Jak możesz się zarazić wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV)? | Wszystko dla zdrowia i urody, porady kulinarne Uroda i Zdrowie - serwis nie tylko dla kobiet!

Jak możesz się zarazić wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV)?

11 sierpnia 2010, dodał: Redakcja
Artykuł zewnętrzny

Share and Enjoy !

Shares

Wirus brodawczaka ludzkiego (HPVHuman Papilloma Virus) (za wykrycie którego prof. Harald zur Hausen otrzymał Nagrodę Nobla) jest szeroko rozpowszechniony na całym świecie. Ocenia się, że około 630 milionów ludzi jest zakażonych wirusem HPV i przyjmuje się, że nawet około 50% populacji ludzkiej w ciągu swojego życia przechodzi zakażenie HPV. Statystycznie istotna większość kobiet – 75%  zostaje zakażona przed ukończeniem 50-tego roku życia. W 80% przypadków wirus ustępuje samoistnie w ciągu kilku miesięcy, pozostaje jednak 20% zarażonych kobiet w których organizmach jego obecność przejmuje formę przewlekłą. Statystycznie, przewlekła infekcja HPV zwiększa 500-krotnie ryzyko rozwoju raka szyjki macicy. Zakażenie wirusem HPV najbardziej rozpowszechnione jest wśród młodych osób dorosłych w wieku 18-28 lat. Szczyt zachorowań na raka szyjki macicy notowana jest u kobiet w wieku 45-59 lat. Od chwili zakażenia do rozwoju raka inwazyjnego mija 5-10 lat. Teoretycznie to wystarczająco dużo czasu, aby wykryć chorobę w stadium, w którym jest w pełni uleczalna, jednak w Polsce za rzadko dochodzi do wykrycia zmian na tym etapie choroby. Oprócz raka szyjki macicy HPV może być przyczyną także nowotworów innych narządów płciowych (sromu czy pochwy) odbytu. Według najnowszych badań wirus brodawczaka ludzkiego jest także sprawcą powstawania raka jamy ustnej i gardła. Zgodnie z danymi National Institutes of Health, rocznie ponad 35 tysięcy Amerykanów zostaje zdiagnozowanych z rakiem jamy ustnej. Wzrost liczby przypadków u mężczyzn, u których zdiagnozowano raka migdałków, niższej części języka lub wyższych partii gardła w ostatnich latach wiąże się właśnie z wirusem HPV. Ocenia się, że wirus brodawczaka ludzkiego każdego roku jest przyczyną około pół miliona nowych przypadków raka, z czego większość dotyka kobiety z krajów rozwijających się.
Wirus ten jest przenoszony poprzez kontakt z naskórkiem, co powoduje powstawanie tzw. kurzajek czy brodawek stóp, albo drogą płciową u osób aktywnych seksualnie. Wirus HPV rozprzestrzenia się poprzez kontakt seksualny, ale nie musi to być pełen stosunek płciowy. Do zakażenia HPV może dojść nawet w wyniku kontaktu ze skórą okolicy narządów płciowych lub krwią. Rezerwuarem wirusa są mężczyźni – dane epidemiologiczne są tu jednoznaczne. Wirus przebywa w nabłonkach męskich dróg płciowych (cewka, prącie) oraz w gruczole krokowym. O roli mężczyzn w przenoszeniu tego wirusa świadczą tez statystycznie częstsze zachorowania ich drugich żon na raka szyjki macicy, jeśli ich pierwsze żony zmarły na tę chorobę. Niemniej jednak, w niektórych przypadkach infekcji odmianami wirusa typowymi dla narządów rodnych, może dojść np. podczas porodu, gdzie matka zaraża wirusem dziecko. Dane epidemiologiczne wskazują prawdopodobieństwo 50-73% przekazania infekcji HPV typów wysokoonkogennych od zainfekowanej matki do noworodka w czasie porodu.
Istnieje ponad 100 typów wirusa HPV, z których większość jest relatywnie nieszkodliwa, a zakażenie przebiega bezobjawowo i ustępuje samoistnie w ciągu roku do dwóch lat dzięki naturalnej odpowiedzi immunologicznej organizmu. Część może być przyczyną łagodnych zmian w postaci brodawek na skórze czy postaci kłykcin kończystych. Jednak około 30 typów wirusa HPV jest odpowiedzialnych za infekcje narządów moczowo-płciowych kobiet i mężczyzn oraz nowotworów złośliwych. Wirusy HPV typ 6 i 11 są odpowiedzialne za około 90% przypadków brodawek narządów moczowo-płciowych. Zakażenie wirusami „wysokiego ryzyka”, wśród których najgroźniejsze są typy HPV 16, 18, 31 i 45, jeśli przetrwają, mogą prowadzić do rozwoju raka szyjki macicy lub innych nowotworów narządów moczowo-płciowych. Wirusy HPV 16 i 18 są odpowiedzialne za około 70% przypadków raka szyjki macicy.

Podział HPV na 2 grupy, pod względem ryzyka onkologicznego:

1) Typy niskiego ryzyka. Należą tu przede wszystkim typy HPV 1 i 2 wywołujące kurzajki czy brodawki stóp w przypadku HPV 1. Objawy to różne rodzaje brodawek występujące na naskórku. Jeśli chodzi o typy wirusa przenoszone drogą płciową to przede wszystkim HPV 6, 11, 42, 43, 44, które wywołują łagodne zmiany, np. kłykciny kończyste, pojawiające się do kilku miesięcy po kontakcie z osobą zakażoną. Zmiany te występują na zewnętrznych i wewnętrznych narządach płciowych. Niekiedy zmiany pojawiają się na błonie śluzowej jamy ustnej bądź gardła. Ze względu na obecność wirusa HPV na błonach śluzowych chorego, może dojść do powtórnego powstania kłykcin kończystych. Dzieje się tak w około 90% przypadków.
2) Typy wysokiego ryzyka (onkogenne). Są to najczęściej typy HPV 16 i 18 , rzadziej 31, 33, 35, 35, 39, 40, 43, 51, 52, 53, 54, 55, 56 i 58, które niekiedy bywają wyodrębniane w grupę umiarkowanego ryzyka. Zakażenie typami HPV 16 i 18 może prowadzić do niekontrolowanych podziałów komórkowych nabłonka szyjki macicy, co może skończyć się rakiem szyjki macicy. Nowotwór rozwija się powoli i bezobjawowo. Rak szyjki macicy powstaje z mutacji punktowej – tj. jednej zarażonej wirusem komórki tzw. pnia, zawierającej w sobie wszczepiony materiał genetyczny wirusa. Komórka ta leży w najgłębszych warstwach nabłonka, co ma o tyle znaczenie, że wszelkie stany i procesy ułatwiające penetracje wirusa w głąb warstwy komórek stanowią element ryzyka. Przyjmuje się, że za około 2/3 przypadków raka szyjki macicy odpowiedzialne są wirusy HPV 16 i 18. Ryzyko zakażenia onkogennym typem wirusa HPV towarzyszy kobiecie od inicjacji seksualnej przez całe życie aktywności płciowej. Chociaż większość zakażeń HPV obserwuje się u kobiet między 16 a 26 rokiem życia, to zwykle mają one charakter przemijający i samoistnie ustępują w przeciągu kilku miesięcy. U kobiet powyżej tego wieku znacznie częściej dochodzi do rozwoju przetrwałego zakażenia onkogennym typem wirusa HPV, które jest przyczyną raka szyjki macicy. Zmiany w obrębie szyjki macicy powstałe z nieprawidłowych komórek na skutek zakażenia wirusem HPV są opisywane jako śródnabłonkowa zmiana nowotworowa (CIN). W zależności od typu wirusa HPV przebieg zakażenia prowadzący do rozwoju raka szyjki macicy może być różny. Zakażenia typami wirusa HPV niskiego ryzyka (HPV 6 lub 11) obciążone są znikomym ryzykiem progresji zmian, ale mogą przejść w etap tzw. przetrwałego zakażenia. Według najnowszych badań wirus HPV może się przyczyniać do powstawania raka jamy ustnej i gardła. Ogółem tego typu nowotwory są stosunkowo rzadkie, ale jedna forma –  rak płaskonabłonkowy jamy ustnej i gardła (OSCC), który może się rozwinąć poprzez seks oralny, jest w ostatnich latach coraz częściej odnotowywany na świecie, zwłaszcza w krajach uprzemysłowionych.
Przed planowaną ciążą wskazane jest wykonanie badania na obecność wirusa HPV ponieważ wywołana nim infekcja może doprowadzić  we wczesnych etapach ciąży nawet do poronienia. Ponadto istnieje także ryzyko przeniesienia wirusa na noworodka zarówno podczas porodu siłami natury jak i również podczas cięcia cesarskiego. Zdarza się, że dziecko ma objawy chorobowe już kilka miesięcy po urodzeniu, ale mogą one także wystąpić u niego dopiero po kilku latach. W rzadkich przypadkach przeniesienie zakażenia wirusami HPV (typy 6 i 11) z matek na noworodki może powodować rozwój zespołu RRP – nawracającej brodawczakowatości układu oddechowego – choroby, w której przebiegu pojawiają się łagodne zmiany w obrębie układu oddechowego powodujące chrypkę oraz, w niektórych sytuacjach, utrudniają oddychanie.

Diagnozowanie i leczenie:

Obecnie najskuteczniejszą metodą diagnozowania zakażeń HPV drogą płciową jest wykonywanie regularnie badania cytologicznego, które pozwala na odpowiednio wczesne wykrycie zmienionych komórek. W przypadku obecności zmienionych komórek w preparacie mikroskopowym, wskazane może być wykonanie badania PCR, które z dużą czułością wykrywa DNA wirusa, a także pozwala na określenie typów HPV w materiale (typowanie HPV). Dla kobiet po 30 roku życia odkryto niedawno test molekularny, który pozwala na identyfikację zakażenia wirusem HPV w sposób bardziej wiarygodny i w połączeniu z wynikami cytologii jest on szczególnie użyteczny przy potwierdzaniu, czy zauważone zmiany są spowodowane zakażeniem HPV. Metoda HC (Hybride Capture) umożliwia określenie czy typ zakażającego wirusa należy do grupy wysokiego czy też niskiego ryzyka nie określa jednak – jakie konkretnie są to typy wirusa. Metoda badania charakteryzuje się bardzo wysoką czułością (ponad 95%), znacznie przewyższającą czułość badania cytologicznego. Badanie wirusologiczne na obecność onkogennych typów wirusa HPV jest drogie (około 280 PLN), dlatego też wykonuje się je u osób z podejrzeniem choroby.
Leczenie stanów przedrakowych zależy od stopnia nasilenia zmian, ich rozległości oraz lokalizacji. Przy wyborze najlepszej terapii należy wziąć pod uwagę wiek kobiety oraz to czy w przyszłości chciałaby zajść jeszcze w ciąże. Dlatego też sposób leczenia zmian spowodowanych przez zakażenie wirusem HPV powinien być zaplanowany indywidualnie przez lekarza, po konsultacji z samą pacjentką. Do metod leczenia zmian przedrakowych zalicza się: krioterapię (zamrażanie), chirurgiczne wycięcie zmiany, wycięcie zmiany pętlą elektryczną o dużej częstotliwości (LEEP), zniszczenie tkanki laserem.
W Polsce rak szyjki macicy jest drugim z najpowszechniejszych nowotworów kobiecych. W Polsce każdego roku diagnozuje się tę chorobę u około 4 000 kobiet, na świecie u 500 000 kobiet. Połowa z tych kobiet, u których wykryto wspomnianą wyżej jednostkę chorobową umiera z jej powodu. Innymi słowy  co dwie minuty w jakimś zakątku świata umiera jedna kobieta z powodu raka szyjki macicy.  Jednocześnie wyniki leczenia są bardzo złe, głównie ze względu na wykrywanie dopiero zaawansowanych postaci raka. Dlatego Polska ma najwyższe współczynniki zachorowalności i umieralności na raka szyjki macicy ze wszystkich państw Unii Europejskiej. Sytuacja epidemiologiczna dotycząca raka szyjki macicy w Polsce stawia nasz kraj na równi z państwami trzeciego świata.

Prewencja i zapobieganie:

Ryzyko zakażenia wirusami HPV można ograniczyć, zarówno dla mężczyzn jak i dla kobiet, poprzez ograniczenie liczby partnerów seksualnych. Zawsze istnieje prawdopodobieństwo, że  Ty lub Twój partner na skutek kontaktu z inną osobą zostaliście zakażeni onkogennym typem wirusa, który przyczynia się do rozwoju raka szyjki macicy. Tak więc każda aktywna seksualnie kobieta narażona jest na zakażenie wirusem HPV. Prawidłowe używanie prezerwatyw również redukuje ryzyko zakażenia wirusami HPV. Jednakże całkowite zabezpieczenie za pomocą prezerwatyw nie zostało jeszcze dokładnie określone. Jedyną, efektywną w 100% metodą uniknięcia zakażenia wirusem HPV jest unikanie kontaktów seksualnych z osobami zakażonymi. Kobiety powinny prosić swoich lekarzy o regularne wykonywanie cytologii (test Pap), a następnie rozmawiać o wynikach tych badań. Najbardziej skomplikowaną rzeczą w związku z wirusem HPV jest to, że czas od zakażenia do powstania narośli jest całkowicie niemożliwy do oszacowana, dlatego też nigdy możesz nie dowiedzieć się, od kogo się zaraziłeś. Ponadto, możesz nie wiedzieć też komu go przekazałeś, ponieważ wirus prócz faz aktywnych posiada również nieaktywne, w zależności od twojego systemu immunologicznego.

W roku 2006 na rynek Stanów Zjednoczonych i meksyku wprowadzono szczepionkę przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego firmy Merck & Co o nazwie Gardasil, dostępną w Polsce od listopada 2006 roku jako Silgard. Food and Drug Administration wypuściła także szczepionkę Cervarix stworzoną przez GlaxoSmithKline. Gardasil jest szczepionką skierowaną przeciwko najpopularniejszym typom HPV wywołującym kłykciny kończyste (HPV 6 i 11) oraz raka szyjki macicy (HPV 16 i 18). Trwałą (minimum 5-letnią) odporność zapewnia przyjęcie 3 dawek szczepionki (dawki przypominające po upływie 2 i 6 miesięcy od pierwszego szczepienia). Badania kliniczne dowodzą, że szczepionka ma największą skuteczność, jeśli podaje się ją dziewczynkom, które jeszcze nie miały kontaktu z HPV. Ponieważ HPV może się przyczyniać do powstawania raka jamy ustnej i gardła, sugeruje się, że nie tylko dziewczęta, ale i chłopcy powinni być szczepieni przeciwko wirusowi przenoszonemu drogą płciową. Musimy jednak pamiętać, że szczepionką nie można leczyć juz rozwijającego się raka szyjki macicy ani brodawek płciowych.

Dodała: Marta

Share and Enjoy !

Shares


Możesz śledzić wszystkie odpowiedzi do tego wpisu poprzez kanał .

Dodaj komentarz