Niektóre małżeństwa poprzestają na jednym dziecku i czują się z tym dobrze. Inne natomiast marzą o większej liczbie pociech.
Kiedy rodzice decydują się na drugie dziecko, próbują znaleźć na to najwłaściwszy czas. Pragną, by pojawiło się w jak najlepiej przygotowanym na jego przyjście domu. Zastanawiają się czy nadeszła już odpowiednia pora na druga ciążę, czy może lepiej jeszcze poczekać.
Mamie przybywa lat
Dla decyzji o wyborze odpowiedniego terminu ważny jest wiek mamy. Jeśli kobieta urodziła pierwsze dziecko po trzydziestce, nie zostało już zbyt dużo czasu na drugie. Im bliżej czterdziestu lat, tym mniejsza szansa na upragnioną ciążę i większe ryzyko poronienia. Nie ma więc na co czekać, tym bardziej, że dla zdrowej kobiety nie istnieje żaden medyczny powód do zachowania określonego odstępu między dwiema ciążami. Bardzo młode mamy, które tęsknią za życiem towarzyskim, nie powinny się spieszyć do kolejnej ciąży. Chyba, że są zwolenniczkami szybkiego uporania się z wychowaniem dzieci i uważają, że lepiej wychować dwa maluchy na raz niż na raty.
Zbyt wiele obowiązków
Z decyzją o szybkim powiększeniu rodziny powinny nieco się wstrzymać pary, którym dziecko kojarzy się głównie z wyrzeczeniami i brakiem czasu. Po urodzeniu się następnego malca, partnerom przybędzie obowiązków. Wprawdzie 
nie są już nowicjuszami i zdążyli wypracować i wypróbować różne rozwiązania organizacyjne, ułatwiające im życie, ale i tak opieka nad drugim dzieckiem skróci czas, jaki mogliby poświęcić sobie nawzajem. Większa różnica wieku między dziećmi wskazana jest dla par stęsknionych za sobą, po długich rozstaniach. Partnerzy powinny również poczekać z następną ciążą, jeśli podczas poprzedniej, seks nie sprawiał kobiecie przyjemności. Na długie urlopy wychowawcze nie może pozwolić sobie mama, która marzy o zawodowej karierze. Jeśli praca jest dla niej ważna, powinna pomyśleć o dłuższym odstępie miedzy pierwszym a drugim dzieckiem. Lepsza będzie duża, nawet dziesięcioletnia różnica między dziećmi, niż żal i rozgoryczenie z powodu straconych szans.
Czy nas na to stać
Należy też pamiętać, że drugie dziecko oznacza kolejne wydatki i starannie rozważyć sytuację finansową rodziny. Przy niedużej różnicy wieku, młodsze dziecko kosztuje mniej – bo „dziedziczy” ubrania, zabawki i wyposażenie dziecięcego pokoju. Jeżeli różnica jest większa niż dwa lata, wyprawka i niemowlęce sprzęty pierworodnego zdążyły już trafić w cudze ręce i trzeba wszystko kompletować od nowa.
Różnica wieku a relacje między rodzeństwem
1-2 lata – przy tej różnicy dzieci są niemal rówieśnikami. Pierwsze 3 lata są zwykle bardzo ciężkie, bo niesamodzielne maluchy wymagają podwójnej opieki i uwagi. Ale im dzieci starsze, tym korzystniejsza sytuacja w rodzinie. Malcy są dla siebie świetnymi kompanami, nigdy się nie nudzą, ubrania z jednego pasują za chwilę na drugiego. Łatwo zorganizować czas, bo wspólne są pory spania, przyjaciele, zabawki.
3-6 lat – Taki odstęp czasu pomiędzy dziećmi zdarza się najczęściej. Starze dziecko jest już w przedszkolu albo zaczyna chodzić do szkoły. Rodzice mają dużo czasu dla młodszego i zwykle mogą liczyć na entuzjazm i niewielką pomoc pierworodnego. Pojawienie się malutkiego braciszka lub siostrzyczki jest również korzystne wychowawczo. Nasz „starszak” otrzymuje nowe obowiązki, ma okazję poczuć się dorosły i odpowiedzialny.
7 lat i więcej – starsze dziecko może przejąć część obowiązków dorosłych – pozmywać, zrobić zakupy, zająć się maleństwem. Na jego współpracę można liczyć, jeśli tak samo jak rodzice oczekiwał młodszego brata czy siostry. Zdarza się , że jednak nie chce rodzeństwa. Maluch wywołuje w nim złość – boi się, że będzie musiał zrezygnować z dotychczasowych przywilejów: wyłączności uwagi rodziców, własnego pokoju. Na początku nie należy oczekiwać od niego radości i chętnej pomocy przy pielęgnacji małego rywala. Brak przymusu spowoduje, że pierworodne dziecko powoli zaakceptuje i pokocha nowego członka rodziny.
emilia
