Dieta afrodyzjakalna – jadłospis i przepisy

 

Całą tę wiedzę należy wydobyć na wierzch. Wiara w moc afrodyzjakalną niektórych produktów spożywczych sięga bowiem prehistorii człowieka. W ubiegłym stuleciu zbadano wartość odżywczą oraz skład chemiczny wielu z nich. Wykazano, że z reguły są one bogate w witaminy i składniki mineralne, zawierają też inne substancje wywierające wpływ na organizm człowieka, w tym często na układ płciowy. Choć wiara w szczególne właściwości afrodyzjaków bywa niekiedy przesadzona, to nie ma powodów wątpić, że są one często zdrowym i wartościowym pożywieniem.

Afrodyzjaki jako element chińskiej diety miłości, która jest dietą zdrowia i długowieczności kojarzymy jako pokarm poprawiający naszą potencję, libido, itd. Zasady diety afrodyzjakalnej wypracowane w ciągu ostatnich kilkunastu stuleci przez chińskich mędrców i lekarzy. Od wieków uznaje się zależność między rodzajem diety, a sferą uczuć. Pierwotnie przypisywano magiczną moc niektórym roślinom i organom zwierzęcym wzmagającym witalność i popęd płciowy. Jako stymulujące popęd płciowy uznaje się seler, por, pietruszkę, bakłażany, brokuły, szparagi, wszystkie jarzyny liściaste (czyli sałaty i kapusty), a także paprykę, marchew oraz różnego rodzaju kiełki, stanowiące główne pożywienie rzymskich gladiatorów. Są one bogatym źródłem witamin wspaniale działających na seksapil i płodność kobiet oraz potencję mężczyzn.

Do afrodyzjaków zaliczane bywają też grzyby, zwłaszcza prawdziwki, smardze i nade wszystko trufle. Z owoców cenione są w tym względzie szczególnie awokado, jeżyny, kiwi, ananasy, brzoskwinie i morele, daktyle, figi, gruszki (kształtem przypominające krągłości kobiecego ciała), jabłka (biblijny symbol pokusy), migdały, śliwki, truskawki i maliny, winogrona i orzechy – głównie włoskie. Z mięs za afrodyzjaki uchodzą przede wszystkim podroby: wątroba, żołądki, nerki, a także móżdżek oraz krew.

Do tej grupy zaliczyć też trzeba poszukiwane przez mężczyzn rarytasy. W Hiszpanii są to jądra byków, na Bałkanach oczy jagniąt, a na Węgrzech – grzebienie kogutów. Przyprawy zajmują istotne miejsce wśród produktów roślinnych zaliczanych tradycyjnie (słusznie czy nie) do afrodyzjaków. Erotycznie podniecające działanie niektórych przypraw związane jest prawdopodobnie z zawartością substancji drażniących, wywołujących wybiórcze przekrwienie m.in. okolic erogennych. Do przypraw, którym przypisuje się właściwości afrodyzjakalne zaliczają się: bazylia, chili, cynamon, imbir, kurkuma, kolendra, lubczyk, gałka muszkatołowa, papryka i pieprz.

Skuteczność działania afrodyzjaków zależy niewątpliwie także od tego, co i jak się z nich przyrządzi. Można uzyskać niezwykle smaczne i efektowne danie podniecające erotycznie, łącząc smaki i barwy oraz stosując różne sposoby przyrządzania – od gotowania na parze lub w wodzie, poprzez duszenie, smażenie, pieczenie na ruszcie, aż do marynowania.