. Estrogeny produkowane przez jajniki spełniają funkcje ochronne w stosunku do naczyń krwionośnych. Po menopauzie, gdy brakuje estrogenów, kobiety równie często jak mężczyźni zapadają na chorobę niedokrwienną serca. Ze spadkiem poziomu estrogenów u kobiet po menopauzie wiąże się niekorzystny wpływ na receptory estrogenowe w wątrobie. W wyniku wpływu na te ostatnie niedobór estrogenów powoduje podwyższenie poziomu cholesterolu LDL (tzw. „zły cholesterol”) w surowicy, zwiększając ryzyko wystąpienia choroby niedokrwiennej serca.

Zmiany hormonalne w okresie menopauzy

Faza klimakterium w życiu kobiety cechuje się charakterystycznymi zmianami hormonalnymi, w których na pierwszym planie występuje redukcja estradiolu i podwyższenie poziomu gonadotropin – hormonu lutnizującego (LH) i hormonu folikulotropowego (FSH). Najważniejszym wydarzeniem jest wystąpienie ostatniego krwawienia – menopauzy. Klimakterium nie jest nieodwołalnie okresem dolegliwości. To czy objawy występują i w jakiej formie się objawią wynika wyłącznie z sytuacji hormonalnej. Decydujący wpływ mają tutaj także czynniki rodzinne, społeczne i indywidualne.

Estrogeny

Estrogeny są wytarzane w różnych postaciach o mniejszym lub większym nasileniu działania. Najsilniej działający jest estradiol produkowany w jajnikach, który pobudza do wzrostu błonę śluzową macicy. Około osiem razy słabsze niż działanie estradiolu wykazuje, estron, który pochodzi z przekształceń androstenodionu pochodzącego z nadnerczy, podczas procesu jego przemiany w m.in. tkance tłuszczowej – stąd kobiety bardzo szczupłe mają zazwyczaj niższy poziom estrogenów, a kobiety przy tuszy mają czasem tak dużo estronu, że dużo łagodniej przechodzą proces przekwitania.

Niski poziom estrogenów, a głównie brak wydzielanego przez jajniki estradiolu jest sprawcą wielu dolegliwości. Dochodzi do niepożądanych zmian w obrębie następujących tkanek:

 – błony śluzowej macicy – skutek: brak estradiolu jest przyczyną zaniku miesiączki – nie dochodzi do cyklicznej odnowy błony śluzowej macicy

– błony śluzowej pochwy i skóry sromu – skutek: suchość

– tkanek miednicy mniejszej – które stanowią rusztowanie dla macicy i narządów wewnętrznych – skutek: problemy z wypadaniem macicy

– tkanek układu moczowego – skutek: częstomocz, nietrzymanie moczu

– kości – skutek: osteoporoza

– mechanizmów przemian lipidowych – dotyczy to głównie cholesteroli i ich wpływu na nasilenie procesów miażdżycowych

Progesteron

W okresie przedmenopauzalnym zmniejsza się produkcja progesteronu. Jego brak nie jest jednak dla kobiet bardzo odczuwalny. Spadek progesteronu przyczynia się do większego wpływu androgenów – męskich hormonów płciowych na organizm kobiety, gdyż ich działanie polega również na hamowaniu działania receptorów dla androgenów. Objawia się to pojawieniem niewielkich objawów maskulinizacji (występowanie u kobiet cech somatycznych męskich) u kobiet po menopauzie np. w postaci owłosienia typu męskiego.

Androgeny

Pojawienie się objawów maskulinizacji u kobiet po menopauzie nie wynika ze zwiększenia produkcji hormonów płciowych męskich, ale raczej z mniejszą ilością równoważących ich działanie hormonów płciowych żeńskich.

Gonadotropiny

Zaburzenia syntezy hormonów jajnikowych i inhibiny prowadzą do systematycznego spadku syntezy 17-B-estradiolu.
Krótko przed menopauzą jak również we wczesnym okresie po menopauzie występują najwyższe poziomy FSH. Poziom estradiolu spada po menopauzie do wartości poniżej 20pg/ml. Jednakże w okresie po menopauzie można stwierdzić obecność estrogenów, które tworzą się w szczególności w tkance tłuszczowej i tkance mięśniowej, ale także w wątrobie, ośrodkowym układzie nerwowym i w nadnerczu (przede wszystkim estron). To wyjaśnia, dlaczego szczególnie u kobiet otyłych obserwuje się podwyższone wartości hormonów. Kobiety te, narażone są na mniejsze ryzyko wystąpienia osteoporozy w porównaniu do kobiet z normalną wagą.

Jak sobie pomóc?

Można, a wręcz należy łagodzić nieprzyjemne objawy menopauzy. Sam proces przekwitania jest jak najbardziej naturalny, ale przy obecnym stanie wiedzy medycznej można, a nawet należy dbać o podniesienie jakości życia. Stosowane terapie mają na celu również profilaktykę chorób jesieni życia.Najczęściej stosowana terapia zmniejszająca objawy menopauzy to terapia hormonalna.

Terapia hormonalna polega na uzupełnianiu niedoboru naturalnych hormonów kobiecych, których jajniki nie produkują już w wystarczającej ilości. Terapia hormonalna zmniejsza objawy wypadowe oraz korzystnie wpływa na ośrodkowy układ nerwowy, układ moczowy, skórę i śluzówkę.

Mimo niewątpliwych zalet wynikających z stosowania terapii hormonalnej w okresie menopauzy istnieje grupa kobiet, która ze względu na przeciwwskazania medyczne nie powinna jej stosować.

Przeciwwskazania bezwzględne do terapii hormonalnej:

– nie zdiagnozowane krwawienia z dróg rodnych,
– rak piersi, rak błony śluzowej macicy
– czerniak, oponiak,
– świeży zawał serca,
– chorobę zakrzepowo-zatorową
– ciężkie choroby wątroby (marskość, rak, czynne wirusowe zapalenie wątroby),
– udar mózgu.

Przeciwwskazania względne:
– łagodne choroby piersi (zmiany dysplastyczne włóknisto-torbielowate),
– kamica pęcherzyka żółciowego,
– przewlekłe choroby wątroby,
– żylaki,
– nadciśnienie tętnicze,
– nałogowe palenie (ponad 10-15 papierosów dziennie). Szacuje się, iż w tej klasie wieku około 40% kobiet jest uzależnionych od nikotyny.
– jaskra (w zależności od kąta przesączania).

W związku z objawami ubocznymi terapii hormonalnej i obawami związanymi ze zwiększonym ryzykiem choroby nowotworowej zarówno lekarze, jak i pacjentki nieczęsto decydują się na kontynuowanie terapii hormonalnej przez dłuższy okres. Wieloletnia terapia jest wręcz przeciwwskazana. Jedno z ostatnich badań wskazuje, że ok. 60% kobiet przerywało terapię w ciągu pierwszych 6 miesięcy jej stosowania i tylko ok. 8% kontynuowało ją przez okres dłuższy niż 2 lata. W USA tylko ok. 20% kobiet po menopauzie stosuje HT, w Europie ok. 10-15%, a w Polsce poniżej 5%

Propozycja dla kobiet, które nie mogą lub nie chcą stosować terapii hormonalnej w okresie menopauzy.

Fitoestrogeny

Fitoestrogeny to estrogeny pochodzenia roślinnego, które łączą się receptorami estrogenowymi i mogą tym samym pełnić funkcje podobne do naturalnie wydzielanych przez organizm kobiety estrogenów. Wykazują jednak wielokrotnie słabsze działanie. Ponieważ ilość estrogenów powstających w organizmie kobiety zaczyna się zmniejszać ok. 35 roku życia, lekarze sugerują, by nie czekać z rozpoczęciem fitoestrogenowej kuracji. Przeprowadza się ją tylko po konsultacji z ginekologiem, bo roślinne tabletki też można przedawkować (pojawiają się nudności, bóle głowy, plamienia z dróg rodnych). Efekty kuracji fitoestrogenowej widoczne są zwykle po 2-3 miesiącach. Choć fitoestrogeny działają słabiej niż hormony stosowane w ramach terapii hormonalnej, nie wszystkie kobiety mogą je zażywać. Związki roślinne o działaniu podobnym do estrogenów zawarte np. w soi nie są zalecane po przebytym raku piersi czy trzonu macicy (ani nosicielkom genów BRCA). Niektóre badania wskazują też na bardzo słabe działanie fitoestrogenów z soi.

Selektywne modulatory receptora estrogenowego – SERM

Z najnowszych badań wynika, że kobiety zagrożone rakiem piersi lub trzonu macicy powinny raczej sięgać po środki z Cimicifuga racemosa, a nie z soi. Są dla nich bezpieczniejsze, gdyż Cimicifuga racemosa nie wpływa na aktywność receptorów estrogenowych występujących w gruczołach piersiowych i śluzówce macicy. Dlaczego tak się dzieje? Otóż substancja zawarta w tej roślinie nie jest fitoestrogenem, lecz roślinnym selektywnym modulatorem receptora estrogenowego  fito- SERM.

SERM (Selective Estrogen Receptor Modulators) to substancje, które należy odróżnić od estrogenów, jakkolwiek oddziałują one poprzez receptory estrogenowe w tkankach – będąc ich agonistami lub antagonistami. W wyniku tej selektywności mogą działać korzystnie na je den rodzaj tkanki (np. na kości), bez wywierania wpływu na macicę i piersi. Dzięki selektywnemu działaniu substancje SERM zawarte w wyciągach roślinnych z Cimicifuga racemo sama ją wysoki poziom bezpieczeństwa, co zostało potwierdzone w wielu badaniach klinicznych
na całym świecie.

nadesłane: Bianka Heyman

Zobacz również:

  1. Menopauza i przekwitanie
  2. Wypadanie macicy i pochwy
  3. Kiedy występuje wypadanie narządu rodnego
  4. Dobry seks w każdym wieku

Share and Enjoy !

Shares


Możesz śledzić wszystkie odpowiedzi do tego wpisu poprzez kanał .

5 komentarzy do Okres menopauzy – nieprzyjemne objawy

  1. avatar monalisa pisze:

    Menopauza to ogólnie nic przyjemnego a jeśli ma się nasilone objawy to już większa katastrofa, bo jest taka nerwówka, że nasi mężowie wysiadają. Ja strasznie narzekam na bezsenność.

  2. avatar alison pisze:

    Mnie się bardzo zmienił w tym czasie zapach intymny. Bardzo mi to przeszkadzało i krępowało mnie, bo był nieprzyjemny. Ale poradziłam sobie w ten sposób, że zaczęłam używać żelu do higieny intymnej lacibios femina, który

  3. avatar Ewelina K. pisze:

    Ja przy menopauzie zaczęłam stosować tabletki. Moja siostra przeszła menopauzę w wieku 32 lat, i to była nasza rodzinna tragedia, bo siostra bez dzieci. Siostra też chciała jakieś naturalne suplementy diety więc zaczęła stosować suplement diety w postaci tabletek powlekanych, zawierający kompozycję składników roślinnych -izoflawonów sojowych oraz ekstraktu z szyszek chmielu łagodzącego efekty towarzyszące menopauzie. Teraz siostra stara się z mężem o adopcję, więc mogę potwierdzić, że bardzo wczesna menopauza się zdarza.

  4. avatar MagG pisze:

    Ja w okresie menopauzy postawiłam na naturalne środki.Zażywam Menopauzin oraz zwiększyłam aktywność fizyczną.Jak dla mnie to najprostszy i najprzyjemniejszy sposób na walkę z dolegliwościami wiążącymi się z tym okresem.

  5. avatar Anabella pisze:

    Oprócz skoków nastroju, złej samooceny i samopoczucia jest jeszcze problem z wagą na skutek burzy hormonalnej, gorszego spalania i zatrzymywania wody w organizmie. Czy któraś z Pań próbowała już http://www.i-apteka.pl/product-pol-44368-LINEA-MENO-x-60-tabletek.html to preparat dostosowany do potrzeb kobiet w tym okresie. Proszę o opinię.
    pozdrawiam

Dodaj komentarz do MagG