Jak wygląda zmiana płci w Polsce? | Wszystko dla zdrowia i urody, porady kulinarne Uroda i Zdrowie - serwis nie tylko dla kobiet!

Jak wygląda zmiana płci w Polsce?

25 stycznia 2011, dodał: Redakcja
Artykuł zewnętrzny

Share and Enjoy !

Shares
Zmiana płci to procedura, dzięki której osoba jednej płci, przy pomocy hormonów i zabiegów chirurgicznych, nabiera cech charakterystycznych dla płci przeciwnej. Zmianie podlega wygląd genitaliów oraz innych, drugorzędowych cech płciowych. Według ostrożnych szacunków na 20.000 – 30.000 mężczyzn przypada jeden, który chce, aby jego ciało stało się ciałem kobiety. Nie wiadomo dokładnie jak przedstawiają się te proporcje wśród kobiet, ale najprawdopodobniej kobiet pragnących stać się mężczyznami jest czterokrotnie mniej.
Osoby transseksualne zazwyczaj już we wczesnym dzieciństwie czują, że znalazły się w ciele nieodpowiedniej płci. Chociaż pociągają je osoby tej samej płci to nie są homoseksualistami. Homoseksualistą nazywa się bowiem kogoś, kto poszukuje kontaktów seksualnych z osobami tej samej płci, jednocześnie nie kwestionując własnej. Transseksualista postrzega siebie jednak jako kobietę, a transseksualistka jako mężczyznę. Jako dzieci, osoby transseksualne często bawią z się zabawkami przeznaczonymi dla płci przeciwnej i chętnie przebierają się w teoretycznie nie przeznaczone dla siebie ubrania. Zawierają też chętniej przyjaźnie z osobami przeciwnej płci ponieważ podzielają ich sposób patrzenia na świat. Dokładnie nie wiadomo jakie jest podłoże tego zjawiska. Pod względem hormonalnym osoby transseksualne nie różnią się od przedstawicieli płci, której ciało posiadają od urodzenia. Analiza ich wspomnień z dzieciństwa wskazuje, że niektórzy pochodzą z rozbitych rodzin z unikającym emocjonalnego kontaktu ojcem i dominującą matką. Nie jest to jednak regułą, ponieważ równie dobrze można być transseksualistą wychowując się w kochającej, „zdrowej” rodzinie. Również badania genetyczne nie przyczyniły się do wyjaśnienia tego fenomenu. Część źródeł powołuje się na brak równowagi neurohormonalnej w życiu płodowym, co miałoby oznaczać, że transseksualizm jest wrodzony. Ta teoria nie została jednak dostatecznie udokumentowana.
Jeszcze kilkadziesiąt lat temu medycyna nie była w stanie pomóc osobom transseksualnym. Rozwój chirurgii plastycznej pozwolił jednak na dość wierną rekonstrukcję upragnionego ciała. Pierwszy etap długotrwałej procedury zmiany płci polega na bardzo wnikliwym badaniu psychologicznym, które ma na celu weryfikację problemu danej osoby. Może się bowiem okazać, że u podstaw braku akceptacji własnej płci leżą zaburzenia emocjonalne lub choroby psychiczne. W trakcie konsultacji pacjenci dowiadują się o ewentualnych komplikacjach i potencjalnych zagrożeniach jakie niosą ze sobą zabiegi i operacje. Jeśli konsylium złożone z psychologa, psychiatry, endokrynologa i chirurga uzna, że pacjent jest gotowy do procedury następuje etap kuracji hormonalnej.
Terapia hormonami służy zamianie naturalnie wydzielanych hormonów na przynależne płci przeciwnej. Kobiety otrzymują androgeny, czyli męskie hormony płciowe, a mężczyźni przyjmują preparaty zawierające estrogeny i progesteron – żeńskie hormony odpowiedzialne za pojawianie się drugorzędowych cech płciowych. U mężczyzn należy do nich zarost na twarzy, rozwinięta muskulatura, niski tembr głosu i mocniejszy szkielet. U kobiet są to piersi, gładsze, bardziej zaokrąglone ciało, będące wynikiem innego rozmieszczenia tkanki tłuszczowej oraz wyższy głos w związku z mniejszą krtanią i krótszymi strunami głosowymi. Poza tym posiadają szczególne cechy budowy szkieletu umożliwiające poród. Transseksualni mężczyźni przyjmując żeńskie hormony niwelują efekty działania testosteronu. Z drugiej strony testosteron w dużych dawkach przyjmują na tym etapie transseksualne kobiety. Na widoczne efekty kuracji nie trzeba długo czekać. Mężczyźni tracą zarost na twarzy, a często również i na klatce piersiowej (u kobiet efekt jest odwrotny). Głos w obu przypadkach zmienia się tylko nieznacznie.
Celem operacji zmiany płci jest stworzenie zewnętrznych organów płciowych jak najwierniej oddających naturalne. W przypadku zmiany płci z męskiej na żeńską usuwa się penisa i jądra. Konstruuje się również pochwę na tyle głęboką, aby umożliwić odbywanie satysfakcjonujących stosunków seksualnych. Istnieje kilka technik stosowanych do konstrukcji pochwy. Metodą z wyboru jest zazwyczaj użycie wywróconej na lewą stronę skóry penisa, w celu stworzenia wyściółki nowej pochwy. Na całej długości penisa wykonuje się nacięcie, a skóra ciągle przyczepiona do podbrzusza jest oddzielana od tkanki członka. Aby nie pozbawiać operowanej osoby zdolności do odczuwania satysfakcji seksualnej czubek penisa wraz z unerwieniem formowany jest w kształt łechtaczki. Jeśli pacjent nie był przed operacją sowicie wyposażony przez naturę, konieczne może być wykonanie dodatkowych przeszczepów skóry z innych części ciała. W innym rodzaju operacji pochwę tworzy się z części pobranego jelita grubego. Zapewnia to naturalną lubrykację. Jednakże taka procedura jest znacznie bardziej skomplikowana i niebezpieczna, dlatego rzadko się ją stosuje. Aby zapobiec zarastaniu nowej pochwy na kilka dni wprowadza się do niej urządzenie przypominające balon. Nie trzeba dodawać, że obie metody są bardzo bolesne. Do uzyskania pożądanego efektu rzadko kiedy wystarcza jedna operacja. Najczęściej łechtaczka i wargi sromowe formowane są w kilkumiesięcznych odstępach. Oprócz rekonstrukcji pochwy wszczepia się również implant piersi oraz usuwa niechciane owłosienie najczęściej dzięki serii zabiegów laserem. Niedawno pojawiła się również możliwość operacji strun głosowych, także przy pomocy lasera. Pozwala to na podniesienie częstotliwości wydawanego dźwięku o 100 Hz. Jeśli pacjent posiada wydatne jabłko Adama – usuwa się je. Często przeprowadza się również inne operacje plastyczne, takie jak uwydatnienie kości policzkowych, konturowanie czoła, czy wycinanie żeber. Operacja zmiany kobiety w mężczyznę zazwyczaj daje gorsze efekty. Przede wszystkim wynika to z trudności w formowaniu funkcjonalnego penisa ze stosunkowo niewielkiej łechtaczki. W niektórych przypadkach kobiety decydują się jedynie na obustronną mastektomię, czyli usunięcie piersi. Jeśli jednak chcą czegoś więcej, to procedura dotyczy także usunięcia macicy i jajników. Kolejne zabiegi przeprowadza się po około rocznej przerwie. Wykonuje się kilka operacji, które mają na celu stworzenie podłużnej struktury poprzez nacinanie i zwijanie skóry podbrzusza, która następnie jest przytwierdzana do łechtaczki, aby zachować zdolność do odczuwania stymulacji seksualnej. Taka namiastka penisa często utrudnia jednak oddawanie moczu i wiąże się z licznymi komplikacjami.
Niektórzy zamiast terminu „zmiana płci” wolą używać pojęcia „sprostowanie płci”, by zaznaczyć, że w całym tym procesie nie zmienia się rzeczywista (odczuwana) płeć, a jedynie dostosowuje się pewne aspekty zewnętrzne (takie jak odbiór społeczny czy wygląd fizyczny). Nie wnikając jednak w zawiłości definicji, w obu przypadkach mamy na myśli ten sam proces.
W Polsce dopuszcza się zmianę płci tylko w dwóch sytuacjach – w przypadku zdiagnozowania u danej osoby transseksualizmu bądź interseksualizmu (hermafrodytyzmu). Zauważmy, że wszystkie pozostałe osoby z odmienną identyfikacją płciową określające się inaczej niż „pełni” transseksualiści, mają ograniczone szanse na zmianę płci w Polsce. Jedyną szansą jest dla nich okłamywanie lekarzy i podawanie się za transseksualistę. Oczywiście problem nie dotyczy transwestytów, którzy z definicji nie chcą stałej zmiany płci.
Zmianę płci można dokonać dopiero po osiągnięciu pełnoletniości. Niektórzy lekarze dopuszczają rozpoczęcie terapii hormonalnej, a przynajmniej stosowanie blokerów hormonalnych od 17 roku życia. Wszyscy lekarze zazwyczaj odrzucają wszystkich pacjentów, którzy mają wątpliwości. Jeśli więc ktoś nie jest do końca pewny, czy chce zmienić płeć, lekarze zazwyczaj będą starać się przekonać, że nie warto.
Ogólnie zmiana płci nie jest finansowana przez państwo. Jedynie w przypadku interseksualizmu pewne zabiegi chirurgiczne teoretycznie mogłyby zostać sfinansowane przez NFZ. Niemniej jednak – jak wszędzie indziej – dużo spraw można załatwić za mniejsze lub większe pieniądze. Dla przykładu są bardzo nieliczni seksuolodzy i psycholodzy, którzy przyjmują na NFZ, czyli bez praktycznie bez żadnych dodatkowych opłat pacjenta. Większość seksuologów przyjmuje jednak prywatnie, pobierając od 100 do 300 zł za wizytę. Niektórzy, dodatkowo, przed wystawieniem zaświadczenia życzą sobie kilka tysięcy złotych „za opiekę medyczną”. Niektóre osoby muszą do tego doliczyć koszty dojazdu do lekarza. Podobnie jest w przypadku badań – tomografię można wykonać od ręki za kilkaset złotych, bądź na NFZ po odczekaniu kilku miesięcy w kolejce. Nawet za niektóre leki można nie zapłacić nic (gdy jest się np. honorowym dawcą krwi). Łączny koszt osiąga poziom około 13.000+ zł. Jest to koszt realny, aczkolwiek minimalny. W wielu przypadkach rzeczywiste koszty wychodzą dużo większe. Osobnym zagadnieniem są popularne o m/k różnego rodzaju zabiegi plastyczne, takie jak chociażby feminizacja twarzy, powiększenie biustu, usunięcie jabłka Adama. Są to jednak zabiegi związane raczej z „upiększaniem się”, a ich wliczanie bezpośrednio w koszt zmiany płci wydaje się być nieuczciwy. Za jedyny zabieg tego typu bezwarunkowo konieczny u m/k uznano epilację zarostu na twarzy.
Całkiem innym zagadnieniem jest to, w jaki sposób radzą sobie społecznie ludzie przed i po zmianie płci. Zmiana zapisu w dowodzie osobistym nie rozwiązuje przecież wszystkich problemów, a często rodzi nowe.
Dodała: Marta

Zobacz również:

  1. Wazektomia u mężczyzn czy jest odwracalna?
  2. Ćwiczenia na silny orgazm
  3. Seksoholizm: seks jak narkotyk?
  4. Handel dziewictwem i narządami kwitnie



Share and Enjoy !

Shares


Możesz śledzić wszystkie odpowiedzi do tego wpisu poprzez kanał .

2 komentarzy do Jak wygląda zmiana płci w Polsce?

  1. avatar transka pisze:

    szukam sponsora, który sfinansowałby taką przemianę
    magtranskaWwp.pl

  2. avatar transka pisze:

    szukam sponsora, który sfinansowałby taką przemianę
    magtranska2wp.pl

Dodaj komentarz