Co musisz wiedzieć zanim podejmiesz decyzję o posiadaniu psa
Jakiś czas temu umieściłam post o tym, co trzeba przygotować „Zanim kot trafi do naszego domu” Dziś w kilku słowach napiszę Wam, na co trzeba się przygotować, gdy chcemy do domu adoptować czy kupić małego pieska.
indywidualnego przypadku. Przy wyborze psa ważna jest także płeć naszego zwierzaka i „kłopoty” z nią związane. A jak wybrać rasę? Nie należy kierować się aktualną modą, bo pies to nie buty, które zmieniamy po sezonie. Przedstawię Wam kilka najpopularniejszych ras występujących w Polsce, ale zachęcam, aby przed wyborem rasy zwrócić się o poradę do kynologa, on dobierze dla Was odpowiednią. Każda ma inne cechy , na które musimy zwrócić uwagę, np.psy miniaturowe są wrażliwe na dotyk, psy myśliwskie na dźwięki i bodźce wzrokowe. Psy o delikatnej okrywie włosowej lub bezwłose nie nadają się do mieszkania na dworze, psy zaganiające nie nadają się dla ludzi zapracowanych, których większość dnia nie ma w domu a pies zostaje sam w mieszkaniu. Oto kilka najpopularniejszych ras i ich krótka charakterystyka.
- Owczarki i psy zaganiające
popularnym z owczarków. Owczarek niemiecki zasługuje na szczególną uwagę, ponieważ jest to pies wszechstronny – doskonale nadaje się do towarzystwa, jak również jako pies pracujący. Znamy wszyscy filmy opowiadające o losach owczarków niemieckich: Szarika z serialu
„Czterej pancerni i pies” czy „Psa Cywila”. Nikogo w Polsce nie trzeba przekonywać do tej rasy ale należy pamiętać, że jest to pies wrażliwy, inteligentny i potrzebujący współpracy
właściciela. A więc ci, którzy nie mają czasu na zabawę z nim i na długie spacery, nie powinni się na tę rasę decydować.
Wszystkie psy należące do tej grupy zdecydowanie nie nadają się dla ludzi, którzy nie mogą poświęcać im dużo czasu i stawiać przed nimi coraz to nowych zadań. Podobną rasą jest Border Colle. Wspaniały inteligentny pies ale wymagający uwagi. Idealny do sportu Agility. (w dosłownym tłumaczeniu z ang. znaczy: zwinność, zręczność. To zawody sportowe dla psów, polegające albo na zaganianiu stada po wcześniej ustalonej trasie, albo na pokonywaniu toru przeszkód i innych ćwiczeniach zręcznościowych.)
- Pinczery i Sznaucery
na rozmiary nie mogą stać się dobrymi stróżami, ponieważ nie będą w stanie unieruchomić intruza. Natomiast są na tyle czujne, że będą skutecznie informować właściciela o zagrażającym
niebezpieczeństwie. Psy tej grupy są potomkami szpica torfowego, a skrzyżowanie ich z innymi psami pozwoliło uzyskać różnorodność. Do tej grupy zaliczamy także Dobermana, który ma złą sławę ale jest idealnym przyjacielem dla stanowczego właściciela, psem stróżującym i obronnym. Należy pamiętać, że Doberman nie może mieszkać na dworze bo nie ma do tego przystosowanego futra.
- Teriery
Obecnie jako psy użytkowe używane są foksteriery, niemieckie teriery myśliwskie i airedale. Pozostałe teriery stały się psami do towarzystwa. Prawie wszystkie charakteryzują się niewielkim wzrostem, dobrym umięśnieniem, sylwetką sportowca.
- Jamniki
- Szpice i psy ras pierwotnych
Są świetnymi towarzyszami ludzi, którzy mogą poświęcać im czas i przemierzać z nimi duże przestrzenie (doskonale nadają się do zaprzęgów), natomiast trzeba pamiętać, że niewybiegane lubią uciekać. Inny przedstawiciel grupy to Chow-chow jest to pies, który przywiązuje się bardzo do jednego właściciela, nie nadaje się na psa stróżującego.
- Psy gończe i posokowce
W tej grupie najpopularniejszy jest Beagle. Pochodzenie tej rasy nie jest do końca wyjaśnione, ale od bardzo dawna psy podobne do obecnych beagli używane były do polowań w sforach na terenie Wielkiej Brytanii. Łatwość adaptowania się do życia w psiarni, łagodny
charakter i niewielkie rozmiary przyczyniły się niestety do tego, że beagle stały się psami doświadczalnymi, chętnie używanymi do badań medycznych. Znalazły one także wielu
wielbicieli wśród hodowców i stają się coraz bardziej modne. Ten niewielki piesek o zgrabnej sylwetce i wesołym usposobieniu skrywa w sobie wiele niespodzianek dla nie w pełni świadomego
właściciela. Beagle najlepiej czuje się w psiej sforze i zapewnienie mu chociaż jednego
towarzysza jest niezwykle korzystne dla psiaka.
- Wyżły
do wyszukiwania ptactwa, o którego znalezieniu informowały rozpłaszczając się na ziemi.
przednią łapą po jej zwietrzeniu. Obecnie wyżły dzielimy na kontynentalne i pochodzące z Wysp Brytyjskich, czyli pointery i setery. Wszystkie lagawce to psy eleganckie, wrażliwe i do tej pory używane chętnie przez myśliwych jako psy do polowania, co nie zmienia faktu, że z równie pozytywnym efektem służą jako psy do towarzystwa. Każdy, kto decyduje się na psa z tej grupy, musi jednak pamiętać, że potrzebuje on dużo ruchu i zabawy, i nigdy nie będzie dobrym stróżem. Każdy wyżeł, czy to w typie spaniela, czy gryfona, każdy pointer i seter kochają wszystkich ludzi.
- Aportery, płochacze i psy dodwodne
pielęgnacji sierść spowodowały, że ten wiejski wszechstronny pies myśliwski (świetny aporter, zwłaszcza z wody) stał się psem do towarzystwa. Ogromna chęć współpracy z człowiekiem
zaowocowała również tym, że labradory są dziś psami terapeutami doskonale sprawdzającymi się w dogoterapii, świetnymi przewodnikami niewidomych, a także psami pomagającymi w wykrywaniu
narkotyków. Swój obecny wygląd labrador uzyskał dopiero na początku XX wieku w Anglii, choć jego przodkowie pochodzą z Kanady. Każdy, kto skuszony obecną modą na labradory
zdecyduje się na psa tej rasy, powinien pamiętać, że bardzo źle znosi on samotność i potrzebuje kontaktu z człowiekiem. Labradory są pojętnymi uczniami i chętnie uczestniczą w
szkoleniach i konkursach, np. posłuszeństwa.
tym psom ich obecną nazwę. Golden retrievery to psy szczególnie cenione przez Anglików, którzy korzystają z umiejętności tej rasy w czasie polowań na ptactwo. Golden retriever to wspaniały towarzysz zabaw, pełen miłości łasuch (niestety ze skłonnościami do tycia). Doskonale sprawdza się jako terapeuta w dogoterapii i przewodnik niewidomych, może być szkolony do wykrywania narkotyków. Trzeba pamiętać jednak, że ten obecnie chyba najmodniejszy pies, nigdy nie sprawdzi się jako stróż (z radością przywita każdego przybysza – także złodzieja,
któremu, gdyby mógł, chętnie podałby herbatę).
pielęgnacji sierści, ale także ruchu (jest to przecież pies myśliwski!).
- Psy ozdobne i do towarzystwa.
To obecnie bardzo popularna grupa psów ponieważ nadają się do trzymania w miastach, blokach i dużych skupiskach ludzkich. Psy do towarzystwa przez setki, a nawet tysiące lat selekcjonowane były w kierunku rozwiewania ludzkich trosk. Miały bawić, dawać poczucie bezpieczeństwa i
spokoju. Ze smutkiem stwierdzam, że na ulicach polskich miast już prawie nie widzi się pudli. Ta stara francuska rasa, pierwotnie użytkowana jako psy myśliwskie, z czasem zaczęła cieszyć
francuskie dwory. O pudlach krąży nieprawdziwa opinia, że są głupie -w rzeczywistości to jedne z najinteligentniejszych psów.
Ich bujna sierść wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych, mają jednak ogromną zaletę: nie mając podszerstka, nie gubią sierści. Ci, którzy na słowo „pekińczyk” reagują grymasem, nigdy nie mieli pekińczyka. Nie zdają sobie sprawy, że w tym maleńkim ciałku tkwi lwie serce – to chyba jeden z najodważniejszych psów, bez zastanowienia odda życie za swojego pana.
chińskiego grzywacza, choć są radosnymi towarzyszami człowieka, nie najlepiej nadają się do naszego klimatu. Natomiast shih tzu, hawańczyk, bolończyk czy maltańczyk będą cieszyć całą rodzinę. Grupa jest bardzo szeroka i zróżnicowana, znajdziemy w niej malutkiego chihuahua do sporego dalmatyńczyka czy dużego pudla.
- Charty
a więc i mały rozumek. Budowa chartów ma ograniczać opór powietrza i umożliwiać im rozwijanie jak największej prędkości.
Pochodzą w prostej linii od psów, które zamieszkiwały kiedyś stepy Azji i pustynie Afryki, a więc zdobywając pokarm, musiały liczyć na swój świetny wzrok i szybkość.
Charty zawsze były własnością arystokratów, najpierw arabskich, później europejskich; obecnie
również doceniane są tylko przez niektórych. Są niezależne i nieufne. Mają budowę sportowca i potrzebują dużo ruchu. Chcąc zachować ich zalety, wymyślono dla nich zastępczą pracę polegającą na gonieniu za wabikiem.
mięso czy ryby o bardzo dużej zawartości fosforu, zaburzamy ten bilans i możemy spowodować wystąpienie u psa bardzo ciężkich chorób, jak chociażby wtórna żywieniowa nadczynność
przytarczyc, ponieważ rosnący pies jest szczególnie czuły na nadmiar fosforu w stosunku do wapnia. Posiłki zwierzęcia możemy uzupełniać białym serem, jogurtem, kefirem i warzywami, zarówno gotowanymi, jak i surowymi. Dodanie do suchej karmy białego sera lub jogurtu w objętości około 1/4 porcji, nie zaburzy równowagi fosforowo-wapniowej, a znacznie poprawia smak posiłku, zapewniając, zwłaszcza szybko rosnącym psom, podaż wapnia.
„Rozcieńczanie” gotowych karm węglowodanami (kasza, ryż, makaron) może prowadzić do niedoborów
mikroelementowo-witaminowych, a także do otyłości ze względu na wysoką kaloryczność.
- karmić psa samym mięsem;
- karmić psa „mieloną karmą mięsną” z supermarketów, pochodzącą z odpadów z rzeźni;
- karmić psa przypadkowo nabytą gotową karmą;
- karmić psa przy stole;
- podawać psu czekolady, kości drobiowych, wywarów mięsno-kostnych, ościstych ryb słodkowodnych, surowych ryb, słonych i ostrych potraw, cebuli, nietłuczonych ziemniaków, grochu, fasoli;
- karmić psa naprzemiennie karmą gotową, mięsem i węglowodanami;
- przekarmiać psa;
- zapominać o wolnym dostępie do świeżej wody.