Cudowny Olej Syberyjski i wyroby z cedru syberyjskiego

Cedr syberyjski (sosna syberyjska, Pinus Sibrica) to wieloletnie drzewo iglaste, naturalnie występujące na obszarach tajgi, rozciągających się pomiędzy górami Ural a Dalekim Wschodem. Cedr syberyjski przystosowuje się do różnych warunków klimatycznych i gleb. Dobrze toleruje podłoże bagniste, nie wymaga ciepła, lubi wilgotne powietrze. To wiecznie zielone drzewo osiąga wysokość 35-40 m, a średnicę 1,8 m, pień ma prosty, równy.

Młode pędy maja żółtawe zabarwienie i pokryte są długimi rudymi włoskami. Kolor kory – od jasnoszarego z różowym odcieniem do szaro-czarnego. Igliwie na gałązkach zebrane jest w kępkach po 5 igieł, to one dodają cedrom puszystości. Kwitnie w czerwcu, zapylany jest przez wiatr. Ilość jego pyłku jest tak wielka, że prawie równa się ilości nasion. Pyłek cedrowy wiatr zanosi do potoków, jezior, gdzie jest on cennym po- karmem dla ryb.  Zahartowany w surowym północnym klimacie, może żyć nawet 500 lat.

Rośnie bardzo wolno, nasiona zaczyna wytwarzać średnio w 18 roku życia, a w pełnię owocowania wchodzi w wieku ok. 33 lat. Wykształca płytki system korzeniowy, dlatego musi rosnąć w grupach, blisko drzew o głębokich korzeniach. Od niepamiętnych czasów mieszkańcy tajgi darzyli to drzewo ogromnym szacunkiem, nazywali je „chlebowym drzewem”, „drzewem-żywicielem” lub „tajemnym drzewem”. Obok ryb i miodu, cedrowe orzechy do dziś stanowią podstawę żywienia rdzennych mieszkańców Syberii. Z grubych bali cedrowych budowane są domy, a samo drewno, z uwagi na swoje właściwości, jest używane do wyrabiania zdobionych mebli, instrumentów muzycznych i rękodzieła. Lasy tajgowe są przesycone fitoncydami(naturalnymi substancjami bakteriobójczymi), dzięki czemu tamtejsze powietrze jest niezwykle czyste i świeże, o wysokiej zawartości ozonu. Nasiona cedru

W każdej szyszce cedru znajduje się 100-200 nasion, czyli małych, lekko trójkątnych orzeszków. Obliczono, że w razie zebrania całego rocznego plonu orzechów cedrowych z tajgi, można by zaspokoić światowe zapotrzebowanie na olej roślinny. W najbardziej urodzajnych latach ilość plonów szacowano na 1,5 mln. ton. Z z tego można by otrzymać 500 tys. ton oleju cedrowego. Gdybyśmy chcieli otrzymać podobną ilość oleju słonecznikowego, trzeba by obsiać słonecznikiem ponad milion hektarów najbardziej urodzajnych ziem. Jądra orzeszków zawierają 63,9% wysokiej jakości oleju i 17,2% przyswajalnych białek, w skład których wchodzi 19 aminokwasów: tryptofan, walina, lizyna, metionina, histydyna, prolina, seryna, glicyna, treonina, alanina, kwas glutaminowy, kwas asparaginowy, fenyloalanina, cystyna i cysteina, arginina, tyrozyna. Białko orzeszków cedrowych wyróżnia się podwyższoną, w stosunku do białek innych produktów, zawartością lizyny, metoniny i tryptofanu – najbardziej deficytowych aminokwasów zwykle ograniczających biologiczna wartość białek. Białka orzeszków są łatwo przyswajalne. Są cennym źródłem rozpuszczalnych w tłuszczu witamin E i D. Witamina E odpowiada za wytwarzanie mleka u matek karmiących, a przy jej niedoborze laktacja zanika. Skłonności ludzi do miażdżycy tłumaczyć można również niedoborem witaminy E. W cedrowych orzeszkach znajduje się komplet witamin z grupy B, które normalizują pracę systemu nerwowego, korzystnie wpływają na wzrost i rozwój organizmu człowieka, poprawiają skład krwi. Młode wilki podczas zmiany zębów mlecznych chętnie podjadają orzeszki cedrowe. Jedzą je zarówno drapieżniki, jak i zwierzęta roślinożerne. Orzeszki są doskonałym środkiem przeciwdziałającym niedoborom witaminy B. Wartość odżywcza potwierdza ich skład chemiczny. Zawartością fosforu przewyższają wszystkie inne orzechy, a także nasiona roślin oleistych. Z orzechów cedrowych produkuje się również mąkę (śruta cedrowa), o właściwościach podobnych do orzechów cedrowych. Wykorzystuje się ją jako zamiennik mleka w proszku lub uzupełnienie diety. Kupując orzechy cedrowe należy zwrócić uwagę na ich świeżość. Po wyłuskaniu muszą być szczelnie zapakowane, w przeciwnym razie łatwo pleśnieją. Dlatego najlepiej kupować orzeszki w łupinach, które można przechowywać nawet do dwóch lat. Najdłuższą trwałość zaś mają orzechy pozostawione w szyszkach. Konserwujący wpływ żywicy sprawia, że nasiona w szyszkach można przechowywać nawet do 5 lat. Stwierdzono również, że do rozmnażania cedrów najlepiej używać nasion świeżo wyłuskanych z szyszki – procent wschodów jest wtedy największy.

Olej cedrowy

Olej cedrowy to unikalny produkt otrzymywany z orzechów cedru syberyjskiego. Jest łatwo przyswajalny przez organizm, posiada dużą wartość odżywczą, zawiera unikalny skład witamin i mikroelementów. Przewyższa pod względem swoich właściwości najlepsze oleje roślinne (rokitnikowy, z oliwek, kokosowy, migdałowy itp.) i nie ma przeciwwskazań co do jego stosowania.

Podstawą jakości oleju cedrowego jest wysoka zawartość witaminy F – zespół niezbędnych kwasów tłuszczowych (linolowego i linolenowego ), które nie powstają w organizmie i dostarczane sa tylko z pożywieniem. Sprzyjają one obniżeniu poziomu cholesterolu we krwi. Witamina E (tokoferol), której w oleju cedrowym jest 5 razy więcej niż w oleju z oliwek, ma właściwości zapobiegające jego utlenianiu (gorzknieniu). Pod względem kaloryczności olej cedrowy przewyższa tłuszcz wołowy i wieprzowy, a przyswajalnością białka przewyższa kurze jajo! Jako środek profilaktyczny olej cedrowy posiada właściwości ogólnowzmacniające, likwiduje uczucie zmęczenia, podwyższa sprawność fizyczną i umysłową. Stosowanie oleju cedrowego jest szczególnie zalecane ludziom, pracującym i mieszkającym w niesprzyjających warunkach klimatycznych i ekologicznych, oraz narażonych na stres. Jako środek uzdrawiający, olej cedrowy wykorzystywany jest w leczeniu chorób układu pokarmowego, przeziębień, układu krwionośnego oraz do użytku zewnętrznego przy chorobach skóry, poparzeniach, odmrożeniach, w gojeniu ran.

Masaż z użyciem oleju cedrowego likwiduje uczucie zmęczenia, poprawia krążenie krwi, usuwa żylaki kończyn, podnosi jędrność skóry, powoduje jej odmłodzenie. Profesjonalni masażyści i fizjoterapeuci bardzo cenią ten olej w swojej praktyce, twierdząc, że nie natłuszcza skóry, a raczej nawilża ją, uwrażliwia i ujędrnia.

Środki kosmetyczne zawierające olej cedrowy bardzo pozytywnie wpływają na skórę, nasycajac ją naturalnymi witaminami, mikroelementami, utrzymują równowagę kwasowo-zasadową. Sprawiają, że skóra jest wytrzymała i delikatna w dotyku.

Stwierdzono, że olej z orzecha cedrowego zawiera różnorodne substancje sprzyjające utrzymaniu zdolności do pracy człowieka na długie lata. Olej cedrowy poprawia skład krwi, zapobiega rozwojowi gruźlicy i niedokrwistości. Stosowany jest w celach leczniczych w przypadku miażdżycy, nadciśnienia tętniczego, marskości watroby, w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, w chorobach układu oddechowego, pylicy krzemowej, białaczki.

Wzbogacenie diety w olej cedrowy, przy chorobie wrzodowej jest konieczne ze względu na czynniki chorobotwórcze. Tłumi on bowiem wydzielanie kwasu solnego, reguluje ilość powstających w żołądku kwasów, a znajdujące się w nim rozpuszczalne w tłuszczach witaminy pomagają procesom regeneracji śluzówki żołądka i przełyku. Olej reguluje pracę jelit, sprzyja opróżnieniu pęcherzyka żółciowego i zapobiega zaparciom. W przypadku żylaków zaleca się smarować olejem cedrowym zmienione chorobowo miejsca dwa razy dziennie, przy czym koniuszkami palców należy wykonywać delikatny masaż.

W oleju znajduje się duża ilość witaminy E (tokoferolu), 56 mg/l00 g, którą określa się nazwą „witamina płodności”. Pozwala zachować wysoką zdolność energetyczną organizmu. Ułatwia przyswajanie białek, tłuszczów i jest pomocna w leczeniu chorób wątroby, trzustki, jelit, chorób reumatycznych. W oleju cedrowym znajduje się również znaczna ilość witamin P, A, B, które są niezbędne do prawidłowego rozwoju i funkcjonowania organizmu człowieka. W skład oleju wchodzą nienasycone kwasy tłuszczowe: linolowy, linolenowy, arachidowy, które przeciwdziałają powstawaniu miażdżycy, normalizują strukturę ścian naczyń krwionośnych, podnoszą ich elastyczność i obniżają ich przepuszczalność. Stwierdzono, że kwas linolowy działa również jako środek neutralizujący wiele trucizn. Przyswajalność tego oleju jest bardzo wysoka – 95-98%. Olej cedrowy może z powodzeniem być stosowany w produktach kulinarnych, w produkcji ekskluzywnych wyrobów cukierniczych, majonezów, w przygotowywaniu potraw z jarzyn i smacznych dodatków. Olej cedrowy należy do najczystszych w porównaniu z innymi olejami roślinnymi. Oleje: słonecznikowy, sojowy, gorczycowy czy rzepakowy pochodzą z wielkich upraw prowadzonych na glebach nawożonych różnego rodzaju substancjami chemicznymi. Natomiast lasy cedrowe na Syberii takim działaniom nie są poddawane, co oznacza, że olej cedrowy jest czysty ekologicznie.

Żywica cedrowa

Gliniane tabliczki sumeryjskie, znalezione podczas archeologicznych wykopalisk na miejscu dawnego Sumeru, potwierdzają, że 5000 lat p.n.e. ekstrakty i wywary z igliwia wykorzystywane były w charakterze kompresów, gorących okładów. Ale nie mniej ceniona była w czasach starożytnych żywica cedru. Druidzi „czarą życia” nazywali czaszę cedrowej żywicy. Żywica ta posiada silne właściwości bakteriobójcze i gojące. Cedrowy balsam, oczyszczoną żywicę, współczesna medycyna wykorzystuje przy leczeniu ran. Balsam najpierw rozcieńcza się, mieszając z neutralnymi olejami lub wazeliną, a następnie robi się opatrunek. Cedrową żywicą leczy się przewlekłe owrzodzenia skóry, czyraki i oparzenia. Podczas wojny w XIX w. balsam ten często stosowano w syberyjskich szpitalach jako środek bakteriobójczy i wspomagający gojenie ran. Nasączone takim balsamem tampony wstrzymywały zaczynającą się gangrenę, chroniły rany przed ropieniem, infekcjami. Medycyna ludowa w swojej wielowiekowej praktyce zawsze stosowała żywicę cedrową, którą zalewano rany. Nawet najstarsze uszkodzenia tkanek z gangreną włącznie były nią leczone. Dawano ja na rany jako środek zmiękczający, leczący. Przy złamaniach żywicą smarowano miejsce urazu i kość zrastała się szybciej. W odróżnieniu od żywicy innych drzew iglastych ta uzyskana z cedru długo nie krystalizuje się i nie traci bakteriobójczych właściwości. Niekiedy na Syberii używano ją do czyszczenia jamy ustnej (żując ją), a także leczono nią bóle zębów, przykładając do zęba lub dziąsła. Żywicę również spożywa się przy chorobie wrzodowej żołądka, dwunastnicy, przy gruźlicy i zapaleniu płuc. W literaturze spotyka się wzmianki o tym, że rosyjscy znachorzy stosowali ja w leczeniu nowotworów. Cedrowa żywica posiada wysoką jakość, zawiera 30% terpentyny i 70% kalafonii. Otrzymywana z niej terpentyna (olejki eteryczne, terpentynowe) zawierają 80% pinenów, które są materiałem podstawowym w syntezie kamfory – znakomitego środka stymulującego pracę układu oddechowego i krążenia. Kamforę stosuje się w leczeniu chorób układu nerwowego, schizofrenii, wchodzi w skład wielu nowoczesnych preparatów leczniczych. Przy chorobach dróg oddechowych dobrze jest wdychać parę żywicy cedrowej powoli spalanej na węglach.

Żywica cedrowa posiada bardzo silne właściwości odkażające, bakteriobójcze, adsorbujące i antyoksydacyjne. Nasi mądrzy przodkowie wiedzieli o takim korzystnym wpływie żywicy na organizm i używali ją w różnych schorzeniach. Kiedy nie było jeszcze szczoteczek i past wykorzystywali żywicę do czyszczenia zębów, leczyli skaleczenia i nie gojące się rany, leczyli zapalenia różnego pochodzenia, walczyli z bakteriami i robactwem. Dobrze wiedzieć, że słowo „żywica” pochodzi od słów „żyć”, „życie”, co wskazuje na to, że przodkowie za pomocą żywicy wzmacniali swoje siły życiowe.

Żywica  z dziewiczych obszarów Chakaskiej tajgi  jest zbierana ręcznie z cedrów i modrzewi, następnie dokładnie oczyszczana od kawałeczków kory. Dalej żywica jest lekko podsuszana, tak, aby nie kleiła się do zębów, a jednocześnie zachowała jakość i optymalną ilość związków terpentynowych – bardzo korzystnych dla organizmu. A na koniec – cięcie, formowanie pastylek i pakowanie.

Żywica może byc też w pastylkach,  nie zawiera żadnych szkodliwych substancji – konserwantów, polepszaczy smaku, sztucznych aromatów, barwników. Nie zwiera cukru. Jest naturalnym roślinnym produktem.  Jest bezpieczna jeśli chodzi o czas i częstotliwość korzystania.

Żywica w pastylkach nie tylko oczyszcza jamę ustną po posiłku, także ze względu na działanie antyseptyczne, homeostatyczne, żółciopędne i pobudzające trawienie wspomaga leczenie zakażeń jamy ustnej i dróg oddechowych, łagodzi zgagę i przywraca równowagę kwasowo-zasadową.

Nalewki cedrowe

Ludność Syberii od dawna uważa orzeszki za skuteczny środek do usuwania substancji toksycznych z organizmu. Oto jedna z recept na lekarstwo z cedru:

Należy wziąć 30 g orzeszków cedrowych, oczyścić z łupin i zalać 0,5 litra wódki. Odstawić na 40 dni. Nalewkę trzeba spożywać początkowo po 5 kropel dziennie. Z każdym dniem zwiększać dawkę o 5 kropli. Gdy dawka wyniesie 25 kropel, lek dozuje się w gramach. Pije się najpierw 5, później 10, 15, 20, 25g w ciągu dnia. Kuracja trwa miesiąc.

Do przygotowania kąpieli dawniej wykorzystywano łupiny i wytłoczyny orzeszków, do których dodawano otręby. Kąpiel wspaniale wpływała na skórę, zwłaszcza zgrubiałą. Takie kąpiele są zalecane przy egzemach, skazach, ropieniach i innych schorzeniach dermatologicznych. Kąpiel z dodatkiem wywaru z łupin i wytłoczyn orzeszków cedrowych ma działanie uspokajające. Jest skuteczna przy nadmiernym pobudzeniu i przemęczeniu.

Dobroczynny wpływ na przewód pokarmowy ma nalewka ze skorupek orzecha cedrowego. Podnosi aktywność, dodaje siły i przywraca prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego. Przy hemoroidach znachorzy zalecali stosowanie wyciągu z łupin orzecha cedrowego. Zaburzenia słuchu leczy się nalewką z łupin orzeszków na wódce. Medycyna ludowa zaleca pić wyciag z łupin orzecha cedrowego przy chorobach krwi. Przy zapaleniach stawów pije się ekstrakt ze skorupek orzeszków.

Przy leczeniu reumatyzmu stawów, podagry, zaburzeń przemiany materii, awitaminozy wskazane jest picie nalewki z orzeszków cedrowych. Zgniecione razem ze skorupką orzeszki zalewa się wódką (wódka powinna zakrywać orzeszki na 5-6 cm). Mieszankę zostawia się na 7 dni i przecedza. Należy pić nalewkę po jednej stołowej łyżce trzy razy dziennie w ciągu 1,5 – 2 miesięcy. Skorupki orzeszków cedrowych zawierają substancje garbnikowe. Wykonuje się z nich wywary i nalewki (2-3 łyżki stołowe na szklankę), które zalecane sa przy zapaleniach śluzówki w jamie ustnej i przemywania w chorobach skóry jak liszaj, ropiejące rany, egzema, oparzenia.

Inne sposoby i receptury wykorzystania cedru

Mąka cedrowa (śruta z nasion orzechów cedru)

Sypka masa bez domieszek. Zawartość wody w masie – nie więcej niż 9,2%. Zawartość tłuszczu – 1,2%. Ilość surowych białek – nie mniej niż 35%. Smak – właściwy smakowi nasion orzecha cedrowego, przypomina smak mleka w proszku. Zawiera wysoka ilość łatwo przyswajalnych białek (ponad 40%), albuminy, globuliny, pro-laminy, wyważony zestaw aminokwasów (ponad 40% aminokwasów egzogennych), dużo łatwo przyswajalnych węglowodanów (do 5% błonnika). Białko nasion orzecha cedrowego posiada wysokie stężenie aminokwasów: argininy i lizyny, co pozwala założyć występowanie w nich właściwości obniżających zawartość cholesterolu i wykorzystanie w charakterze środka leczniczego i profilaktycznego w przypadkach chorób układu krążenia. Należy również wspomnieć o obecności w mące cedrowej witamin grupy B i C. Węglowodany zawarte w mace cedrowej to polisacharydy (skrobia, błonnik, pentozany, dekstryny) i rozpuszczalne w wodzie cukry (glukoza, fruktoza, sacharoza i rafinoza). Odnotowano duża zawartość glukozy oraz niewielką zawartość fruktozy i sacharozy. Istnieją też dane o wysokiej zawartości sacharozy.
Mleko cedrowe z dużą zawartością substancji suchych (12%) jest porównywalne pod względem ilości tłuszczu z mlekiem krowim, ale zawiera 2 razy więcej białka bogatego w mikro i makroelementy, witaminy E i B. Makuch orzecha cedrowego może być wykorzystana jako dodatek, w formie rozcieńczonej, przy produkcji złożonych produktów bazujących na mleku (przy wykorzystaniu mleka chudego i maślanki). Dodanie mąki do mleka aktywizuje proces kwaśnienia mleka, skracając czas kwaśnienia do 0,5 godziny i przyśpiesza gromadzenie kwasu mlekowego o 15% Mąka cedrowa zawiera sporą ilość substancji mineralnych, w skład których wchodzą określone makro i mikroelementy. I tak w 40 g maki cedrowej znajduje się magnez, mangan, miedź, cynk i kobalt w ilości zaspokajającej dzienne zapotrzebowanie człowieka na te pierwiastki.

Szczególnie interesujący jest fakt, że cedrowy orzech może być naturalnym źródłem jodu. Dzienne zapotrzebowanie na jod wynosi 0,1- 0,2 mg, natomiast w mące cedrowej zawartość jodu równa jest 1,2 mg/kg. Istniejące dane dotyczące makro- i mikroelementów pozwalają na nazwanie mąki cedrowej unikalnym naturalnym źródłem substancji mineralnych, spełniających ważną rolę w wielu biochemicznych procesach w organizmie człowieka.
Mąkę cedrową używa się jako zamiennika mleka w proszku, przy uczul, niu na mleko krowie. Poprzez dodanie ciepłej wody i doprowadzenie do wrzenia można uzyskać śmietanę cedrową (przy dużym rozcieńczeniu mleko cedrowe), natomiast poprzez ucieranie z miodem i olejem cedrowym, otrzymuje się smaczny i odżywczy napój. Cedrowy olej, śmietana i mleko są skuteczne w chorobach krwi i limfy. Śmietana z orzeszków była szeroko stosowana na Syberii w przypadku leczenia miażdżycy, nadkwasoty, chorób gastrycznych, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, chorób nerek, nerwic. Śmietana i mleko z orzeszków cedrowych zalecane są matkom karmiącym w celu wzmożenia laktacji.

Igliwie, szyszki

Z młodych zielonych szyszek wyciskano sok, który nazywano balsamem, mieszano go z tłuszczem i stosowano jako bardzo skuteczny lek w przypadku „ran i innych starych uszkodzeń”. Zielone szyszki zgniatano, moczono w serwatce i pito „serwatkowy dekokt” przy podagrze. Środek ten, według informacji Pallasa, uważano za „bardzo skuteczny w usuwaniu nawet od dawna nieleczonych chorób wenerycznych” przy założeniu, że pije się go codziennie po kilka butelek i obmywa nim organy płciowe. Zielone szyszki uważane były za dobre lekarstwo przy chorobach dróg oddechowych, dolegliwościach gastrycznych, wrzodach żołądka.
Lek przyrządzano w następujący sposób: zgniecionymi szyszkami zapełniano w 1/3 butelkę i dopełniano wódką. Zostawiano w cieple na 7 dni. Pito po jednej łyżce stołowej 3 razy dziennie w ciągu 1-2 miesięcy. Wszystkie składniki cedru – igliwie, żywica, drewno wydzielają lotne związki o właściwościach bakteriobójczych. W ciągu doby hektar lasu wydziela ponad 30 kg gazowych substancji organicznych. Według badaczy, ilość fitoncydów jest tak duża, że wystarczyłaby do pokonania wszystkich chorobotwórczych mikrobów w wielkim mieście. Wokół każdej gałązki, każdej igiełki, powietrze nasycone jest tymi związkami. Bardzo dobrze, jeżeli mamy w domu, w wazonie z woda, 2-3 gałązki cedru. Przy wzajemnym oddziaływaniu fitoncydów i ozonu, elektrony w cząsteczkach ozonu zostają pobudzone, a ich energia rośnie 3,2 raza w porównaniu do zwykłej cząsteczki tlenu. Fitoncydy cedru zwiększają ilość lekkich jonów ujemnych w powietrzu. Jagody i rośliny znajdujące się w cedrowych zagajnikach mają więcej witamin i prowitamin niż ich odpowiedniki w innych lasach. Można to wytłumaczyć tym, że fitoncydy aktywnie wspomagają powstawanie w roślinach i owocach witamin i innych biologicznie aktywnych substancji. Korzystne oddziaływanie mają również na organizm człowieka, przede wszystkim na system nerwowy.

Ludziom, uskarżającym się na histerię, różnego rodzaju nerwice, bezsenność zaleca się postać dłużej obok cedru. Wskazane, by spali na łóżku wykonanym z drzewa cedrowego, a zamiast zwykłej poduszki z pierza powinni używać poduszeczki ze świeżymi cedrowymi igiełkami lub skorupami z orzechów. Rady te można skierować i do tych, którzy mają problemy z układem krążenia, czy układem oddechowym. Z cedrowego igliwia otrzymuje się olej eteryczny, chlorofil, koncentraty witaminowe; mąkę bogatą w fitoncydy, witaminę C, E, karoten, mikroelementy (miedź, kobalt, żelazo, magnez, fosfor). W kilogramie mąki z igliwia, otrzymanej z pokrytych igłami cedrowych pędów, znajduje się 70 mg karotenu, do 35 mg witaminy E, a także witaminy B, K. Igliwie cedru w postaci wywaru, nalewki stosuje się zamiennie z wywarem sosny, który bogaty jest w substancje garbnikowe, alkaloidy, terpeny. Nalewki i wywary z igliwia maja działanie moczopędne. Rosyjska medycyna ludowa wykorzystuje je w leczeniu astmy oskrzelowej. Nalewkami, wyciągami i wywarami z cedrowego igliwia leczy się schorzenia dróg oddechowych spowodowane infekcjami: zapalenie oskrzeli, zapalenie tchawicy, zapalenie płuc. Maja one działanie wykrztuśne, ułatwiają rozpuszczanie gęstej wydzieliny i ułatwiają oczyszczanie dróg oddechowych. Wywar cedrowy jest bardzo skuteczny przy płukaniu gardła w anginach, w przypadku zapalenia jamy ustnej, kataru. Płukanie jamy ustnej ekstraktem z igliwia wzmacnia dziąsła i zęby, chroni zęby przed próchnicą. Wywar, wyciag z cedrowego igliwia poleca się do inhalacji, kompresów. Napój z dodatkiem miodu podaje się dzieciom chorym na krzywicę. Jest też wskazany w zapaleniu ropnym skóry. W obu przypadkach dobrze jest dzieci kąpać w wodzie z dodatkiem igliwia. Wywary i ekstrakty zalecane są ludziom cierpiącym na choroby układu krążenia, gdyż igliwie cedru oczyszcza naczynia krwionośne, podnosi ich elastyczność, oczyszcza organizm z substancji toksycznych. Wywar z igliwia wykorzystywano niekiedy jako środek przeciwkrwotoczny u kobiet.

źródła:
„Cedr Syberyjski – Uzdrowiciel, żywiciel” wyd. Powrót do Natury, Wikipedia – Cedr Tajga. Medycyna i zdrowie nr 1/2005 „Uzdrawiające moce cedru”
Rośliny użytkowe sosna syberyjska

Zobacz również:

1. Aromatyzowane oliwy własnej roboty
2. Ciecierzyca, cieciorka – kuchenne pogawędki
3. Warto jeść pomidory
4. Olej rzepakowy czy oliwa z oliwek?