Grzybica pochwy jest niezwykle częstą intymną infekcją kobiet. 75% kobiet przynajmniej raz w życiu przechodzi infekcje grzybicze okolic intymnych, a u co najmniej 50% wystąpią nawroty. Grzybicę trzeba wyleczyć, by nie doprowadzić do przykrych powikłań.
Grzybica pochwy (in. kandydoza, drożdżyca pochwy, grzybicze zapalenie pochwy) to jedna z najczęściej występujących infekcji pochwy. Na zakażenie grzybicze jest narażona każda kobieta i w każdym wieku. Do zakażenia dochodzi w sytuacji zachwiania równowago mikrobiologicznej pochwy.
Objawy:
W większości przypadków grzybicy pochwy i sromu występuje znaczne podrażnienie błony śluzowej, uporczywy świąd oraz występowanie upławów. Białe, gęste upławy o tzw. konsystencji twarożku, są typowym objawem rozwijającej się grzybicy pochwy, podobnie jak upławy rzadkie i wodniste dające charakterystyczny białawy połysk pochwy i sromu. Zapach z pochwy pozostaje raczej niezmieniony – określa się go jako mleczny lub lekko drożdżowy. W obrębie sromu może wystąpić obrzęk i zaczerwienienie. Czasami odczuwalny jest ból w trakcie lub po odbyciu stosunku płciowego. Czasem jednak zakażenie nie daje żadnych objawów. Wtedy o grzybicy dowiadujemy się podczas kontrolnego badania u ginekologa. Zakażenie grzybami ma tendencję do samoistnego wygasania i nawracania. Dlatego ustąpienie dolegliwości nie świadczy o wyleczeniu.
W przypadku grzybicy pochwy poziom pH pochwy pozostaje na poziomie fizjologicznym, czyli w przedziale pomiędzy 3,8 a 4,5 (w przypadku zakażeń bakteryjnych i rzęsistkowicy ulega podwyższeniu). Objawy zapalenia grzybiczego mogą być jednak bardzo podobne do tych, jakie występują przy okazji innych infekcji, dlatego dobrze jest sprawdzać je przy pomocy badania cytologicznego.
Grupy ryzyka:
Ryzyko zarażenia się grzybami jest uzależnione od wieku i stanu immunologicznego , sposobu odżywiania, chorób współistniejących i wpływów środowiska. Szczególnie narażone na infekcje są młode kobiety. Szczyt zachorowalności na grzybicę pochwy przypada na okres dużej aktywności płciowej (17-35 rok życia). Grzybicę pochwy i sromu znacznie częściej obserwuje się też u cukrzyków, kobiet w ciąży, jak również przy osłabieniu układu odpornościowego i u kobiet w okresie menopauzy.
Do pozostałych czynników sprzyjających grzybicy pochwy należą: siedzący tryb życia, noszenie obcisłych, nieprzewiewnych ubrań i bielizny, korzystanie z basenów i sauny, powszechne nadmierne stosowanie antybiotyków, zbytnia higienizacja życia. Rozwojowi infekcji grzybiczych sprzyja ponadto stres – długotrwałe napięcie psychiczne osłabia układ immunologiczny. Do pojawienia się infekcji przyczynia się także zakażony partner, zbyt gwałtowne współżycie, stosowanie wkładek domacicznych, spirali, terapie hormonalne oraz antykoncepcja.
Leczenie:
Co robić, gdy mamy objawy grzybicy pochwy? Pierwszy krok to zastosowanie probiotyków dopochwowych z pałeczkami kwasu mlekowego. Ulgę przyniesie podmywanie się roztworem nadmanganianu potasu (kali), kwasu bornego lub naparem z rumianku. Po rozpoznaniu drożdżycy pochwy lekarz zaleca leki przeciwgrzybicze w tabletkach, globulkach lub kremach dopochwowych. Czas trwania terapii, w zależności od zastosowanego preparatu, waha się od jednego dnia do dwóch tygodni. W czasie kuracji konieczne jest zachowanie wstrzemięźliwości seksualnej. Kuracji powinien poddać się także partner seksualny. Przy skłonności do grzybicy lekarz może przepisać przeciwgrzybicze tabletki doustne.
Przewlekła albo nawracająca grzybica może prowadzić do zakażenia kanału szyjki macicy i jajowodów. Grzyby mogą też powędrować dalej i zaatakować przydatki. Zaniedbane zakażenie grozi wówczas bezpłodnością. W skrajnych przypadkach może dojść do infekcji innych narządów wewnętrznych.
zobacz również:
